Andrzej W. Baciński

Z wizytą w hodowli Daragoj Beagles.

Każdy kynolog- hodowca surfuje po Internecie. Szuka pięknych psów dla przyszłych kryć.  Z ogromnym zainteresowaniem ogląda wyniki wystaw i konkursów z całego świata. Otwórzmy w komputerze wyszukiwarkę np.  http:/www.google.pl/ i wpiszmy Daragoj. Otworzy się nam  ponad 2500 stron z całego świata. Popatrzmy na  wyniki wystaw z różnych kontynentów. Australia - BIS  wygrywa wielokrotnie  linia Daragoj. W USA  wystawę klubowa wygrywa Daragoj; to samo Słowacja, Polska, Finlandia, Szwecja, Austria, Australia, USA, Słowacja, Czechy, Dania, a ostatnio i Francja.

Co to za cudowne psy, które wygrywają na kilku kontynentach  w kilkunastu krajach; pomimo oceny w różnych standardach przez tak różnych sędziów?

 Bilety lotnicze staniały na tyle, że i kynolog może lecieć na drugi koniec Europy.

Korzystając z uprzejmości Pani Eevy Resko postanowiłem odwiedzić legendarny już kennel.

Po krótkim locie lądujemy w Helsinkach. Czeka na nas Sappo, mąż Eevy Resko  -hodowczyni i sędziny miedzy  innymi beagli. Prawie 100 km od Helsinek w uroczym zakątku zza zakrętu wylania się bajkowy dom stojący na pagórku w lesie. Z daleka słychać grające przyjaźnie beagle. Rozmawiamy o  wszystkim a głównie o beaglach.

Od razu Idziemy do piesków. Młodziaki siedzą w domu. Dorosłe we wzorcowo urządzonym sterylnie czystym kennelu. Oczywiście wchodząc do maluchów myjemy ręce, zmieniamy buty - nawet dwukrotnie.

To była uczta dla duszy i oczu widzieć jednocześnie kilka tej klasy zwierząt. Wszystkie chciałoby się mieć. Można każde sfotografować i pokazywać bez słownego komentarza jako wzorzec rasy.

Wszystko idealne. Kątowanie, górna, dolna linia. Głowy - poemat. Ogon obsadzony bajkowo. Przedpiersie, łopatka jak z marzeń.

Bawimy się z beaglami. Co za psychika! Odważne i inteligentne. Chcące się pokazać. Puszczamy pieski na wybieg. One wszystkie biegają niemal nie dotykając ziemi. Wydaje się, żę płyną w powietrzu. Stworzyć taki  ruchu u psa to marzenie każdego hodowcy.

Korzystamy z gościny i zostajemy na parę dni.

W głowie mam setki pytań i wątpliwości. Mam nadzieję ukończyć beaglowy uniwersytet, aby służyć wiedza  miłośnikom beagli w Polsce.

Eeva Resko ma ogromną bibliotekę książek, czasopism, katalogów jak również filmów i taśm video.

Eeva ma zarejestrowaną na taśmie video większość ważniejszych wystaw  o dużej randze, w tym klubowe od Australii przez Nowa Zelandię do Stanów Zjednoczonych.

Wielka przyjemność sprawiła mi możliwość zobaczenia przepięknych psów w ruchu, które znalem jedynie z ich imion w rodowodach.

Daragoj historia zaczęła się w 1966 roku wtedy Eeva hodowała Borzoj ze znaczącymi sukcesami. Tak powstał przydomek hodowli Daragoj. Potem interesowała się  bassetami, a od 1975 roku zakochała się w beaglach. Eeva ma dla miłośników beagli świetnie przygotowaną stronę internetową http:/kotisivu.mtv3.fi/daragoj/index.htm

Starałem się chłonąć wiedzę, zadawałem setki pytań. Eeva zawsze powściągliwie odpowiadała na każdy zadany temat. O beaglach wie wszystko, a nawet jeszcze więcej.

Najlepiej niech opowie o sobie sama:

            Z beagle'ami zetknęłam się przez przypadek. W połowie lat siedemdziesiątych byłam właścicielką pekińczyków, jako że zawsze lubiłam niewielkie, futrzate pieski. Pekińczyki miały tę zaletę, że z moim ojcem toczyliśmy długie rozmowy o tym, jak przedkładam psy, nad moje studia. Z tego powodu żartowałam, że małego psiaka łatwo schować do szuflady biurka i wtedy mój ojciec nie zorientuje się, że mam kolejnego zwierzaka... W okresie, kiedy natknęłam się na beagle, zamierzałam kupić szczeniaka pekińczyka. Miałam już upatrzonego psa, ale zwierzę zraniło się w oko i nie mogłam go ostatecznie wziąć do siebie. Co gorsza program hodowlany owego hodowcy nie przewidywał takich wypadków i nie mogłem wybrać sobie innego pieska.

            W tamtych czasach byłam już dumną właścicielką basseta. Wiedząc, że zarówno one, jak i beagle, należą do zwierząt stadnych uznałam, że hodowanie ich razem jest doskonałym pomysłem. Co więcej, jako że są do siebie relatywnie podobne, mogłabym wystawiać je na tych samych wystawach, nie marnując żadnego dnia pobytu. Choć amerykańskie beagle pociągały mnie ze względu na przyjemny wygląd i rodzaj psychiki, to niewiele wiedziałam na ich temat. W tamtych czasach nie było ani faxów, ani internetu, a w czasopismach ukazywał się jeden artykuł o zagranicznej rasie na rok. Miałam szczęście i w jednym z czasopism spostrzegłam reklamę hodowcy z Clovergates w Wielkiej Brytanii. Szybko zarezerwowałam dla siebie suczkę, której rodzice pochodzili z brytyjskiej hodowli. Jak się jednak okazało, matka mojej suczki pochodziła z amerykańskiej hodowli.

            Clovergates Pleasure przyszła na świat w Finlandii na jesieni 1975 roku. Zdobyła wiele nagród BOB, a także wydała na świat dwa psy, które okazały się nie tylko doskonałymi reproduktorami, ale też zwierzętami wystawowymi. Clovergates była ładną suką o dobrym kształcie łba i poprawnej linii grzbietowej. Zwierzę mierzyło sobie ponad 14 cali, choć moim zdaniem mogła posiadać bardziej umięśniony zad. Jeśli chodzi o jej sposób poruszania, to charakteryzowała się niespotykaną siła aparatu motorycznego i zasięgiem łap, jednak była “zbyt luźna w łokciach” i miała tendencję do wyciągania palców nóg.

Niestety, Pleasure bardzo szybko zniknęła z mojego życia, jednak pozostawiła po sobie ogromne dziedzictwo, żyjące w breagle'ach Daragoj, których była pierwszym pokoleniem.

            Tylko cztery suczki nie pochodziły z mojej hodowli. Stąd, nie będę się koncentrowała na linii “po kądzieli”, a zamiast tego zamierzam się skupić na męskiej części moich psów, które sprowadziłam lub wypożyczyłam, oraz wpływie jaki wywarły na moją hodowlę.

Jahtiluhdan Urkki

(Pinewood Chestnut – Jahtiluhdan Mini)

          Moja pierwsza suka, Clovergates Pleasure, wydała na świat dwa mioty. Ojcem pierwszego z nich był INT Ch. Jahtiluhdan Urkki, pochodzący z linii angielskich Pinewood'ów. W miocie urodziły się trzy szczeniaki, z których zatrzymałam dla siebie Daragoj Half And Half. Była to śliczna suka, mierząca 15 cali wzrostu, o silnej budowie ciała i uroczo ukształtowanym łebku. Choć świetnie się poruszała, to mogła mieć lepiej osadzony ogon i brakowało jej trochę gracji.

