-
Książka
Wszystko o Beaglach
kup książkę
Wzorzec rasy- Zanim kupisz Beagla
- Przyniosłeś psa do domu
- Beagle na wystawach
- Nauka sędziowania
- Zdrowie Twojego Beagla
- Rozmnażanie
- Genetyka
- Podróże z Beaglami
- Beagle na świecie
- Beagle użytkowe
- Beagle FAQ
- Fotoreportaże
- Kodeks etyki KBwP
- Literatura o Beaglach
- Kontakt
- Linki
Beagle użytkowe
| Szkolenie Beagla |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Szkolenie powinno być miłym doświadczeniem tak dla ciebie jak i dla twojego Beagla. Beagle często są uparte i szybko nudzą się szkoleniem dlatego musisz postarać się aby szkolenie było atrakcyjną zabawą dla twojego psa. Pozytywne wzmocnienie, nagrody i jedzenie to klucze do sukcesu. Przy ich użyciu najłatwiej jest zmotywować Beagla do współpracy. Kiedy pracujesz ze swoim psem mów pogodnym, łagodnym, tonem, a jeśli czujesz, że sam zaczynasz być znudzony i poirytowany zrób przerwę. Szkolenie nigdy nie powinno trwać za długo, a powinno kończyć się pozytywnym akcentem. Szkolenie psa powinno zacząć się jak tylko pojawi się w domu. Spróbuj zauważyć nawyki twojego szczeniaka i pozytywne wzmacniaj np: szczeniak zawsze przychodzi do ciebie i siada, jeżeli chcesz by tak się zachowywał - nagradzaj go za to, jakiś smakołyk będzie doskonałą nagrodą. Mów "siad" kiedy pies do ciebie podchodzi, a kiedy siądzie daj mu nagrodę. szczeniak bardzo szybko zacznie kojarzyć, że siadanie jest dobrym zachowaniem, takim którego od niego oczekujesz. Trening behawioralny tego typu można zastosować przy dowolnym zachowaniu, które chcesz wzmocnić i które chcesz by wykonywał na komendę. Pamiętaj tylko o najważniejszej zasadzie - to musi być dla psa przyjemne i zabawne.  Szkolenie szczeniaka Szkolenie psów można zacząć już w wieku 8 - 9 tygodni. W tym wieku psy są jak małe gąbki, które tylko czekają by wchłonąć wiedzę. Będąc psami, są zwierzętami stadnymi, gotowymi słuchać swojego przewodnika stada, w tym wypadku ciebie. Tak wcześnie rozpoczęte treningi nie tylko sprawią, że będzie z nimi łatwiej żyć, ale także uplasują ciebie na pozycji przewodnika stada, co z kolei ułatwi ci życie z nimi w okresie "nastoletnim". Ważne jest aby cały trening przeprowadzała jedna osoba. Gdy szczeniak przyswoi już sobie komendy, można nauczyć ich całą rodzinę. Wszystkie psy powinny nauczyć się podstawowych komend: "siad", "zostań", "leżeć", "chodź tu", i "do nogi". Gdy pies podrośnie polecam zapisanie się z nim na szkolenie. Tam można ugruntować to co pies już przyswoił, a poza tym będzie on miał okazje spotkać inne psy i nauczyć się, że zawsze trzeba się dobrze zachowywać nie tylko w domu. Dobrze ułożony pies jest miłym domownikiem, towarzyszem zabaw i członkiem rodziny. Dobrze ułożony pies jest znakiem rozpoznawczym odpowiedzialnego właściciela. Szkoląc psa powinieneś pamiętać o czterech podstawowych zasadach: CIERPLIWOŚĆ, ĆWICZENIA, NAGRODY, KONSEKWENCJA. Cierpliwość buduje zaufanie pomiędzy psem i opiekunem, sprawiając, że wysiłki obu stron są owocne. Tak więc bądź cierpliwy i pokaz psu czego od niego chcesz... potem nie żałuj nagród. Jako że szczenięta do 4 miesiąca to "chodzące żołądki" różne smakołyki mogą mieć wielką siłę motywującą. Konsekwencja ważna jest po to by pies nie otrzymywał od ciebie sprzecznych sygnałów Nigdy nie wydawaj komend, gdy nie możesz ich wyegzekwować. Jeśli każesz psu usiąść, a on tego nie zrobi, pokaż mu czego od niego chciałeś i nagródź go. Potem, gdy będziesz oglądać TV lub gotować i powiesz psu "siad" albo "leżeć", pamiętaj, że musisz przestać robić to co robisz i upewnić się, że pies wykonał twoje polecenie. Pies nie wie co jest treningiem a co nie. Jeżeli wydałeś komendę dopilnuj jej realizacji albo jej nie wydawaj. Ćwicz często i najlepiej przed posiłkiem bo wtedy szczeniak będzie bardzo zainteresowany smakołykami i zyskasz pełnię jego uwagi. Zawsze nagradzaj psa natychmiast gdy wykona to o co prosisz. Chwal go i/lub dawaj mu smakołyki. ( Ja robię jedno i drugie, choć nie zawsze daje smakołyk) Szczeniaki nie mogą długo wykonywać jednej czynności, dlatego najlepiej robić kilka krótkich sesji. W ten sposób ani ty ani szczeniak się nie znudzicie i nauka będzie przyjemną zabawa dla was obydwojga. Szczeniaki nie umieją czytać w twoich myślach ani nie są złośliwe. Po to żeby pies naprawdę zrozumiał o co chodzi w lekcji trzeba z nim ćwiczyć ok. 7 tygodni. Jeżeli dobrze mu idzie przez 4-5 tygodni, a potem nagle zapomina jakąś z komend, nie złość się. To się czasami zdarza i wynika z budowy psiego mózgu. Po prostu wróć do podstaw i nagradzaj, nagradzaj, nagradzaj. Taka