Przygotowywanie psa do wystawy

Chociaż beagle jest psem krótkowłosym, strzyżenie i trymowanie może uwydatnić jego sylwetkę i nadać jej wyraźną linię. Osobiście preferujemy bardziej naturalny wygląd nadany delikatnie za pomocą nożyczek od radykalniejszej wersji osiąganej za pomocą maszynki. Tak więc poniższe rady proponujemy jako sposób osiągnięcia bardziej naturalnego wyglądu psa.

•   Niezbędne przyrządy:

• Stół do pielęgnacji z przeciwpoślizgową powierzchnią

• Dobre źródło światła sztucznego lub naturalnego

• Grzebień (lub grzebienie) z różnym rozstawem zębów

• Nożyce fryzjerskie z wydłużonymi końcami

• Trymerka

• Obcążki do skracania pazurów i pilnik

• Małe nożyczki o zakrzywionych końcach

• Specjalna rękawica do czesania psa

• Szczotka i pasta do czyszczenia zębów

Będziesz także potrzebować kropli lub maści do oczu, koagulatora (do tamowania krwawienia), doustnych antybiotyków, środków przeciwko biegunce oraz kremu z cortisonem (na podrażnienia skóry lub stóp).

Aby ułatwić sobie i psu podawanie tabletek (w czasie pokazów i w domu) włóż pigułkę w kawałek sera i daj psu jako nagrodę lub smakołyk.

•   Pielęgnacja

Sierść:

Stopniowo trymuj sierść w dół w stronę barków i jeśli to potrzebne na barkach i klatce piersiowej. Twoim celem powinno być wyprowadzenie zdecydowanej linii szyi i klatki piersiowej.

Wiele psów ma na szyi krezę z sierści, która należy wytrymować i wczesać w resztę włosów.

Całą operacje należy powtórzyć z drugiej strony.

Bardzo ważną rzeczą we właściwej pielęgnacji beagla jest usuwanie podszerstka i martwych włosów. To sprawia że sierść staje się lśniąca. Po tym jak szyja psa zostanie wytrymowana może wydawać się że usunięto cały kolor z ciemno umaszczonych psów. Jednak jeśli będziesz systematycznie trymować sierść swojego psa oraz usuwać podszerstek kolor powróci. Oczywiście tego nie da się zrobić jednego dnia przed wystawą, musisz więc o to zadbać odpowiednio wcześnie i między wystawami.

W zależności od długości i grubości sierści psa trymowanie powinno zacząć się co najmniej cztery miesiące przed wystawą, czasami należy zacząć nawet trzy miesiące wcześniej jeżeli sierść jest wyjątkowo gruba i ciężka (syndrom zimowego futra). Ostateczne szlify jak modelowanie uszu, pęcin i stóp mogą zaczekać do ostatniego dnia przed wystawą. Trymowanie powinieneś jednak zacząć odpowiednio wcześnie bo będziesz musiał powtarzać je co tydzień lub jeśli twój pies ma grubą sierść to co drugi dzień albo nawet co dziennie.

Głowa:

Oczy: usuń włosy z wewnętrznego kącika oczu używając do tego trymerki

Uszy: wyrównaj krawędź ucha nożyczkami i wytrymuj sierść

Wąsy: chociaż już nie usuwa się wąsów, jako że są one ważnym organem który pies powinien zachować, jeśli chcesz możesz usunąć je nożyczkami

Wargi: wyrównaj krawędź górnej wargi nożyczkami.

Szyja:

Zacznij trymowanie z dowolnej strony szyi tuż poniżej ucha, mniej więcej na wysokości dolnej krawędzi czaszki. Nie ustawiaj trymerki pionowo nad skórą i nie wycinaj całych pukli sierści bo to da nieregularny i niechlujny wygląd.

Z szyi przenieś trymowanie łagodnie na klatkę piersiową.

Klatka piersiowa:

Używając nożyczek wyrównaj środkową linię sierści na klatce piersiowej.

Podbrzusze:

Trymuj tak by osiągnąć łagodną, gładką linię podbrzusza. W przypadku samców należy wytrymować długie włosy z okolic genitaliów i miednicy.