Beagler's Black Gold

(Gold Smuggler – Pinewood Courtsy)

Beagler’s Black Gold był proporcjonalnym, typowym samcem. Charakteryzowała go ładnie ukształtowana głowa, sprężysta linia grzbietu, solidny kościec i zwartość ciała. Choć mógłby mieć bardziej umięśniony zad. Przednie łapy pracowały odrobinę koślawo, jednak pies zgrabnie się poruszał, a mnie bardzo podobał się jego wygląd.

1978, Szwecja, BOB Beagler's Black Gold, BOS Clovergates Pleasure sędzia Marianne Furst-Danielsson

            Drugi miot Pleasure został poczęty przez pochodzącego ze Szwecji Beagler's Black Gold, który w moim programie hodowlanym brał udział aż czterokrotnie. Z pierwszej krzyżówki pochodził Daragoj Showman, Daragoj Securityman oraz Daragoj Statesman, z których zatrzymałam Daragoj Statesmana. Wszystkie trzy zwierzęta okazały się wielokrotnymi zwycięzcami BIG, zajmując jednocześnie wysokie lokaty na BIS. Dwie suczki z tego miotu zawędrowały do Szwecji. 

            Suką dla drugiego miotu, której ojcem był Beagler's Black Gold została nazwana Daragoj Touch Me Tender( AM Ch. Tarr Hill Rollikin' Daragoj Half And Half). Najbardziej znanym psem z tych rodziców był Netherlands&Luxembourg Ch. Daragoj One Way Ticket, który właścicieli znalazł w Holandii. Oprócz nich w miocie urodziło się kilka innych, ładnych szczeniąt, ale niestety znalazły właścicieli, nie zainteresowanych wystawianiem zwierząt.

            Trzeci miot, którego ojcem był Beagler's Black Gold został poczęty z suką Daragoj Barbie Doll (Starbuck Classic – Daragoj Timex) i narodziły się w nim trzy szczenięta. Daragoj Little Gold pozostał w domu, zwyciężył w kilku BOB i był notowany na wystawach. Dochował się potomstwa, które nie mogło jednak pochwalić się żadnymi, znaczącymi osiągnięciami.

            Tylko jedna suka z tego miotu, AM Ch. Daragoj Little By Little, znalazła swe miejsce u hodowców ze Stanów Zjednoczonych, Kren Clary's Hare Hollow.

            Matką czwartego miotu, który został poczęty przez Beagler's Black Golda była Daragoj Madame Butterfly (Netherlands Ch. Clovenrgates Fancy Pants – AM Ch. Daragoj Double Pleasure). Nim się urodziła, podjęłam pewną decyzję. Jeżeli w miocie będzie suka, skrzyżuje ją z jej pradziadkiem. Ów pies był już bardzo leciwy, a jego właścicielka, pani dr Catharina Linde-Forsberg, ostrzegała mnie że nie jest to zbyt aktywne zwierzę i nie powinnam się spodziewać dużego miotu. Odparłam, że nawet jeden, ale za to dobry szczeniak, będzie dla mnie powodem do szczęścia. Efektem tej krzyżówki była Danish Ch. Daragoj Piece of Gold, “Helmi”.

            Helmi była wyjątkowym fenomenem. Na swojej pierwszej wystawie zdobyła tytuł Najlepszego Szczeniaka, a wkrótce potem posypały się na jej głowę inne laury. Przywykliśmy do zwycięstw.

Bardzo szczególna dla nas wystawa w Danii, 1989 rok. Helmi i jej rozetka BOB.

            Jeśli chodzi o kategorię Best of Breed, Helmi została pokonana tylko cztery razy: raz na Światowej Wystawie Psów w Danii (zamiast tego zwyciężyła w konkurencji otwartej dla suk i została nagrodzona Certyfikatem Mistrzowskim) oraz trzykrotnie, kiedy sędziami byli Finowie, znani z upodobania do “myśliwskiego wzoru” psów. Dzień po Światowej Wystawie Psów w Danii, w 1989 roku, Helmi w Mistrzostwach Danii zdobyła tytuł Najlepszego Psa Specjalistycznego, bijąc na głowę 150 innych psów. Sędzią był wtedy J. Council Parker ze Stanów Zjednoczonych. Jej sukcesy na terenie Danii trwały bez przerwy, pod koniec tego samego roku wygrała zawody grupowe i BIS-2 miejsce na Międzynarodowej Wystawie Duńskiego Klubu Hodowców Psów w Herning. Helmi dokonała rzeczy prawie niemożliwej i wygrała 11 grup w ciągu roku!

            Najbardziej cenionym przeze mnie zwycięstwem Helmi było BIS-3 na Setnym Pokazie Fińskiego Klubu Hodowców Psów. Helmi była jedyną suką i jako jedyna w grupie pięciu zwycięzców BIS pochodziła z fińskiej hodowli. Wystawienie mojego psa nastręczyło mi sporo problemów, bowiem musiałem znaleźć kogoś, kto by ją zaprezentował: w tym samym momencie mój Lahasa Apso także odniósł znaczące zwycięstwo i musiałem ją pokazać w finałach. Pod koniec tego roku okazało się, że Daragoj Piece of Gold była najbardziej utytułowanym psem spośród wszystkich ras w Finlandii. Kiedy osiągnęła wiek dwu i pół roku  wycofałam ją z wystaw, pokazując jedynie na specjalistycznych prelekcjach.

            Helmi doczekała się trzech szczeniąt. Pierwszym z nich był Daragoj Jumping Jack, który okazał się podstawą mojego programu hodowlanego. Choć świetnie wyglądał, to jego słabą stroną było zbyt delikatne usposobienie. Daragoj Great Pleasure i Daragoj Grazia zatrzymałam w domu. Daragoj Gloria zawędrowała do hodowców Gold Line w Danii, później okazało się że była matką pięciu czempionów, z których dwa były beaglami roku. AM Ch. Daragoj Georgio Armani był brązowo-białym samcem, który należał do Paula Crary'ego z południowego zachodu Stanów Zjednoczonych. Reszta szczeniąt trafiła do zwykłych domów. Daragoj Great Pleasure dochowała się trzech miotów: pięć szczeniąt okazało się zwycięzcami grup z miejscami BIS, dwie suki wygrały CC i BOB w Finlandi. Pies odniósł dwukrotne zwycięstwo CC w Danii, dwie suki zdobyły tytuły AM Ch, a jedna z nich mistrzostwo Kanady. Jej "syn" stał się wielokrotnym zwycięzcą w grupach w Finlandii. Reszta szczeniąt trafiła do domów.

            Drugi miot Helmi został poczęty przez AM Ch. Springfield Heaven's Creeck, “Jima”. Jim był miłym, krępym psem o wysokości 15”. Z tego miotu pozyskałam bardzo udanego psa, Daragoj Keep the Dream. Wystawiłam go tylko dwukrotnie, raz zdobywając BOB na Międzynarodowej Wystawie Fińskiego Klubu Hodowców, Wystawy Zimowej w Helsinkach. Niestety, głośna muzyka i jasne światła tremująco działały  na tego “wiejskiego chłopaka” i nie chciałam go niepotrzebnie męczyć. Daragoj Keep the Promise dochował się dwóch miotów, z których jedno zwierzę Daragoj Kohinoor zostało Netherlands Ch., a reszta trafiła do zwykłych domów W drugim jej miocie, którego ojcem był Netherland Ch. Famous Joker Go for Gold, na świat przyszły pieski, które w całości trafiły do prywatnych domów. Daragoj Keep the World znalazł swój kąt w Brazylii.