luka w pamięci trwa ok. tygodnia, a potem posuwa się dalej robić kilka krótkich sesji. W ten sposób ani ty ani szczeniak się nie znudzicie i nauka będzie przyjemną zabawa dla was obydwojga. [POWRÓT] Regulamin Prób i Konkursów Pracy Psów Myśliwskich § 1 Konkursy tropowców mogą być przeprowadzone na: Farbie leżącej minimum 6, a nie więcej jak 16 godzin. Farbie leżącej minimum 40, a nie więcej jak 48 godzin. W konkursie prze-prowadzanym na farbie leżącej minimum 40 godzin mogą brać udział wyłącznie psy posiadające dyplomy z konkursu 1. - z farbą leżącą 6-12 godzin. § 2 W konkursach tropowców mogą brać udział wszystkie rasy psów myśliwskich z grup FCI: III, IV, V, VI (z wyjątkiem sekcji posokowców), VII i VIII. W dniu imprezy wszystkie psy muszą mieć ukończone 6 miesięcy życia. § 3 Psy pracują pojedynczo, w kolejności wylosowanych numerów startowych. Czas pracy wynosi: dla psów pracujących w farbie 6-16 godzinnej - maksymalnie 60 minut, a dla pracujących w farbie leżącej 40-48 godzin - maksymalnie 90 minut. § 4 Konkursy przeprowadza się wyłącznie na "czarnej stopie". Pracę psów oceniają trzyosobowe zespoły sędziowskie. § 5 Pracę psów ocenia się według podanych w tabeli konkurencji z ustalonymi, niezmiennymi współczynnikami. Psom wyróżnionym przyznaje się dyplomy I°, II° i III° w zależności od sumy punktów i wysokości uzyskanych ocen, których limity zawiera tabela. § 6 Psy nie posiadające dyplomu z prób lub dla innego konkursu, podczas którego sprawdzano ich reakcję na strzał, podlegają takiemu testowi przed przystąpieniem do pracy w konkursie. Psy wyraźnie lękliwe reagujące na strzał wyklucza się z konkursu. 1. Zakładanie ścieżki tropowej Do założenia sztucznego tropu używa się około 0,25 litra farby jeleniej, sarniej, dziczej lub daniela. W przypadku niemożliwości zorganizowania farby ww. zwierzyny można użyć krwi bydlęcej lub świńskiej, którą należy "uszlachetnić" przez zanurzenie w niej na 24 godziny przed jej użyciem narogów świeżo ubitej sztuki jelenia, sarny, dzika lub daniela. Pomocnik zakładający ścieżkę tropową powinien być osobą obcą dla psa. Sfarbowany trop powinien leżeć: w przypadku konkursu 1. - minimum 6, a nie więcej niż 12 godzin i musi przeleżeć przez noc, w przypadku konkursu 2. - minimum 40, a nie więcej niż 48 godzin i musi przeleżeć przez dwie noce. Długość ścieżki w obu rodzajach konkursów wynosi około 600 metrów. Rozpoczyna się oznaczonym złomem kierunkowym "zestrzałem" i na swym przebiegu ma 2 poprowadzone pod kątem prostym lub rozwartym załamania, które zaczynają się tuż za sztucznymi "łożami" zranionego zwierza. "Łoża" wykonuje się odsłaniając ściółkę do mineralnej ziemi na powierzchni około 0,25 m kwadratowego. Pierwsze lokalizuje się w odległości około 150 metrów, a drugie w odległości około 400-450 metrów od miejsca "zestrzału". Na końcu ścieżki kładziemy grubego zwierza, którego farby (farby jelenia, sarny, daniela lub dzika względnie krwi bydlęcej czy świńskiej) użyliśmy do zakładania danego tropu. Zwierzyna powinna być wypatroszona i zaszyta. Zakładający trop nanosi i podpisuje na przygotowanej w miejscu "zestrzału" tabliczce numer ścieki oraz dzień i godzinę jej założenia. Oznakowanie tropów nie może być widoczne dla przewodnika, natomiast musi być czytelne dla komisji sędziowskiej. Odstępy pomiędzy poszczególnymi ścieżkami nie powinny wynosić mniej niż 150 metrów. 2. Praca na otoku (lub luzem lub II łoża) na sfarbowanym, zimnym lub starym tropie rannej zwierzyny Przed konkurencją przewodnik musi zadeklarować, czy pies jego będzie pracować jako oszczekiwacz, oznajmiacz, potrafiący pracować luzem, czy do końca na otoku. Przewodnicy oznajmiaczy powiadamiają komisję sędziowską o sposobie oznajmiania znalezionej zwierzyny. Sędzia i przenoszący zwierzynę po położeniu jej na końcu ścieżki tropowej powinni oddalić się i ukryć tak, by nie mógł ich zauważyć pracujący pies, a by sami mogli obserwować jego zachowanie się przy odnalezionej sztuce. Sędziowie towarzyszący pracującemu psy wskazują przewodnikowi, rozpoczynające sfarbowaną ścieżkę i oznaczone złomem kierunkowym, miejsce "zestrzału". Naprowadzony pies powinien wskazać dany trop i na komendę przewodnika podjąć go, i pracując spokojnie (na otoku długości minimum 6 metrów) dolnym wiatrem wypracować go do samego końca. Pies powinien trzymać się tropu i wypracować wszystkie jego załamania. W wypadku, gdy farba znajduje się na wysokich trawach lub krzakach, wolno psu podnieść kufę. Błędem jest bezcelowe kręcenie się na tropie. Inne tropy zdrowej zwierzyny, krzyżujące właściwą ścieżkę, może pies