Grzbiet:

Uformuj łagodną linię grzbietu w stronę pośladków i od nasady ogona w dół, w stronę kolan. Używając trymerki trymuj stopniowo sierść tak by uzyskać odpowiednie linie boków i zadu psa. Pośladki powinny układać się w łagodnie wypukłą linię. Pamiętaj o usuwaniu wszelkiej zbędnej sierści.

Następnie uformuj wklęsłą linię kolan. Kolor sierści może być pomocny przy ocenie ile i jak trymować. Na przykład pośladków nie należy trymować tak by wydawały się wąskie gdy patrzy się na nie z boku.

Wytrymuj sierść z wewnętrznych stron ud by uzyskać właściwy wygląd sylwetki.

Ogon:

Używając trymerki i nożyc uformuj linię ogona zaczynając tuż nad odbytem, łagodnym łukiem do około jednej trzeciej wysokości. Dalej ogon powinien łagodną linią przechodzić w "szczotkę". Końcówka ogona nie powinna być strzyżona na równo, ale pozostawiona naturalnie, łagodnie spiczasta. Linia ogona powinna być łagodna i regularna.

Stopy:

Stopa psa powinna być wytrymowana dookoła i między palcami. Pazury powinny być obcięte lub spiłowane.

Pęciny:

Linię pęcin należy uformować tak, by oglądane z boku stanowiły linie prosta od okolicy włosów pęcinowych do stopy. Nieregularne włosy na tylnej stronie przednich nóg mogą zostać przycięte.

Zęby:

Zęby powinny być czyste. W tym celu powinny być regularnie szczotkowane specjalną szczotką i psia pastą do zębów lub solą i dwuwęglanem sodu. Jeśli to konieczne, kamień powinien być usunięty specjalnymi przyrządami dentystycznymi.

Uszy:

Regularna higiena uszu pozwoli uniknąć infekcji lub zbytniego nagromadzenia woszczyny. Oczyszczenie uszu przed wystawą może wyeliminować trzepanie przez psa uszami podczas gdy będzie wystawiany.

Usuwanie plam z moczu:

Niektóre beagle mogą mieć problemy z plamami moczu na stopach i ogonie. Aby je usunąć przygotuj papkę z równych części octu i wody ze skrobia kukurydzianą. Nałóż ją na zabrudzone miejsca, wmasuj i pozostaw na noc, następnego dnia dokładnie wyszczotkuj.

W dobrej formie:  

Oczywiście dobra forma psa jest wynikiem właściwej diety, ćwiczeń i dbałości o jego zdrowie. Także niewłaściwe warunki transportu psa mogą zemścić się podczas wystawy, dlatego zadbaj o to by twój pies miał wygodna podróż, szczególnie gdy musi być transportowany samolotem. Klatka do przewozu psa musi być odpowiednio wielka a pies musi mieć dostęp do wody w czasie upałów i długich podróży. Możesz do tego użyć naczynka na wodę dla świnek morskich, z których woda ścieka do specjalnego pojemniczka.

W czasie upałów aby psu było chłodniej można pod podłogę klatki włożyć coś zmrożonego i zawiniętego w specjalną torbę utrzymującą niskie temperatury.

Każdy z nas widzi różne sprawy w inny sposób. A w przypadku Beagli to bardzo ciekawe i pouczające, jak jednego psa widzą inni ludzie. Oto dwaj przedstawiciele tej rasy oraz opinie trzech hodowców, specjalizujących się w tej rasie. O zdanie spytaliśmy jurorów AKC Kathy Forbes i Skipa Herendeena oraz hodowcę Barba Doneske, którzy podzielili się z nami swymi opiniami, pamiętając o tym, że ich spekulacje oparte są na zdjęciach, które prezentujemy państwu.

Barb Doneske - hodowca

A - Suka jest proporcjonalnie zbudowana i choć przy robieniu fotografii narzucono jej nienaturalnie wyprostowaną pozycję to krzywizny jej ciała sprawiają wrażenie poprawnych. Łeb sprawia przyjemne wrażenie; uszy są dobrze osadzone, a szyja jest odpowiedniej długości. Wygląda na to, że żebra są dobrej długości i budowy. Osadzenie ogona jest odpowiednie choć jest niezbyt szorstki. Łapy są bez zarzutu.