            Ostatni miot Helmi został poczęty przez Briarhill Our Own Brucie. Zatrzymałam z niego dwie suczki. Daragoj Kastehelmi była szczeniakiem utytułowanym BIS na Międzynarodowej Wystawie Zimowej Fińskiego Klubu Hodowców Psów. Ogólnie wystawiłam ją tylko kilka razy, zdobywając czołowe miejsca w klasie i w grupie. Przypominała swego brata: mierzyła solidne 15 cali i przejawiała zachowania, które musiała odziedziczyć po matce. Daragoj Kuurankukka była bardzo udanym psem, ale miała zbyt jasny pigment wokół oczu, zwłaszcza patrząc przez pryzmat moich psów oraz brakowało jej pigmentu 3 powieki, co nadawało jej dziwnego wyglądu. Z czasem wyraz jej pyska złagodniał.

Tarr Hill Rollikin Romeo

(Navan's Triple Trouble Rick – Pixhire's Fance-Free)

Miałam okazję oglądać kilka zdjęć AM Ch. Triple Trouble Rick’a. sądząc po tym, jak się na nich przedstawiał, był to jeden z najpiękniejszych beagli, jakie w życiu widziałam. Choć moje kontakty z amerykańskimi hodowcami były nikłe, żeby nie powiedzieć że żadne, to natknąłem się w magazynie “Dog Word” na dwulinijkową reklamę hodowli Tarr Hill. Nawiązałem  z nimi kontakt i ku mojej uciesze zakupiłem syna Navan’a Triple Trouble, AM Ch. Tarr Hill Rollikin’ Romeo.

Romeo był ślicznym czternastocalowym psem o kształtnej głowie i uszach. Cechowała go mocna klatka piersiowa oraz krótkie, muskularne plecy. Tylko raz dopuściłam go do mojej suki, Daragoj Half and Half. Choć w Szwecji spłodził kilka miotów, nawet ze swoją wnuczką, to jasne było, że jego cechy nie zostaną przekazane potomstwu, które wyglądem daleko mu ustępowało. Byłam zawiedziona, jako że spodziewałam się, iż pies będzie dominującym reproduktorem. Ostatecznie pochodził z miotu “przyszywanej” siostry i AM Ch. Kings Creek Triple Trouble, którego geny dominowały w obydwu gałęziach, jakie wydały go na świat. 

Daragoj Statesman

(Beagler’s Black Gold – Glovergates Pleasure)

Daragoj Statesman “Pocco” był bardzo ładnym, szesnastocalowym psem, który wdał się w swego ojca, Beagler’s Black Golda. Był co prawda od niego wyższy, ale zachował te same, dobre proporcje ciała, wyraźną linię grzbietu i kształtną głowę. Dodatkowo charakteryzował się silnym, choć odrobinę  za długim ogonem i mógł mieć bardziej umięśniony zad. Jego przednie i tylne łapy były w normie, jednakże pies odrobinę kulał.

            Podczas wizyty w Szwecji, Tar Hill Rollkin Romeo zachorował na paskudnego wirusa i nie mogłam dopuścić go do Daragoj Half and Half, tak jak to sobie wcześniej założyłam. Zamiast niego skrzyżowałam Daragoj Half and Half z jej przyrodnim bratem Daragoj Statesman, który był ojcem jej pierwszego i ostatniego miotu.

1980 Daragoj Statsman i Daragoj Half and Half, oczekują swego pierwszego miotu.

            W pierwszym miocie na świat przyszła AM Ch. Double Double Pleasure oraz czterech chwatów, z których trzech zostało zwycięzcami BIG. Double Double Pleasure była wspaniałą piętnastocalową suczką o ładnym kształcie ciała i proporcjonalnym łbie. Na dodatek natura obdarzyła ją wysoką inteligencją i sporą charyzmą. Po matce odziedziczyła też spryt, skutkiem czego nie raz i nie dwa, w środku nocy odbierałam telefon od pani, która opodal prowadziła budkę z hotdogami i dowiadywałam się, że dziewczyny dały nogę i teraz w najlepsze zajadają się parówkami! Wysłałam double Double Pleasure za ocean, do Stanów Zjednoczonych, gdzie szybko stała się pierwszym czempionem U.S.A. z linii beagle Daragoj. Wielokrotnie zdobywała laury BIG, a także BIS na wystawach wszystkich ras. W rodzinnej Finlandii wielokrotnie tryumfowała w grupach i zdobywała wysokie miejsca BIS. Daragoj Double Pleasure była jedną z dwóch moich suk, które miały cztery mioty Ten, którego ojcem był Starbuck Hang‘em High urodził się w U.S.A i wywodziło się z niego wielu czempionów. Pozostałe zostaną opisane dokładniej, przy okazji wspomnień o ich ojcach: Starbuck Classic, Clovergates Fancy Pants i Torbay Top Biling.

            Kiedy ponownie dopuściłam Daragoj Half and Half do do Daragoj Statesman’a, efektem był miot “zegarkowy”: Daragoj Casio, Daragoj Times, Daragoj Tissot i Daragoj Seiko. Nazwałam je tak z czystej złośliwości, po rozmowie z pewnym zapalonym myśliwym. Porównał on moje psy do tanich, japońskich zegarków, bowiem choć były zwierzętami myśliwskimi, to ani razu nie wzięły udziału w polowaniu. Daragoj Casio został zwycięzcą BIG i BOB na Wystawie Zwycięzców Fińskiego Klubu Hodowców Psów. Głównym sędzią był Douglas Appleton z Appeline Beagles, doświadczony i powszechnie szanowany brytyjski autorytet w sprawach tej rasy. Daragoj Casio był samcem średnich rozmiarów o bardzo ładnym łebku i wspaniałym sposobie poruszania się, choć osobiście wolałabym, aby miał solidniejsze łapy. Wysłałam go do hodowli Dazzler w Danii, gdzie odnosił spore sukcesy na wystawach i jako reproduktor. Jego geny można odnaleźć we krwi wielu duńskich czempionów.

Starbuck Classic

(Meadow’s Crest Grand Slam – Starbuck’s Carry Nation)

Starbuck Classic został sprowadzony ze Stanów Zjednoczonych w 1982 roku. Był bardzo ładnym okazem psa o wzroście szesnastu cali, cechował się silnym kośćcem i ładną linią grzbietu.. Przód klatki piersiowej wystawał nieco za bardzo do przodu, co dawało mu wygląd bardzo długiego zwierzęcia. Pomimo to zdobył BIG. Spłodził dwa mioty dla hodowli Daragoj oraz kilka innych w całej Szwecji. Z jego potomków najbardziej znany jest Daragoj Boomerang i Daragoj Barbie Doll (matka Daragoj Times) oraz Malardotts Yankee Boy. Boomerang został zwycięzcą BIS dla wszystkich ras, a liczył sobie wtedy 11 miesięcy. Sędzią, oceniającym te pokazy był Richard G. Beauchamp z U.S.A. . Boomerang odniósł w Finlandii wiele sukcesów zdobywając laury BIG oraz BIS. Na pokazach w Szwecji zdobył podczas Świątecznej, Międzynarodowej Wystawy Szwedzkiego Klubu Hodowców Psów w Sztokholmie nagrodę BIG. Niestety nie mogłam wystawić go w zawodach BIS, ponieważ sprzedałam go hodowli Famous Joker w Danii i musiał natychmiast udać się do nowego domu. W Danii pies odniósł wiele spektakularnych sukcesów, zdobywając na specjalistycznych wystawach wiele nagród BOB. Pies liczył sobie szesnaście cali wzrostu, przyciągał spojrzenia obserwatorów, zwracając ich uwagę zwłaszcza pełnym gracji sposobem poruszania, mocnym kośćcem i ślicznym, jasnym umaszczeniem. Moim zdaniem mógł mieć lepsze krzywizny tylnej części ciała. Był bardzo sprytnym i charakternym psem. Choć nie spłodził wielu potomków, to jego szczenięta dobrze się sprawowały w ringu. Siostra Boomeranga, Barbie Doll zwykle przegrywała z nim porównanie BOB. Zamiast tego tryumfowała w otwartym dla wszystkich ras BIS-2 i BIS Weteran dla wszystkich ras na Zimowej Wystawie Psów w Turku w Finlandii.