wskazać przewodnikowi. Jeżeli podąży za nimi kilka kroków, a następnie sam się skoryguje, to nie należy uznawać tego za błąd. Wypracowywanie tropu pod wiatr tuż obok tropu, jak również skracanie krótkich zagięć, nie należy zaliczać do błędów. Pies winien pracować na miernie naciągniętym otoku. Samodzielne poprawki są dopuszczalne i nie powodują obniżenia oceny. W przypadku oddalenia się psa od śladu tak daleko, że wg sędziów nie jest on w stanie sam naprawić błędu, albo jeżeli zostanie naruszona sąsiednia ścieżka tropowa, może być na polecenie sędziów jeszcze dwukrotnie naprowadzany na trop. Każde nowe naprowadzenie obniża ocenę o 1 stopień. Przewodnikowi nie wolno oglądać się na znaki wytyczające trasę, pod rygorem obniżenia oceny o 1 stopień przy każdym zwróceniu mu uwagi przez sędziego. Po odejściu od drugiego łoża z psem zgłoszonym jako potrafiącym pracować luzem, spuszcza go z otoku, umożliwiając mu swobodne dojście do martwego zwierza. Powinien on, nie tracąc kontaktu wzrokowego ze swym przewodnikiem, pracując zdecydowanie lecz powoli, doprowadzić go do martwego zwierza. 3. Oznajmianie lub oszczekiwanie znalezionej zwierzyny Po odejściu przewodnika do drugiego łoża z psem zgłoszonym jako oszczekiwacz lub oznajmiacz, spuszcza się psa z otoku, umożliwiając mu swobodne dojście do martwego zwierza. Powinien szybko i zdecydowanie dojść po tropach do martwej zwierzyny w czasie 5 minut, pozostać w jej bezpośrednim sąsiedztwie, oszczekując ją aż do nadejścia przewodnika. Po upływie 5 minut od rozpoczęcia szczekania przewodnika wraz z sędziami, na ich polecenie, rusza w kierunku psa. Jeżeli pies po dojściu do martwego zwierza nie rozpocznie szczekania (obecność przy zwierzu oszczekiwacza nie dającego głosu sygnalizuje nadajnikiem lub rogiem sędzia pozostający na końcu ścieżki) w czasie 2 minut, to może być odwołany przez przewodnika i tracąc jeden stopień w dodatkowej konkurencji "oszczekiwanie", ponownie być posłany na trop jako oszczekiwacz. Gdy ponownie nie wykona konkurencji, a dojdzie czy już doszedł do zwierza, to nie zalicza mu się oszczekiwania i dodatkowo obejmuje jeden stopień w konkurencji " praca na otoku na sfarbowanym tropie "zwierzyny". Po dojściu do zwierza i krótkim jago obwąchaniu powinien powrócić do czekającego na niego przy drugim łożu przewodnika w czasie nie dłuższym jak 10 minut i po oznajmieniu odnalezienia zwierzyny, w określony uprzednio sędziom sposób, doprowadzić go do niej. Po oddaleniu się psa do zwierzyny na odległość około 50 metrów, znajdujący się przy niej sędzia sygnalizuje, że pies był przy sztuce i wraca. Jeżeli za pierwszym razem nie wykona pracy oznajmiacza, można po odwołaniu posłać go do drugiego łoża jeszcze raz - obniżając ocenę za oznajmienie o 1 stopień. Jeżeli pies nie wykona pracy oznajmiacza po raz drugi, można go wziąć na otok (jeżeli nie był przy zwierzu, jeżeli był - to zaliczamy mu przejście ścieżki) i dojść do zwierza. Pies taki nie otrzymuje dodatkowych punktów za oznajmianie, a ponadto odejmuje mu się I stopień za pracę na otoku na sfarbowanym tropie. 4. Zachowanie się przy martwej zwierzynie Ocenę w tej konkurencji wystawia sędzia znajdujący się przy martwej zwierzynie. Oczekiwacze, oznajmiacze i psy pracujące luzem dochodzą do zwierza same. Psy pracujące do końca na otoku i dochodzące do zwierza wraz ze swym przewodnikiem odprowadzane są przez niego, na komendę sędziego, wstecz na odległość około 50 metrów i uwalniane z otoku, co umożliwia im swobodny powrót do zwierza. Pies nie powinien próbować narzynać zwierzyny. Oblizywanie rany postrzałowej jest dozwolone. Psy o wielkim temperamencie mogą zwierza gryźć, a nawet szarpać. Sędzia musi określić, czy pies czyni to z pasji czy celem narzynania. Psy, które narzynają zwierza (narzynacze) lub usiłują go zakopać (grabarze) podlegają dyskwalifikacji. Niedopuszczanie przez psa obcych osób do zwierza jest zaletą. Pies, który po krótkim powąchaniu martwego zwierza dalej się nim nie interesuje, nie może otrzymać oceny wyższej niż "1". 5. Współpraca z przewodnikiem i posłuszeństwo Współpracę psa z przewodnikiem i posłuszeństwo ocenia się biorąc pod uwagę utrzymywanie ciągłego kontaktu psa z przewodnikiem i reakcję na jego polecenia, umożliwiające szybkie i sprawne wykonywanie pracy psa. Psy, które nie wykonują natychmiast otrzymanych od przewodnika komend, powinny mieć obniżoną ocenę w tej konkurencji od "1" do "2" stopni. Natomiast te, które puszczone luzem nie dają się wziąć na smycz lub uciekają od przewodnika, nie wracając do niego w ciągu 5 minut, podlegają dyskwalifikacji.