Kathy Forbes - Juror

A - Z  profilu od razu widać, ze mamy do czynienia z 15 calową (37cm) suką Beagla. Głowa jest odpowiednia względem rozmiarów jej ciała i pozostanie taka wraz ze wzrostem. Oczy i pigment futra sprawiają pozytywne wrażenie. Bardziej obfite wargi sprawiłyby, że jej wygląd stałby się delikatniejszy. Chciałabym obejrzeć inne zdjęcie lub aby to było wykonane pod innym katem, gdyż niepokazuje ono wyraźnie oczu psa. Natomiast długość, kształt i osadzenie uszuj est bez zarzutu. Szyja suki jest mocna, idealnie dopełnia się z barkami i przechodzi w silny kark. Klatka piersiowa wypukła, jednak czegoś jej brakuje. Wydawać się może, że będzie miała jednak w tym miejscu brązową łatę, która zatuszuje efekt wizualny. Przednie łapy ma silne i proste, a brzuch mocno sklepiony. Chciałbym móc lepiej się przyjrzeć plecom psa i jego stawom kolanowym. Uda są zbyt wąskie. Ogon może być za nisko umieszczony, choć to wrażenie można złożyć na karb mylącej perspektywy zdjęcia. Zad psa ma odpowiednią długość i pokryty jest dobrej gęstości sierścią.

Skip Herendeen - Juror

A - Zalety: Dobre osadzenie i długość uszu. Odpowiednie wymiary szyi, ładny brzuch i grzbiet. Z tego, co mogę dostrzec na zdjęciu dobre łapy. Podoba mi się jej kształt pyska, i oczy.

Wady: Z perspektywy zdjęcia dostrzegam, że pysk jest wysunięty zbyt mocno do przodu. Biorąc pod uwagę pozycję w której suka jest trzymana, zad jest nazbyt wyprostowany, jednak aby się upewnić musiałbym dotknąć psa. Wolałbym aby pęciny były krótsze. Pies trzyma się zbyt wysoko na łapach, a ogon jest osadzony za wysoko. Żebra za krótkie, a lędźwie za długie. Wydawać się może, że plecy psa są odpowiednie, ale to złudzenie kształtem przypominają raczej kwadrat.

Uwaga: Zdjęcia mogą być źródłem wielu złudzeń optycznych. Kąt pod którym robiono zdjęcie, ułożenie głowy itp. mogą mylić, ale powyższy tekst jest wynikiem obserwacji bez możliwości dotknięcia psa, lub obserwacji jego sposobu poruszenia. 

Barb Doneske - Hodowca

B - Szczeniak sprawia wrażenie, ze krzywizny jego ciała są harmonijnie ułożone, ale nie zachowane zostały proporcje. Zbyt dużo tu psa, a za mało łap, które mają go utrzymywać. Łeb jest ładny, podobnie jak uszy, a szyja ma odpowiednią długość. Grzbiet sprawia wrażenie delikatnego, a sierść jest odpowiedniej gęstości. Bardzo ładne łapy.