            Malardotts Yankee Boy został spłodzony przez Ingmara Angstrom w Szwecji. Jego matką była suka zaimportowana z Wysp Brytyjskich, pra- prawnuczka Page Mill Oscara. Yankee Boy już we wczesnym okresie swego życia zdobył dwa tytuły mistrzowskie i był szanowany w Szwecji jako reproduktor. Z moich wiadomości wynika, że także w Norwegii cieszył się sporym uznaniem. Jego młodsza siostra, zwana Malardotts Yasmin była jedną z czterech “obcych” suk, które brały udział w moim programie hodowlanym.

            Ze związku Starbuck’s Classic i Daragoj Double Pleasure narodziły się siostry: Brazillian Ch. Daragoj Royal Randez Vous i AM Ch. Daragoj Royal Ascot. Royal Randez Vous została wysłana do hodowców Brazylli, ale niestety, nie wydala na świat żadnego potomstwa. Daragoj Royal Ascot znalazła dom w Hare Hollow w U.S.A. i dwukrotnie zdobyła nagrodę BIS, przy czym za drugim razem jako pies-weteran.

Clovergates Fancy Pants

(Johjean Sunnymeade Bobby of Clovergates – Clovergates Fancy Free)

            Czytając amerykańskie książki i czasopisma, pojęłam, że wiele miłych dla oka i udanych psów narodziło się za sprawą AM Ch. Johjean Jamboree Jubal. Wiedząc, że i jej geny leżą u podłoża mojej hodowli, zaczęłam szukać innych jej potomków. Z pomocą Anette Didier znalazłam w Holandii Clovergates Fancy Pants. Był to piękny, piętnastocalowy pies o silnym ciele i równie niezłomnej woli! Niestety, jako zwierzę rozpłodowe niezbyt się sprawdził. Najbardziej znanym jego potomkiem jest Brazillian & AM Ch Daragoj Macho Grande, brat Daragoj Madame Butterfly (matki Piece of Gold). Mucho Grande został wysłany do brazylijskiej hodowli Bangor, a jego geny można odnaleźć we krwi wielu południowoamerykańskich beagli. W miocie znajdowały się dwa inne samce, ale obydwa miały niestety wadę zgryzu (odwrócony zgryz nożycowy).

Torbay Top Billing

(Manabay Midas Otuch – Torbay Henrietta)

            W 1987 roku sprowadziłam dwa szczeniaki z Australii: Torbay Top Billing i Torbay Pina Colada. Top Biling rozpoczęła zupełnie nową fazę w moim programie hodowlanym psów. Choć rozmiary i proporcje ciała uległy poprawie, to niektóre z nowonarodzonych szczeniąt wykazywały niepożądane cechy charakteru. Co więcej, “świeża krew” sprawiła, że moje psy straciły “tradycyjne” trójkolorowe umaszczenie. Dodatkowo zauważyłam, że  od momentu sprowadzenia psów, coraz więcej szczeniąt przychodziło na świat poprzez cesarskie cięcie. Top Billing nie nigdy nie wystawiłam na pokazach, bowiem jego ogon był zbyt wykrzywiony. Ceniłam go za ładny łeb, krótkie i muskularne plecy, doskonałe zaokrąglony kościec i silne muskuły. Zwierzę było tak energiczne, że nie potrafiło spokojnie usiedzieć ani minuty. W wystawach brał udział raz, z okazji wystawy dobroczynnej i zdobył na niej nagrodę BOS. Był to dla mnie szczególnie udany dzień, bowiem Daragoj Piece of Gold zdobył nagrodę BOB, a to za sprawą łaskawego oka pana Woodhead’a z Australii po pokazie powiedziałam mu, że pies pochodził z jego ojczyzny, a on z wyrazem pewnego zmieszania odparł: “Teraz rozumiem, ale nadal uważam, że suka jest lepsza”.

            Torbay Top Billing był, obok Briarhill Our Own Brucie, najczęściej kryjącym suki psem, w mojej hodowli. Z hodowlanego punktu widzenia, najbardziej znaczącym z jego synów był Daragoj Jumping Jack (matka: NL& LUC Ch. Daragoj One Way Ticket) Pies okazał się typowym, piętnastocalowym samcem o krótkim korpusie i dobrym sposobie poruszania. Niestety na wystawach zawsze przegrywa z Daragoj Piece of Gold. Kolejne dzieci Torbay Top Billing, które osiągnęły sukcesy na wystawach to AM Ch. Daragoj Sabrina (matka AUST Ch. Daragoj Starsong) oraz Daragoj Wallnut (syn Daragoj Barbie Doll) Wallnut wielokrotnie zdobywał tytuły BIG. Jego największym osiągnięciem było drugie miejsce BIS Podczas Międzynarodowej Wystawy Zimowej Fińskiego Klubu Hodowców Psów. W pokazie otwartym dla wszystkich ras także zajął drugą pozycję, za każdym razem musiał ustąpić miejsca sławnemu białemu Standard Maneetas Del Zarzoso Fuego Fatuo! Niestety, nie nadawał się kompletnie do dopuszczenia do moich suk, za dużo w nim było genów wsobnych. Później sprzedałam go do Włoch, gdzie odnosił spore sukcesy.

            Ze związku Top Billing-Daragoj Hot Shot urodził się Daragoj Hurley Burley, którego zatrzymałam dla siebie, oraz Daragoj Hot Shot, która trafiła do hodowli Dazzler w Danii. Hot Shot nie za bardzo mi się podobała, ponieważ miała zbyt krótkie łapy i zad, ale pomimo tego zdobyła tytuły czempionów w Danii i Stanach Zjednoczonych. Hurley Burley był psem bardziej w moim typie o ładnej głowie, ale zbyt prostym zadzie i wąskich lędźwiach (wydała na świat jedynie dwa szczeniaki). Reszta młodych z miotu po  Top Billing-Double Pleasure trafiła do normalnych, nie hodowlanych rodzin. Choć były bardzo ładne zbudowane, to brakowało im masy i kośćca.. Top Billing został także dopuszczony do suki “ linii polującej”, a z tego związku narodził się wielokrotny zwycięzca BIG Stonebridge Muru.

            W tym samym okresie, co Top Billing, w mojej hodowli pojawiła się Torbay Pina Colada. Była to drobna, piętnastocalowa suczka o krótkich łapach, dobrym kątowaniu ciała i jednym z najśliczniejszych łebków, jakie widziałem. Tylko raz dopuściłam ją do rozrodu, ponieważ nie wyglądała dokładnie tak, jak sobie tego życzyłam oraz miała, pomimo wspaniałych rodziców, dziwny temperament.  Ojcem jej szczeniąt był Daragoj Jumping Jack. Pochodzący od nich Daragoj Wilhelm Tell wygrał kilka grup, a Daragoj Westpoint znalazł się w Danii. W moim programie hodowlanym nie znalazłam więcej miejsca dla tych zwierząt.

            Briarhill Our Own Brucie

(Echo Run Jumping Jack Flash - Loverly Too Hot To Touch)

            W 1989 roku zniesiono przymusowy okres czteromiesięcznej kwarantanny dla zwierząt importowanych spoza krajów “wolnych od wścieklizny” (głównie Wielkiej Brytanii, Australii oraz innych państw Skandynawii), co znacznie ułatwiło proces włączania ich do programu hodowlanego. Na początki 1990 roku AM Ch. Spriengfield Heaven’s Creek spłodził dla mnie miot, ale jego potomstwo nie miało długofalowego wpływu na moją hodowlę.