Najwyższa liczba punktów do zdobycia, bez konkurencji dodatkowych: 25 x 4 = 100 dodatkowo: 5 x 4 = 20 § 1 W próbach i konkursach pracy psów dzikarzy mogą brać udział psy ras myśliwskich, z którymi poluje się na dziki. § 2 Próby przeprowadza się z psami w wieku 6 - 24 miesięcy, pracującymi pojedynczo. Na konkursach psy mogą występować pojedynczo albo grupowo (sfora, para, złaja), przy czym ogarów nie wolno łączyć w jedną grupę z psami innych ras. Sfora - to dwa psy tej samej rasy, lecz różnej płci; para - to psy tej samej rasy i jednakowej płci, albo różnych ras, bez względu na płeć; złaja - składa się z trzech i więcej psów tej samej rasy, albo różnych ras, bez względu na płeć. § 3 Próby pracy przeprowadza się na pojedynczym dziku, losze lub przelatku, w ogrodzonej części lasu, tzw. zagrodzie, o powierzchni wystarczającej do swobodnego poruszania się dzika atakowanego przez psa. Zagroda powinna mieć powierzchnię nie mniejszą niż 1 ha, a jej drzewostan powinien być wysokopienny, z rzadkim tylko podszytem, umożliwiającym sędziom obserwowanie pracy i zachowanie się psów. Aby uchronić psy przed okaleczeniem, nie wolno używać do prób odyńców ani wycinków. Konkursy pracy przeprowadza się na pojedynczym dziku lub na kilku dzikach skupionych w jednej watasze, składającej się z przelatków lub sztuk starszych, z wyjątkiem odyńców i wycinków. Konkursy, podobnie jak próby, odbywają się w lesie, na ogrodzonym terenie, w tzw. zagrodzie, o powierzchni wystarczającej do swobodnego poruszania się dzików. Zagroda, w której są dziki, powinna mieć powierzchnię minimum 1 ha, a jej drzewostan winien stanowić las wysokopienny, z rzadkim podszytem, umożliwiającym sędziom dobre obserwowanie zachowanie się psów. Pożądane jest, aby wśród drzewostanu zagrody znajdowały się jedna lub więcej kęp gęstego młodnika lub krzaków, w których dziki mogłyby szukać schronienia przed atakującymi je psami. Zagroda, w której psyw konkursach mogą uczestniczyć grupowo, musi zajmować areał około 10 ha. § 4 Próby rozpoczyna się sprawdzianem zachowania się psa na strzał. Taka próbę musi przejść pies uczestniczący w konkursie, który nie ma oceny z prób pracy. Psy wykazujące wyraźną lękliwość wyklucza się z prób i konkursów. Sprawdzian reakcji na strzał należy przeprowadzać poza lasem (na polu) lub na skraju lasu, w takiej odległości od zagrody, aby nie niepokoić zamkniętych w niej dzików i innej zwierzyny w lesie. § 5 Pracę psów ocenia się w niżej podanych w tabeli konkurencjach, z ustalonymi, niezmiennymi współczynnikami. Psom wyróżnionym komisja sędziów przyznaje dyplomy I°, II°,III° zależnie od uzyskanych ocen i sumy punktów, których limity zawiera poniższa tabela. Przyznanie dyplomu uwarunkowane jest ponadto uzyskaniem przez psa oceny nie niższej niż "2" w konkurencji "wiatr". Ocena "0" w jakiejkolwiek konkurencji pozbawia psa dyplomu. Psom pracującym w grupie (sfora, para, złaja) przyznaje się dyplomy indywidualne, z wyszczególnieniem wchodzących w jej skład psów, ocenianych wg zasad ustalonych dla psów pracujących w grupie. § 6 Na próbach i konkursach - pojedynczo i w grupie - na odnalezienie dzika przeznacza się 10 minut. W razie nieznalezienia dzika w określonym czasie na próbach i konkursach, pies czy grupa psów zostają wykluczone z dalszego udziału w konkursach. Również wyklucza się z konkursów psy, które nie wykazują skłonności do szukania zwierza lub po znalezieniu dzika nie oszczekują go. Czas pracy psa lub grupy psów po znalezieniu dzika zarówno na próbach, jak i na konkursach ustala komisja sędziów według swego uznania. Na próbach pracy psów młodych należy zwracać szczególną uwagę przede wszystkim na stopień wrodzonej ciętości i skłonności do oszczekiwania zwierza podczas atakowania go oraz do głoszenia uchodzącego dzika. Nie można jeszcze wymagać od psa będącego w pierwszym polu, by już całkiem prawidłowo atakował dzika. Jednakże pies, który atakuje zwierza bez przerwy wyłącznie od przodu, nie może otrzymać w konkurencji "prawidłowość i zręczność w atakowaniu zwierza" stopnia wyższego niż "2". Na konkursach należy wymagać od psów nie tylko odwagi i odpowiedniej ciętości oraz głoszenia podczas atakowania i pościgu za nim, ale także właściwego sposobu atakowania