Kathy Forbes - Juror

B - Już na pierwszy rzut oka mogę powiedzieć, że przed sobą mam psa o trzech kolorach, który wygląda na większego niż jest w rzeczywistości. Zaryzykowałbym stwierdzenie, że ma 13 cali ( 28cm) wysokości. Poczynając od głowy powiedzieć można, że pies ma delikatny pysk, wspaniałe ciemne oczy. Głowa choć miękka i puszysta to jednak ma wyraźnie zaznaczoną linie szczęki. Chciałabym mieć jednak inne zdjęcie, aby dokładniej się jej przyjrzeć. Uszy są doskonałego kształtu i świetnie osadzone. Profil szyi nie pozostawia nic do życzenia i idealnie pasuje do ładnie sklepionego grzbietu. Jedyną jej wadą jest zbyt mała długość. Klatka piersiowa jest wypukła, ale jej rozmiar mieści się w górnych granicach wielkości jaka jest dopuszczalna dla psa w tym wieku. Brzuch jest mocno sklepiony i ładny, podobnie grzbiet chociaż wolałabym, aby kark był mocniej zaznaczony. Równowaga pomiędzy przednią, a tylnią częścią ciała jest zachowana, choć łapy są odrobinę za krótkie wobec reszty ciała. Prawdę mówiąc im dłużej przyglądałam się zdjęciu, tym bardziej dochodziłam downiosku, że łapy powinny być większe, aby zachować harmonię proporcji ciała. Stopy psa wydają się być w porządku. Grzbiet przechodzi w ładnie ukształtowaną nasadę ogona, który zdaje się być krótki, zakrzywiony i pokryty szczeciniastą sierścią.

Skip Herendeen - Juror

B - Zalety: Ładne, kanciaste ciało. Krótki korpus w połączeniu z dobrą długością żeber i krótkimi lędźwiami. Mocny kościec i solidne łapy. Dobre ustawienie ogona. Przód psa współgra z długością łap i łopatek.

Wady: Nie zachwyca mnie łeb. Uszy mają nasadę powyżej kącika oczu. Czaszka zbyt płaska, niżbym sobie tego życzył. Zdjęcie zakłóca perspektywę i nie jestem w stanie dokładnie napisać, co nie podoba mi się w jego oczach. Aby się przekonać musiałbym zobaczyć psa w rzeczywistości. Grzbiet jest zbyt wygięty i nie można pociągnąć linii prostej od kłębu do nasady ogona. Pęciny mogłyby być krótsze. Zbyt masywne czoło, jak na mój gust. Łapy psa są zbyt krótkie. Proszę zauważyć, że odległość od stawu łokciowego do ziemi jest krótsza niż od niego do łopatki.

            Oficjalne Standardy AKC tak opisują Beagle'a: Barki i klatka piersiowa: Barki powinny być zaokrąglone, gładkie i muskularne choć nie mogą być zbyt masywne. Ich widok przywodzić ma na myśl swobodę ruchu, witalność i siłę. Klatka piersiowa musi być głęboka i szeroka, choć nie może przekraczać rozmiarów rozstawu barków. WADY: Proste barki, klatka piersiowa o nieodpowiedniej głębokości i niewłaściwej szerokości.

            Jakie są obecne trendy w hodowli? Jako hodowca Beagli i sędzia widuję wiele psów i spostrzeżeniami na ich temat zamierzam się podzielić.

Ułożenie przedniej części klatki piersiowej.

            1. Dobre ustawienie klatki - Z profilu klatka powinna wyglądać tak, że pociągnąwszy linię od kłębu lub szczyty łopatki w dół do ziemi, powinna ona przechodzić przez podstawę szyi i biec przez przednie łapy. Takie ułożenie kośćca zapewnia dobre ustawienie barków i siłę nośną dla przedniej części ciała psa.

            2. Klatka piersiowa wysunięta zbyt mocno na przód: Z profilu wygląda tak, ze puściwszy linię od kłębu lub szczyty łopatki w dół do ziemi, będzie przechodziła przez środkową część szyi i przednie łapy. W tym przypadku przód ciała psa nie znajduje odpowiedniego oparcia w sile nośnej kończyn. Moim zdaniem jest to najczęstszy problem w hodowli Beagli, choć zaznaczyć trzeba, że dotyka w równym stopniu także innych ras psów. Zbyt duże wysunięcie klatki piersiowej jest największym problemem hodowlanym w tej kategorii i bardzo trudno je skorygować.

Klatka piersiowa 1

            1. Odpowiednia klatka piersiowa - Z boku wygląda tak, że puściwszy linię do ziemi w sposób opisywany wcześniej, powinna ona wraz z łopatkami i kością ramieniową utworzyć trójkąt równoboczny.

            2. Zbyt kanciaste łopatki - To oczywiście złe ułożenie łopatek względem kości ramieniowej, które jest niestety bardzo częstym defektem.