             W tym samym okresie czasu natrafiłam na kasetę wideo, pochodzącą z Great Lake Speciality w U.S.A. Z miejsca moją uwagę przykuł Briarhilll Our Own Brucie. Miałam sporo szczęścia, bowiem kiedy tylko dorósł, osiągając wzrost ponad piętnaście cali, zdołałam go kupić. Jego właściciel, Bruce Smith, skontaktował się z sędzią specjalistą od beagli dr Catharina Linde-Forsberg, poszukując informacji, czy któryś z hodowców nie jest zainteresowany kupnem psa. Catharina pamiętała o mnie i już wkrótce Briarhill Our Own Brucie znalazł w Finlandii nowy dom. Był bardzo ładnie zbudowanym psem, o skoordynowanych i pełnych gracji ruchach o raz bardzo męskim łbie. Szczególnie cieszyła mnie “czysta” rzeźba jego ciała. Jedynymi wadami, które można było u niego znaleźć, były zbyt jasne oczy i sierść, odbiegająca od tego, co cenię sobie u beagli. Ułożono go do wystaw w U.S.A. i wystawianie go w Finlandii było czystą przyjemnością. Był wielokrotnym zwycięzcą BIG i chyba najbardziej wpływowym reproduktorem w hodowli Daragoj.

            Brucie spłodził osiem miotów dla hodowli Daragoj oraz jeden dla Champburst Beagles w Szwecji. Matką pierwszego miotu dla mnie była AM Ch. Daragoj Sabrina. Jego najznamienitszym przedstawicielem była AUST Ch. Daragoj Starsong. Wedle moich wiadomości tylko dwie suki wygrały BIS otwarty dla wszystkich ras, a jedną z nich była właśnie Daragoj Starsong. Poszczycić się mogła także BOB-2 (pomimo to najlepsza suka na wystawie) w Danii, w ramach dwóch specjalizacji. Na terenie Finlandii wielokrotnie wygrywała grupy oraz BIS. Kiedy moja dobra przyjaciółka “Madame Clarion” (Truda Mamby) wpadła do mnie z odwiedzinami, miejsca zakochała się w Starsong. Bardzo nalegała, abym ją odstąpił, a ja w końcu, na jesieni, uległem jej namowom. Starsong powędrowała do słonecznej Australii, głównie dlatego że miałem w hodowli wiele córek Brucie i żadnego psa, z którymi mógłbym je rozmnożyć Zgodnie z umową, Truda miała mi wysłać syna Starsong, którym okazał się być Clarion Crystal Fire. Ledwie ukończywszy kwarantannę, Starsong wygrała dwa otwarte dla wszystkich ras BIS w Australii, a później BOB na Specjalistycznej Wystawie Narodowej.

            Starsong była śliczną suczką średnich rozmiarów, o ładnym łebku, mocnych plecach i cudownym kątowaniu szyi. Do końca swoich dni cechowała się wspaniałym charakterem i urokiem. Zasięg przednich łap był bardzo duży, jednak z przodu zbyt szeroko je rozstawiała, a od tyłu za bardzo ściągała kończyny do siebie.

            Brucie dochował się dwóch miotów z Daragoj Great Pleasure. Pierwszy był chyba najlepszym miotem, jaki kiedykolwiek wyhodowałam. W wieku ośmiu miesięcy Daragoj Lovenote zdobył BIS w kategorii szczeniaków na Zimowej Wystawie Fińskiego Klubu Hodowców Psów (a brało w nim udział kilkaset szczeniaków). Miesiąc później, kiedy można ją było oficjalnie wystawić zwyciężyła w swojej grupie i zajęła czwarte miejsce BIS na Wystawie Zimowej w Turku. Później, w takcie swojej kariery, zdobywała wysokie lokaty BIS i zwyciężała w swoich grupach.

            Lovenote mierzyła niecałe czternaście cali, cechowała się zrównoważoną budową ciała, mocną linią grzbietu oraz krótkim, prostym ogonem o doskonałym pędzlu. Kątowania ciała, zarówno z przodu, jak i tyłu, było bez zarzutu, podobnie jak budowa pęcin. Lovenote była drobniejsza i miała krótsze łapy, niż jej siostra, głowę miała proporcjonalną i wspaniałe brązowe oczy. Cechowała ją otwartość i wesołość, a jej ogon bez ustanku radośnie merdał, doskonale się przy tym poruszając.

            Moim zdaniem, siostra Lovenote, Daragoj Lovestory, była najdoskonalszym beagle’m, jakiego wyhodowałam. Na Międzynarodowych Wystawach w Lahti pokonała kilka tysięcy innych psów i zdobyła nagrodę BIS. Tym samym dorównała swojej przyrodniej siostrze, Daragoj Starsong, stając się drugą suką w historii Skandynawii, która wygrała nagrodę BIS, otwartą dla wszystkich ras psów. Na Specjalnej Wystawie w Danii w 2000 roku, mając siedem lat wygrała BOB, pokonując 170 innych uczestników. Sędzią była amerykanka, pani Kathy Forbes. Brat Lovestory Daragoj Let the Sun Shine wygrał BOS niestety, Lovestory wydała na świat jedynie jeden miot, którego ojcem był Clarion Crystal Fire.

            Lovestory mierzyła niecałe piętnaście cali. Była elegancką, ale silnie zbudowaną suką o mocnym grzbiecie i ładnej szyi oraz doskonale osadzonym ogonie. Od Lovenote różnił ją kształt głowy: była węższa i dłuższa. Jej oczy były o ton ciemniejsze, mniejsze i znacznie głębiej osadzone. Pomiędzy nimi dawało się zauważyć niewielką zmarszczkę. Poruszała się z taką samą gracją, co jej babka, Piece of Gold. Niestety, zamiast biegać wolała wąchać i badać “przeszkadzajki” które sędziowie rozrzucali na wybiegu.

            Daragoj Loveletter niezliczoną ilość razy wygrywał nagrody BIG. Jego największym osiągnięciem były dwa zwycięstwa na Międzynarodowych Wystawach Zimowych, Fińskiego Klubu Hodowców Psów kiedy po raz pierwszy tryumfował tam w swojej grupie, miał ukończone 11 miesięcy życia. Zajął także wysokie miejsce BIS. Niestety nie dochował się żadnych szczeniąt. Daragoj Lover Boy został wysłany do Danii, gdzie spłodził kilka miotów. Kiedy by jeszcze małym szczeniakiem, przytrafiło mu się nieszczęście i stracił jedno jądro. Z tego powodu wystawianie go na pokazach było dosyć frustrującym zajęciem, bowiem niektórzy z sędziów nie chcieli brać pod uwagę certyfikatu, dotyczącego wypadku. Pomimo tego, Lover Boy miał dwa CC.

            Z drugiego miotu Brucie i Great Pleasure pokazywałam i używałam w moim programie hodowlanym tylko trzy psy. Daragoj  Let the Sun Sine zdobył kilka BIG oraz zajął miejsca BIS. INT Ch. Daragoj Lucky Future kilkukrotnie odniósł zwycięstwa BIG, podobnie jak Daragoj Ladyday, która zajęła wysokie miejsca w grupach.

            Brucie został także dopuszczony do Daragoj Grazia. Ich syn, Daragoj Thinking of You, w barwach szwedzkiej hodowli Champburst zdobył wysokie miejsce w grupach oraz najwyższy tytuł na Zimowej Wystawie w Szwecji.