zwierza, zależnie od tego, czy pracuje jeden pies czy grupa psów. Atakować dzika pies czy psy powinny w taki sposób, by jak najmniej narażać się na okaleczenie przez zwierza. Pies pracujący pojedynczo, który atakuje dzika od tyłu albo atakuje od przodu, zachowując przy tym bezpieczną odległość, otrzymuje w konkurencji "prawidłowość i zręczność w atakowaniu zwierza" stopień "4"; pies atakujący dzika przeważnie lub wyłącznie od przodu oraz nie zachowujący przy tym bezpiecznej odległości nie może otrzymać w tej konkurencji stopnia wyższego niż "2". Grupa psów, z których jeden, jeżeli jest to sfora lub para, lub jedne, jeżeli jest to złaja, atakują dzika od przodu z bezpiecznej odległości, a drugi, względnie pozostałe ze złai nacierają na zwierza bezpośrednio od tyłu, otrzymuje w konkurencjach: "prawidłowość i zręczność w atakowaniu zwierza" oraz "współpraca psów stopień "4". Grupa psów, która w całym składzie albo naciera na dzika tylko od tyłu, albo atakuje od przodu z bezpiecznej odległości, nie może otrzymać w konkurencji "prawidłowość i zręczność w atakowaniu zwierza" stopnia wyższego niż "3", a w konkurencji "współpraca psów" stopnia wyższego niż "2". Grupa psów, która w całym składzie atakuje dzika tylko lub przeważnie od przodu, z bardzo bliskiej odległości, nie może otrzymać w konkurencji "prawidłowość i zręczność w atakowaniu zwierza" stopnia wyższego niż "2", a w konkurencji "współpraca psów" - otrzymuje "0". Ocena psa czy grupy psów w konkurencji "posłuszeństwo" polega na sprawdzeniu każdego osobno, przed puszczeniem ich do zagrody, prawidłowości chodzenia przy nodze na smyczy oraz przychodzenia "do nogi" na rozkaz słowny lub sygnał dźwiękowy (gwizdek lub trąbka) i zatrzymania się psa idącego luzem na rozkaz "stój". Konkurencja ta przeprowadzana jest tylko na konkursach. Ścieżka długości około 400 m ma dwa załamania pod kątem prostym lub rozwartym w dowolnych kierunkach. Po pierwszych 100 m robi się "łoże", po następnych 150 m robi się drugie "łoże", od którego psy zgłoszone jako oznajmiacze lub oszczekiwacze puszcza się luzem. Każda ścieżka powinna być oznaczona numerem porządkowym, umieszczonym na jej początku. Tam również powinien znajdować się złom kierunkowy oraz tabliczka, na której naniesiono godzinę założenia ścieżki. Odstępy między poszczególnymi ścieżkami powinny wynosić około 150 m. Zużycie farby (dziczej lub uszlachetnionej moczonymi przez minimum 24 godziny narogami dzika krwi świńskiej) na każdą ścieżkę nie powinno przekraczać 0,2 l. Ścieżka powinna być oznakowana w sposób niewidoczny dla przewodnika, ale tak, by praca psa mogła być kontrolowana przez sędziów. Miejsce "zestrzału" i "łoża" należy zaznaczyć odsłonięciem ściółki do mineralnej gleby na powierzchni około 0,25 m kwadratowego. Farbę zakłada się na 2 - 6 godzin przed puszczeniem psa. Położona na końcu ścieżki zwierzyna (dzik) powinna być wypatroszona i zaszyta. Pies jest prowadzony na miernie naciągniętym otoku i pracuje dolnym wiatrem. Przewodnikowi nie wolno oglądać się na sędziów ani oznakowania sfarbowanej ścieżki. Po pierwszym ostrzeżeniu przewodnika przez sędziów za oglądanie się na znaki, ocenę obniża się o 1 stopień. Przy powtórnym oglądaniu się za oznakowaniem pies otrzymuje ocenę "0". Samodzielne poprawki psa są dopuszczalne i nie powodują obniżenia oceny. Jeżeli pies oddali się od śladu tak daleko, że według oceny sędziów nie jest w stanie sam błędu naprawić , albo jeżeli zostanie naruszona sąsiednia ścieżka śladowa, może być na polecenie sędziów jeszcze 3 razy ponownie naprowadzony na ślad. Jednak każde nowe naprowadzenie obniża ocenę o 1 stopień. Psy pracujące na otoku należy dodatkowo sprawdzić, czy nie wykazują skłonności do narzynania lub zakopywania zwierzyny. W tym celu należy odejść od znalezionej zwierzyny w stronę odwietrzną na odległość 10 - 20 m i puścić psa luzem do zwierzyny. Nie wpływa na ocenę lizanie i szarpanie sztuki. Psa, który narzyna lub zagrzebuje zwierza wyklucza się z konkursów. Przed podjęciem pracy na farbie przewodnik informuje sędziów o sposobie oznajmiania lub oszczekiwania znalezionej przez psa zwierzyny. W obu przypadkach do drugiego "łoża" pies wykonuje pracę na otoku. Zachowanie się psa przy wyłożonej