            3. Krótkie ramię: Kość ramieniowa górnej części kończyny jest krótsza niż łopatka. Jest to przyczyna dla której wiele Beagli wygląda jakby biegała przygarbiona. Moim zdaniem to druga w kolejności przypadłość, która trapi hodowle, związana z rasą znacznie silniej niż złe ułożenia klatki piersiowej.

            4. Złe ułożenie ramienia:  Kąt zakrzywienia ramienia jest różny od łopatki. Słyszałem o hodowcach, którzy kładli nacisk na dobre położenie łopatki, ignorując problem opisany powyżej. Moim zdaniem najlepsze położenie kości łopatkowej zda się na nic jeśli nie będzie dopełniane odpowiednią krzywizną ramienia. W takim przypadku sposób poruszania się psa nie będzie taki, jak powinien być.

            5. Zbyt masywne łopatki - Nieważne jak zbudowane sa łopatki psa; jeśli są one zbyt masywne i niezgrabne, będzie on poruszał bez charakterystycznej swobody.

Klatka Piersiowa 2

            1. Odpowiednio zbudowana klatka piersiowa - Jak już wcześniej wspomniano w standardach powinna być głęboka i szeroka, ale nie może przeszkadzać w ruchach psa. Z profilu żebra muszą być poniżej łokci, a końcówka mostka powinna być wyraźnie dostrzegalna. Od przodu wszystkie wymienione cechy także muszą być widoczne, a łokcie ściśle przylegające do ciała.

2. Nazbyt mała klatka piersiowa - Istnieją dwa powody dla których klatka piersiowa jest zbyt mała:

A.     Brak masy - pies w ogóle jest nie dość masywnie zbudowany i dlatego jego klatka piersiowa nie ma wymaganego kształtu.

B.     Złe ułożenie przedniej części ciała - czasem pies zdaje się mieć źle zbudowana klatkę piersiową, a tymczasem problem tkwi w tym, że jest ona "zamaskowana" przez ogólną budowę przedniej części jego ciała

.           3. Zbyt szeroka klatka piersiowa - Od przodu widać z miejsca, że Beagle jest zbyt barczysty, co powoduje, że jego łapy są rozstawione przesadnie szeroko. Takie psy zwykle biegają nieomalże na palcach łap, a czynią to aby utrzymać ciało w odpowiedniej pozycji, której normalnie nie mogą uzyskać ze względu na swój defekt. Z mojego doświadczenia mogę powiedzieć, że nazbyt szeroka klatka piersiowa i przesadnie rozrośnięte łopatki często idą w parze.

            Celem tej serii artykułów w SBQ jest pomoc hodowcom w poznaniu wymagań jurorów i abyśmy byli w stanie prowadzić dyskusję na temat zwierzą znając nasze założenia. Nie gra roli czy się z nimi zgadzamy czy też nie, ale przynajmniej będziemy mieli wspólny grunt zwłaszcza w kwestii terminologii.

Kathy Forbes

•   Części psa

Foreface - Kufa

Stop - Przełom

Skull - Czaszka

Ear - Ucho

Nape - Kark

Crest - Grań

Neck - Szyja

Shoulder - Łopatka

Withers - Kłąb

Back - Plecy

Loin - Lędźwie

Croup lub rump - Zad

Set-on-tail - Podstawa ogona

Buttocks - Pośladki

Upper Thigh - Udo

Tail or brush - Ogon

Hock - Staw skokowy

Rear Pastern - Śródstopie

Hind foot - Tylne palce

Flank - Bok

Stiffle Joint - Kolano

Lower Thigh - Podudzie

Elbow Rib Cage or Chest - Klatka piersiowa

Point fo determinig height and lenght of dog - punkt z którego rozpoczyna się mierzenie długości i wzrostu psa.

Forefoot - Palce przedniej łapy

Pastern - Pęcina

Wrist - Nadgarstek

Forearm - Podramię (Przedramię)

Upper Arm - Ramię

Prosternum - Przedpiersie

Throat - Gardło

Cheeck - Policzek

Chin - Szczęka

Muzzle - Pysk