            Daragoj Danish Cake (Daragoj Casio – Daragoj Hurley Burley) została skrzyżowana z Brucie, a z tego związku narodził się AM & CAN Ch. Dargoj Private Dancer (która z kolei nie dochowała się żadnych własnych młodych). Jej siostra została wyeksportowana do Hiszpanii i bardzo dobrze sobie radziła na tamtejszych wystawach. Jedyny samiec z tego miotu, znalazł sobie prywatny dom.

            Brucie i Dargoj Hurley Burley dochowali się dwóch synów, z których jeden został oddany w prywatne ręce, a drugi, Daragoj Patriot, został wysłany do hodowli Dialynne w Wielkiej Brytanii, a teraz, wedle moich informacji, znajduje się w Belgii. Ojcem ostatniego miotu Daragoj Piece of Gold był Brucie.

            On także spłodził ostatni miot Daragoj Cardamom, z którego na świat przyszły dwa szczenięta. Sobie zostawiłem Daragoj Littre Lady “Tirli”. Tirli była małą, piętnastocalową suczką, która choć dojrzewała bardzo powoli, to okazał się mieć śliczną główkę, ładne ciało i silną linię grzbietową. W moim mniemaniu mogła mieć większy zasięg przednich łap i silniejsze tylne. Zbyt mocno ściągała te ostatnie do siebie, w trakcie biegu. Poza tym była nietuzinkową osobowością,

Echo Run Frolicsome Fella

(Stonebridge Winning Ways – Echo Run Shalamar)

Na tej samej kasecie wideo, dzięki której weszłam w posiadanie Briarhill Brucie, zobaczyłam innego psa Great Lake Speciality, który przykuł moją uwagę. Był to AM Ch. Echo Run Froliesome Fella “Babel”. Jego wspaniały charakter, zgrabne ciało, odpowiednie rozmiary, mocno zarysowana linia grzbietowa i ładne, płynne ruchy wprawiły mnie w zdumienie. Zauważyłam u psa pewne wady: dosyć małe, wysoko osadzone uszy, zbyt wąską głowę i spadzisty przód ciała, niemniej bardzo mi się spodobał. Dopisało mi szczęście i dwa razy wypożyczyłam go, aby wspomógł mój program hodowlany. Prawda, pies mógłby mieć większy zasięg przednich łap, ale zauważyłam że jego sposób poruszania się stawał się z wiekiem coraz bardziej dopracowany i bliższy memu ideałowi.

Babel spłodził cztery mioty dla mojej hodowli. Z Daragoj Grazia dochował się AM Ch. Daragoj Just a Lady i Daragoj Just a Little. Just a Little wygrał w swojej klasie na Specjalistycznych Pokazach Narodowych, a Daragoj Just a Shadow zawędrował do Hiszpanii.

Miot z AM Ch Daragoj Sabrina charakteryzował się tym, że wszystkie szczeniaki miały silny kościec i ładne głowy. Wszystkie, oprócz Daragoj Classic Charm, powędrowały do prywatnych domów.

Trzy suczki ze związku Bagela z Daragoj Kuurankukka, znalazły swój dom w Kanadzie i zdobyły tamtejsze tytuły. Daragoj Dixieland Jazz i Designer Genre żyją w hodowli Laponderosa. Daragoj Diamonds Forever jest także AM Ch. i zdobyła w 2001 roku Award of Merit, Krajowego Klubu Beagle’a.

Potomstwo Bagela było najbardziej kosmopolitycznym miotem w mojej hodowli. Jego wpływ na moje suki dał się znać na całym świecie. Kiedy ostatni raz odwiedzał moją hodowlę, liczył sobie dziewięć lat i zaczynał mieć problemy z prostatą. Na szczęście spłodził dwa szczenięta NZ Ch. Daragoj Personal Agenda (matka Daragoj Kastehelmi) został najpierw wyeksportowany do Nowej Zelandii i znalazł dom w hodowli Jest. Potem wysłano go do Australii, do hodowli Beagalee, podczas gdy jego siostra znalazła prywatnych właścicieli. Personal Agenda skrzyżowałem z Daragoj Great Pleasure, z tego związku narodziła się Daragoj Cheerleader (którą wysłałam do austriackiej hodowli Sentimental Showdancer), AM Ch. Daragoj Chit Chat (wysłana do hodowli Harnett w U.S.A) oraz AM & CAN Ch. Daragoj Chelsea (która dom znalazła w hodowli Starbuck – Torbay). Chelsea tryumfowała w kanadyjskim BIS, zdobyła Award of Merit na Krajowej Wystawie w 2001 roku, oraz tytuł Top Dam w U.S.A w 2002 roku.

Clarion Crystal Fire

(Clarion Cloak – Daragoj Starsong)

Clarion Crystal Fire, “Spark”, pojawił się w Finlandi w połowie lat dziewięćdziesiątych. W tym psie zakochałam się od pierwszego wejrzenia i nie raz porównywałem go do ogiera pełnej krwi arabskiej. Pies mierzył sobie ponad szesnaście cali wzrostu, był silnej budowy, choć nie umniejszało to jego elegancji. Miał długą szyję o boskim kątowaniu. Jak na mój gust jego plecy były odrobinę zbyt długie, jednak nie zwracałam na to zbyt wielkiej uwagi, ponieważ proporcje jego ciała nie uległy przez to zachwianiu. Jego łapy miały spory zasięg i doskonale pracowały zarówno w chodzie, jak i biegu. Co rzadkie w obecnych czasach, miał długie ramiona, szerokie uda, lecz niestety jego ogon był zbyt mocno zakrzywiony, zwłaszcza kiedy pies czymś się bardzo ekscytował. Co ważne, Crystal Fire miał silną osobowość i charakterek. Żadna klatka, zamek czy kłódka nie mogły go powstrzymać, jeśli upatrzył sobie jakąś sukę z cieczką!

Najbardziej znanym potomkiem Crystal Fire jest Intercontinental & Multiple Ch. Daragoj Country Classic (matka Daragoj Lovenote). Pies ten ma za sobą długą i pełną sukcesów karierę wystawową na kontynentalnej Europie. Także w Finlandii wygrał BIS-3 podczas Międzynarodowej Zimowej Wystawie w Turku. Podobnie jak jego ojciec, jest mierzącym szesnaście cali psem, o silnej osobowości. Moim zdaniem jego głowa mogłaby być bardziej kształtna, a oczy ciemniejsze. Pies jest dosyć głośny i lubi się popisywać, a obserwowanie go w ringu to czysta przyjemność. Niestety, kiedy bliżej mu się przyjrzeć, zdaje się być “grubo ciosany”. Spłodził wiele szczeniąt, zbyt wiele jak na mój gust, jako że ze względu na swoją szorstkość i rozmiar nie jest odpowiednim kandydatem dla tak wielu suk.

Obydwaj bracia Country Classic byli bardzo przystojni, niestety każdy z nich miał po jedno jądro. Jego siostra, Daragoj Charlotte Russe, była bardzo rzadko wystawiana na pokazach. Choć jest ładna, ma dobry kościec, ładną głowę i linię grzbietową, to jej zad jest za krótki. Niemniej odniosła wiele sukcesów. Miałam sporo problemów ze znalezieniem jej odpowiedniego samca i stąd wydała na świat zaledwie jeden miot, którego ojcem był AM Ch. Echo Run Tan Your Blue Hide.

            Ze związku Clarion Crystal Fire – Daragoj Lovestory na świat przyszedł Icelandic Ch. Daragoj Stargazer i Daragoj solid Gold, który zebrał wiele laurów w Finlandii.

            Inny syn Crystal Fire, Daragoj Brave Heart (matka: Daragoj Grazia) odniósł wiele zwycięstw w fińskich grupach oraz zajmował w nich wysokie lokaty.