zwierzynie obserwuje sędzia lub asystent, z miejsca uniemożliwiającego psu zobaczenie lub zwęszenie go. Od drugiego "łoża przewodnik posyła psa z poleceniem odszukania wyłożonej zwierzyny, pozostając z sędzią na miejscu. Pies powinien dojść po tropie zwierzyny w ciągu 5 minut od wysłania go, odszukać ją, powrócić do przewodnika i w podany na wstępie sposób oznajmić. Po oddaleniu się psa od zwierzyny na odległość 50 m, znajdujący się przy niej sędzia lub asystent-obserwator sygnalizuje trąbką, że pies był przy sztuce i wraca. Jeżeli za pierwszym razem pies nie wykona pracy oznajmiacza, można go od drugiego "łoża" posłać jeszcze raz. Jeżeli pies po raz drugi nie wykona pracy oznajmiacza, można go wziąć na otok i w ten sposób dojść do zwierzyny; powoduje to jednak obniżenie oceny o 1 stopień. Za poprawne oznajmianie po pierwszym wysłaniu i powrót w ciągu 5 minut od odnalezienia zwierzyny - pies otrzymuje ocenę "4". Jeżeli pracę tę wykona w czasie do 10 minut - otrzymuje ocenę "3". Po drugim wysłaniu psa i poprawnym oznajmieniu w ciągu 5 minut, ocena nie może być wyższa niż "3", a do 10 minut - wyższa niż "2". Pies, który w ciągu 10 minut nie wróci do drugiego "łoża", w konkurencji "tropienie po farbie jako oznajmiacz" otrzymuje ocenę "0". Od drugiego "łoża" przewodnik posyła psa z poleceniem odszukania zwierzyny. Pies powinien w ciągu 5 minut dojść po tropie do wyłożonej zwierzyny, pozostać w jej bezpośredniej bliskości oszczekując ją (dopuszcza się krótkie przerwy w oszczekiwaniu) aż do nadejścia przewodnika. Po upływie 5 minut od rozpoczęcia oszczekiwania , przewodnik wraz z komisją rusza w kierunku psa. Jeżeli pies po 5 minutach od zwolnienia go z otoku nie da głosu, to może być w ciągu następnych 5 minut jeszcze dwukrotnie posłany na trop. Jeżeli w ciągu 10 minut od pierwszego zwolnienia nie dał głosu, może od drugiego "łoża" wykonać pracę na otoku; powoduje to jednak obniżenie oceny o 1 stopień. Jeżeli pies po pierwszym posłaniu oszczekuje odnalezioną zwierzynę do nadejścia przewodnika, może otrzymać ocenę "4". Każde następne posłanie, nawet przy poprawnym oszczekiwaniu, obniża ocenę o 1 stopień. Jeżeli pies zaprzestał oszczekiwania przed nadejściem przewodnika po pierwszym posłaniu - nie może otrzymać oceny wyższej niż "3", po drugim - wyższej niż "2", a po trzecim - wyższej niż "1". Pies, którego w ciągu 10 minut od pierwszego zwolnienia z otoku nie da się odwołać - otrzymuje ocenę "0".
Najwyższa liczba punktów do zdobycia: 25 x 4 = 100
Najwyższa liczba punktów do zdobycia: a) przez psy pracujące pojedynczo, bez konkurencji dodatkowych: 35 x 4 = 140 dodatkowo: 5 x 4 = 20 b) przez psy pracujące grupowo, bez konkurencji dodatkowych: 40 x 4 = 160 dodatkowo: 5 x 4 = 20 § 1 W próbach uczestniczyć mogą psy w wieku od 6 do 24 miesięcy. § 2 Próby i konkursy pracy ogarów i gończych polskich przeprowadza się w okresie polowań na zające. Mogą się one odbywać zarówno po czarnej, jak i po białej stopie. Obiektem gonu na próbach może być albo zając, albo lis, na konkursach wyłącznie zając. § 3 Prób i konkursów pracy nie przeprowadza się: przy temperaturze wyżej niż +20°C lub niższej od -10°C, podczas ulewnego deszczu, śnieżycy, silnego, porywistego wiatru oraz w razie gołoledzi lub pokrywy śnieżnej o grubości ponad 20 cm. § 4 Na próbach i konkursach ocenia się pracę psów występujących albo pojedynczo, albo grupowo (sfora, para, złaja). Sforą - nazywa się dwa psy tej samej rasy, lecz różnej płci, współpracujące ze sobą podczas szukania i gonu zwierza; parą - dwa psy tej samej rasy i jednakowej płci albo różnych ras bez względu na ich płeć, pracujące podobnie jak sfora; złają - nazywa się 3 i więcej psów tej samej rasy, albo różnych ras, bez względu na ich płeć, współpracujące ze sobą podczas szukania i gonu zwierza, a poza tym przyzwyczajone do spokojnego chodzenia zwartą grupą przy przewodniku idącym pieszo lub jadącym konno. § 5 W razie usunięcia sfory, pary lub złai z prób czy konkursów z powodu całkowitego braku wymaganej współpracy psów, poszczególne psy danej grupy mogą brać udział w tej imprezie pojedynczo. Natomiast pies występujący pojedynczo, usunięty z powodu stwierdzonych braków w pracy, nie może być włączony do sfory, pary lub