            Zawsze uważałam, iż rzadko który miot jest na tyle dobry, aby ponownie dopuścić do siebie tę samą parę psów. Bardzo chciałam mieć kolejnego psa ze związku Crystal Fire i Lovenote, którzy byli doskonałymi zwierzętami rozpłodowymi, jednak kolejne ich skojarzenie, mogło się zakończyć inaczej, niż się spodziewałem. Pomimo prowadzonych przeze mnie poszukiwań, nie znalazłam dla niej odpowiedniego samca, dlatego zdecydowałam się ponownie dopuścić je do siebie. Alternatywą był brak szczeniaków. Miot przyszedł na świat w 2000 roku. Zatrzymałam dla siebie dwa zwierzęta: psa Daragoj Crystal Rain “Pupu” i jego siostrę, suczkę Daragoj Crystal Water. Pupu na pewien czas został wypożyczony do hodowli Lanbur w Stanach Zjednoczonych, ale na jesieni 2004 roku wrócił do domu. W chwili obecnej hodowcy z Lanbur mają w swoim posiadaniu siostrę Pupu, Daragoj Crsytal Water. Obydwa psy zdobyły tytuły AM Ch. MULTI Ch. Daragoj Crystal Chance jest własnością Alice Cancikova, któa mieszka w Czechach, a Daragoj Crystal Sky mieszka w hodowli Merry Beagler, w Belgii.

            Daragoj Cheerleader swego miotu dochowała się ze Sparkiem. Dwa szczenięta, ARG Ch. Daragoj Estrella Polaris, trafiły do hodowli Langhern w Argentynie. Reszta maluchów znalazła prywatne domy.

            W hodowli Springfield zobaczyłam bardzo ładną suczkę: AM Ch.Springfield's Bonnie Aimee. Zaproponowałam mojej dobrej przyjaciółce Judy Formisano, że wysłanie jej do Finlandii, aby skrzyżować ja z Clarion Crystal Fire mogłoby być niezłym pomysłem. Judy i Carmine odwiedziły Finlandię i zdecydowały, że mam rację. Suczka przyleciała do Finlandii z tego miotu przyszła na świat jedynie jedna suczka, AM Ch. Springfield's Darling Crystal. W 2001 roku zdobyła nagrodę Best in Show, na Krajowej Wystawie Specjalistycznej w Tennessee. Kolejna krzyżówka Amy i Sparka zaowocowała dwoma, piętnastocalowymi psami.

            Famous Joker Master of the Game

(Famous Joker Master of the Game – Conrada's Denmark Debut)

            Pod koniec lat dziewięćdziesiątych do mojej hodowli zawitał holenderski Famous Joker Go For Gold. Był to dorodny pies o krótkim korpusie i ładnej głowie. Ważne jest, aby zaznaczyć, że w jego żyłach płynie krew DK Ch. Daragoj Boomerang. Dopuściłem go do dwóch suk: Daragoj Lovenote i Daragoj Keep the Promise. Trzy ze szczeniąt Lovenote trafiły do ludzi, którzy wystawiali psy, jedna suczka znalazła sobie dom u uroczej rodziny (piękne zwierzę, ale nie wystawiane z powodu błękitnych oczu). AUST Ch. Daragoj Golden Design został wypożyczony do australijskiej hodowli Beagelee. Później ją sprzedałam, kiedy zdecydowałam, że czas ograniczyć program hodowlany. Daragoj Golden Years zdobył kilka nagród BIG w Finlandii, spłodził miot “Viva” (matka Daragoj Classic Charm).szczeniaki z drugiego miotu, którego ojcem był Famous Joker Go For Gold, w większości trafiły do prywatnych domów, z wyjątkiem CAN Ch. Daragoj Gold Label, który mieszka w hodowli Waskasoo. “Pentti” odniósł zwycięstwa w grupach.

Echo Run Tan Your Blue Hide

(Echo Run Woodstock - Echo Run Shalamar)

AM Ch. Echo Run Tan Your Hide zobaczyłam pierwszy raz w 2001 roku podczas Wystawy Krajowej w Tennessee. Dokładnie mu się przyjrzawszy uznałam, że może być ciekawym partnerem dla Daragoj Charlotte Russe, która choć liczyła sobie ponad cztery lata, to jeszcze nie dochowała się szczeniaków. Po raz kolejny uśmiechnęło się do mnie szczęście, bowiem pies był w posiadaniu Ann Roth, którą poznałam za pośrednictwem Internetu. Ann oraz  John Boozwer odwiedzili mnie więc i przywieźli  “Tannera” ze sobą. Pies okazał się być dokładnie taki, o jakim myślałam: miał mocny korpus i odpowiednie rozmiary. Dodatkowo cechował go ten sam “czysty” wygląd, co Brucie. Próżno było u niego szukać luźnej skóry, ogon był doskonale usytuowany, a tylne łapy były silnym środkiem motorycznym. Co prawda miał odrobinkę za wysoko osadzone uszy, a jego sierść mogłaby być trochę lepszej jakości.

Daragoj Charlotte Ruse została do niego dopuszczona i z tego związku narodziły  trzy suczki i jeden samiec. Jedna z dziewczynek poleciała do Belgii, druga do Niemiec, a trzecia znalazła prywatny dom. Więcej informacji o “Tarmo” znajduje się poniżej.

Daragoj Kuurankukka dochowała się z Tennerem trzech brązowo-białych synów. Daragoj Red Gibbon znalazł dom w szwedzkiej hodowli Champhurst, gdzie spłodził kilka szczeniąt, ale nie został wystawiony na wystawach. Daragoj Red Pepper rozpoczął swoją karierę w Finlandii, a Daragoj Red Sox nie była zbyt często wystawiana, ze względu na rozmiary ciała.

Samce Daragoj

Nigdy nie byłam zwolennikiem krzyżowania zbyt blisko spokrewnionych psów. Choć na papierze wyniki takiej hodowli mogą wyglądać całkiem ciekawie, to w rzeczywistości rezultaty są dalekie od ideału. Z takiej krzyżówki nie może wziąć się zdrowa, wolna od wrodzonych problemów i wad rozwojowych, linia psów. To po prostu, najzwyczajniej w świecie niemożliwe! Przez lata krzyżowałam moje suki z tak dużą liczbą różnych samców, że mogłam bez obaw doprowadzić do związku psów, które znajdowały się w hodowli i pozostać spokojną, jeśli chodzi o problem zbyt bliskiego pokrewieństwa. Ostatnimi laty dochowałam się kilku takich, “wewnętrznych” miotów.

            AM & CAN Ch. Daragoj Diamonds Forever została dopuszczona do Daragoj Brave Heart i z tego związku narodziły się: Daragoj Dragon Heart, który powędrował do Hiszpanii, podczas kiedy Daragoj Diamond Heart “Ossi” został w domu. Wygrał on wiele swoich grup, choć nie był zbyt często wystawiany na pokazach.

            Dwie suczki zatrzymałam dla siebie. AM Ch. Daragoj Desiree została wysłana do hodowli Harnett w stanach Zjednoczonych, a Daragoj Delilah znalazł sobie prywatnych właścicieli. Na zwierzę pokazowe się nie nadawała, za sprawą niskiego poziomu tarczycy. AM Ch. Daragoj Diamond Shine został wysłany do hodowli Springfield, gdzie był wystawiany przez Connie Conger. Zdobyła dwie nagrody BISS i była najlepszą piętnastocalową suką w U.S.A w 2003 roku. Rok później wydała na świat szczenięta, z których najbardziej zasłynął Spriengfield's Long Shot, który w wieku siedmiu miesięcy pojawił się po raz pierwszy na wystawie w Sweepstakes. Zdobył na niej nagrodę dla najlepszego piętnastocalowego psa, a na Krajowym Pokazie nagrodę Best of Winners.

            Daragoj Kuurankukka oszczeniła się za sprawą Daragoj Brave Heart'a. Z tego miotu do austriackiej hodowli v. d. Thurmule wysłałem Daragoj Warfare. W katalogu jej zwycięstw znajdują się BIS Speciality oraz inne tryumfy. AM Ch. Daragoj Wake Up Call mieszka w amerykańskiej hodowli Bayou Oaks, a Daragoj War Warning  jest moją współwłasnością. Pozostałe szczenięta trafiły do domów prywatnych.

            Daragoj Brave Heart był także ojcem miotu Daragoj Little Bold Lady. Na szczególną uwagę zasługiwała INT Ch. Daragoj Lady Chatterley, wielokrotna zwyciężczyni BIG, która trafiła do polskiej hodowli Catulus i AM Ch Daragoj Liberty Belle, która dom znalazła w amerykańskiej hodowli Lanbur Beagles. Pozostałe dwa szczeniaki pozostały w Finlandii i są wystawiane na pokazach.

            Daragoj Diamond Heart została dopuszczona do Daragoj Golden Belle (Famous Joker Go For Gold-Daragoj Lovenote); Daragoj Hot Gossip mieszka w austriackiej psiarni Sentimental Snowdancer, DK Ch. Daragoj Harley Davidson żyje w Danii w hodowli Dynamic Flyer i jest w połowie własnością hodowców Gold Line. Daragoj Harlequino został wysłany do Niemiec, do hodowli Happy Beagle. Dla siebie zatrzymałem Daragoj Heaven Can Wait.

            AM Ch. Daragoj Crystal Rain spłodził trzy mioty w Finlandii, a ojcem został wysłany do Stanów Zjednoczonych. Matką jego pierwszych szczeniaków była AM Ch. Spriengfield's Bonnie Aimee. Na świat przyszły dwie suczki i obydwie zatrzymałem dla siebie. W 2002 roku CAN Ch. Daragoj My American trafił do hodowli w Waskasoo w Kanadzie. AM Ch. Daragoj Miss America znalazł dom w hodowli Springfield's w U.S.A.

            Daragoj Crystal Rain spłodził także szczeniaki z Daragoj Little Bold Lady. W miocie był cztery wspaniałe szczeniaki: ICh. Daragoj Frank Zappa, który pod okiem hodowców Catulus zwyciężył BIS-3 w Warszawskiej Wystawie Zimowej oraz BIS w letniej również w Warszawie w 2004 roku oraz Daragoj Freddie Mercury, który odniósł sukces w swej nowej ojczyźnie, Słowacji. Daragoj Foxy Lady wróciła do domu po wizycie w Stanach Zjednoczonych, gdzie pan Jon Woodring wystawił ją do zawodów o puchar Stanów Zjednoczonych. W Finalandi Daragoj Falconer wygrała BIG, licząc sobie 12 miesięcy.

            Jego trzeci miot został spłodzony z Daragoj Viva La Viva. Jedyna suczka, jaka się narodziła, AM Ch. Daragoj Tango Queen powędrowała do hodowli Lanbur, samiec trafił do prywatnego domu, a dla siebie zatrzymałem Daragoj The Oriental  “Orri” Orri został później wysłany do Francji, gdzie wygrywał dwukrotnie w grupach. I zdobył BIS otwarty dla wszystkich ras.

            Daragoj Viva Zabata został dopuszczony do Daragoj Savannah Rose. Daragoj Another Fantasy został wysłany do U.S.A., gdzie zginął, zabity w kraksie samochodowej. Nim doszło do tej tragedii, został dopuszczony do AM Ch. Springfield’s Darling Crystal (Clarion Crystal Fire – CH Springfield’s Bonne Aimee), a ich potomstwo bardzo dobrze radzi sobie na wystawach.

Kilka uwag o hodowli

            Podczas planowania krzyżówek, zawsze bardzo ważne dla mnie było zachowanie psa, które stawiałem na równi z jego sposobem poruszania i “typem” zwierzęcia. Ważne jest dla mnie to, aby żyjący obok mnie pies był nie tylko ładny i harmonijnie zbudowany, ale także bystry i wesoły. Wprowadzenie świeżej krwi do hodowli zawsze przynosi ze sobą przyjemna odmianę, jednak czasem daje pewne, nieoczekiwane rezultaty. Na przykład, australijskie psy, które skrzyżowałem ze swoją, zmieniły i złagodziły temperament moich psów. Te psy są wspaniałymi towarzyszami, ale brak i wytrzymałości i pewności siebie, jaka cechuje psy wystawowe.

            W 2002 roku z wielkimi oporami podjęłam decyzję, że czas wycofać się z aktywnej hodowli psów. Żyjąc na dalekiej północy Europy (można powiedzieć, że za górami, za lasami) musiałam utrzymywać sporą liczbę zwierząt, aby zapewnić hodowli stabilną egzystencję, a pomimo tego nie dochowałam się ogromnej liczby szczeniąt. Co więcej, jaki sens wypożyczać, czy sprowadzać psy, jeśli znaczna ich część trafia do domów, jako zwykłe zwierzęta? W końcu, zdecydowałam, że mam dość tej harówki. Nie pozbyłam się wszystkich zwierząt, bowiem oznaczałoby to odcięcie się od czterdziestu lat wystaw i planowania hodowli. Każdy ma swoje pomysły i wizję, dlatego jeślibym się od nich odcięła, tyle lat pracy nad linią Daragoj poszłoby na marne! Z tego właśnie powodu bardzo długo myślałam nad tym, które zwierzęta sobie zostawić, a które sprzedać.

            Przez lata dopisywało mi szczęście i nawiązałam kontakty z porządnymi i dobrymi ludźmi. Nie szczędzili mi cennych rad i stali się wypróbowanymi przyjaciółmi, bliskimi i oddanymi, tyle że rozsianymi po całym świecie. Jestem im bardzo wdzięczna, podobnie jak tym, którzy pomogli mi w hodowli sprzedając lub użyczając zwierząt. Chciałabym im bardzo mocno za to podziękować. Żywię ogromną nadzieję, że psy, które wyhodowałam, odcisną swoje piętno na przyszłych pokoleniach beagli, szczęśliwych psów, które tak bardzo kochamy.

Dzień dzisiejszy

Mądrzy ludzie, z którymi rozmawiałam mówili mi, że skoro podjęłam decyzję o zaprzestaniu hodowania psów, nie powinnam tego robić nagle. Przez całe życie zajmowałam się psami dla własnej przyjemności i czerpałam z tego wiele radości. Nawet, jeśli obecnie coraz rzadziej pojawiam się na wystawach i hoduję mniejszą ilość zwierząt, to nie porzuciłam tego zajęcia.

Trzymam w domu kilka psów. Mam samca po Truda Mamby, Clarion Cameo Magic Man ( AUST & NZ Ch. Jest the Rainman – AUST Ch. Clarion Cameo Queen), AM Ch. Lanbur’s Edgar Allen (AM Ch. Daragoj Crystal Rain – AM Ch. Lanbur Summer Symphony) a także Daragoj Matter of Time (AM Ch. Echo Run Tan Your Blue Hide – Dargoj Charlotte Russe) “Tarmo”.

Wieczorami odwiedzali nas hodowcy innych ras. Miałem przyjemność poznać osobiście wielu z nich i wiele się od nich nauczyć o innych rasach równie cudownych dla swych właścicieli, jak beagle dla nas.

Bawiłem się z cudownymi maluchami 5 tygodniowymi, jeszcze za małymi, żeby je zabrać. Eeva nie wydaje piesków przed upływem 3 miesięcy ich życia. Mam nadzieje ze jedno z nich będzie kochane już u mnie w domu.