złai, biorącej udział w tej imprezie. § 6 Psy wyklucza się z prób i konkursów, jeżeli: - okażą się "bydlarzami", tj. napadają na zwierzęta domowe, - nie wykażą zainteresowania w szukaniu zwierzyny w ciągu 10 minut od chwili podłożenia, - okażą się "łgarzami", tj. dają głos pomimo braku zwierza lub jego ciepłego tropu, - gonią zwierza milczkiem, - psy podłożone grupowo nie włączą się do gonu w ciągu 10 minut od chwili ruszenia zwierza i rozpoczęcia gonu przez jednego z psów wchodzących w skład danej sfory, pary lub złai. § 7 Czas na ruszenie zwierza ustala się: dla psa pojedynczego - 40 minut, dla sfory lub pary - 30 minut i dla złai - 20 minut. Jeżeli w ciągu tego czasu psy zwierza nie ruszą, wolno podłożyć je po raz drugi, dając ponownie na ruszenie zwierza wyżej ustalony czas. W razie nie ruszenia zwierza po powtórnym podłożeniu, psy usuwa się z prób lub konkursów. § 8 W przypadku zmylenia lub zgubienia przez psa (psy) tropu gonionego zwierza (gdy pies się "zniesie"), pozostawia się czas na poprawienie tropu, tj. odszukanie właściwego tropu lub zaległego zwierza dla: psa pojedynczego - 20 minut, dla sfory lub pary psów - 15 minut, dla złai - 10 minut. § 9 Podczas prób i konkursów do czasu podłożenia psa (psów) przewodnik pozostaje w miejscu wskazanym mu przez komisję sędziowską, trzymając psa lub psy zesforowane (w przypadku grupy psów) na smyczy. Po podłożeniu psa (psów) przewodnik towarzyszy jednemu z sędziów, przy czym nie wolno mu, pod groźbą wykluczenia jego psa (psów) z imprezy, okazywać psu (psom) jakiejkolwiek pomocy. Pies (grupa psów)po podłożeniu ma pracować całkowicie samodzielnie. § 10 Czas trwania pracy psa lub grupy psów ustala komisja sędziowska, zależnie od możliwości dokładnej oceny pracy psów. Czas ten nie może jednak być krótszy niż 35 minut i nie dłuższy od 2 godzin. Komisja sędziów decyduje, czy i kiedy przewodnik ma strzelać gonionego zwierza. § 11 Pracę psów występujących pojedynczo ocenia się wg podanych w tabeli I konkurencji z ustalonymi, niezmiennymi współczynnikami. Psom wyróżnionym, niezależnie od uzyskanych ocen i sumy punktów, komisja sędziów przyznaje dyplomy I°, II° lub III°. Limity zawiera tabela I. Pracę psów występujących Grupowo (sfora, para, złaja) ocenia się wg podanych w tabeli II konkurencji z ustalonymi, niezmiennymi współczynnikami. Psom wyróżnionym, zależnie od uzyskanych ocen i sumy punktów, których limity zawiera tabela II, komisja sędziów przyznaje dyplomy I°, II° lub III°. Uwagi ogólne Na konkursach dopuszcza się gon wyłącznie za zającem, ponieważ jego trop daje odwiatr słabszy od tropu lisa. Poza tym zając, zwłaszcza stary "gracz", umie zmylić goniącego psa lub nawet grupę psów, klucząc po uprzednim odsadzeniu skoku w bok, przywarowując z dala do swego tropu. Gon za zającem jest więc znacznie trudniejszy od gonu za lisem. Oceny psa (psów) dokonuje się tylko wtedy, gdy co najmniej jeden z sędziów widział przemykającego zwierza i goniącego go psa (psy). Sposób szukania Pies powinien po podłożeniu go przez przewodnika przekładać teren podobnie jak wyżeł - szybkim, energetycznym galopem, posuwając się w kierunku marszu przewodnika. Podczas przeszukiwania terenu wszerz i w głąb pies ma się oddalać od przewodnika na odległość zapewniającą słyszalność gonu w razie ruszenia zwierza (od 400 do 600 m zależnie od warunków terenowych i atmosferycznych). Poza tym pies powinien utrzymywać łączność z przewodnikiem, przecinając przed nim od czasu do czasu trasę jego marszu. Psu nie wolno zatrzymywać się na zimnych (nocnych)tropach pozostawionych przez żerujące zające. Psy pracujące grupowo nie powinny przy przeszukiwaniu terenu zbytnio się od siebie oddalać. Najwyższy stopień "4" w tej konkurencji może otrzymać pies (grupa psów), jeżeli spełni wszystkie wyżej wymienione warunki. Pies (psy), który szuka przez cały czas nie galopem, lecz przeważnie kłusem, spełniając przy tym pozostałe warunki, otrzymuje najwyżej ocenę "3". Pies (grupa psów), który oddala się zbyt daleko od przewodnika i nie utrzymuje z nim łączności, nie może otrzymać stopnia wyższego niż "2", pies (grupa psów), który przeszukuje teren bardzo wolno, truchtem, przechodząc nawet w stęp, otrzymuje również stopień nie wyższy niż "2". Pies (grupa psów), który trzyma się stale w pobliżu przewodnika, nie wykazując samodzielności w pracy, albo "grzebie się" na zimnych tropach, często się zatrzymuje, oczekując ruszenia zwierza przez przewodnika - otrzymuje stopień "1". Pies (grupa psów), który w ogóle nie wykazuje chęci do samodzielnego szukania, trzymając się przy nodze przewodnika, otrzymuje w tej konkurencji "0". W tej konkurencji najwyższy stopień "4" otrzymuje pies (grupa psów), który po dwóch podłożeniach w obydwu przypadkach ruszy zwierza w pierwszej połowie czasu przeznaczonego na jego znalezienie. Pies (grupa psów), który przy dwukrotnym podłożeniu w obu przypadkach lub tylko w jednym ruszy zwierza dopiero w drugiej połowie czasu przeznaczonego na jego znalezienie, nie może otrzymać stopnia wyższego niż "3". Pies (grupa psów), który nie znalazł samodzielnie zwierza, ale szybko i prawidłowo podjął trop pomykającego zająca, na który naprowadzono go (na skutek decyzji komisji sędziów) - otrzymuje stopień "2". Pies (grupa psów), który nie znalazł samodzielnie zwierza i przez dłuższy czas nie potrafi podjąć ciepłego tropu zająca, na który go naprowadzono - otrzymuje stopień "1". Umiejętność trzymania gonionego zwierza i poprawiania tropu Do dyplomu I° wymaga się, by przy dwukrotnym podkładaniu psa (grupy psów), jeden, pierwszy lub drugi gon za zwierzem (widzianym przez sędziego) trwał co najmniej jedną godzinę, z czego na poprawienie tropu w razie jego zmylenia lub zgubienia nie może być zużyte łącznie więcej niż 15 minut. Do dyplomu II° wymaga się, by przy gonie trwającym co najmniej 1 godzin ę na poprawienie tropu zużyto łącznie nie więcej niż 20 minut, a do dyplomu III° - 30 minut. Najwyższy stopień "4" w tej konkurencji otrzymuje pies (grupa psów), który spełnia warunki wymagane do dyplomu I°, a gon jest wyraźny, energiczny i szybki. Przy spełnieniu warunków wymaganych do dyplomu II i wyraźnym, energicznym i szybkim gonie - pracę psa (grupy psów) ocenia się stopniem "3", a przy spełnieniu warunków wymaganych do dyplomu III° - stopniem "2". W przypadku trwania gonu krócej od 1 godziny, ale przy zużyciu czasu na poprawienie tropu w wyżej ustalonej proporcji do ogólnego czasu trwania gonu, pies (grupa psów), jeżeli gon jest wyraźny, energiczny i szybki, otrzymuje - przy gonie trwającym co najmniej 40 minut - ocenę "3", przy gonie co najmniej 30-minutowym - "2", a przy gonie trwającym bardzo krótko, lecz co najmniej 15 minut - "1". W razie, gdy gon nie jest wyraźny, energiczny i szybki, ale pozostałe warunki wymagane do otrzymania dyplomów zostaną spełnione, podane wyżej stopnie odpowiednio zmniejsza się. W razie zaś gonienia zwierza "w piętę" podane wyżej stopnie zmniejsza się o "1". Wiatr Ocenia się na podstawie stopni otrzymanych przez psa pracującego pojedynczo w konkurencjach: "szybkość znalezienia zwierza" i "umiejętność trzymania i poprawiania tropu". Najwyższy stopień "4" otrzymuje pies, który w wymienionych konkurencjach otrzymał odpowiednio stopnie "4". Ocenę "4" może otrzymać również pies, który uzyskał stopień "4" w konkurencji "szybkość znalezienia zwierza" i "3" - w konkurencji "umiejętność trzymania i poprawiania tropu". Przy stopniach: "3" - w konkurencji "szybkość znalezienia zwierza" i od "3" do "4" - w konkurencji "umiejętność trzymania i poprawiania tropu", pies otrzymuje za "wiatr" ocenę "3". Przy ocenie "2" - za "szybkość znalezienia zwierza" i ocenach "3" lub "2" za "umiejętność trzymania i poprawiania tropu" - za "wiatr" dostaje stopień "2". I odpowiednio, przy ocenie "1" - za "szybkość znalezienia zwierza" i ocenach "2" lub "1" - za "umiejętność trzymania i poprawiania tropu" - za "wiatr" pies otrzymuje ocenę "1". Wytrwałość gonu Pies (psy) nie powinien przerywać gonu lub poprawiania tropu bez rozkazu przewodnika. Najwyższy stopień "4" w tej konkurencji może otrzymać pies (grupa psów), jeśli spełni powyższy warunek. Jeżeli pies (grupa psów) po gonie trwającym 45 - 60 minut zmyli lub zgubi trop ("zniesie się") i wróci do przewodnika, ale zobaczywszy go, bez rozkazu wróci na miejsce zgubienia tropu i nadal go poprawia - otrzymuje ocenę "4", a jeśli pies (grupa psów) zachowa się w taki sposób po gonie trwającym 30 - 35 minut - otrzymuje stopień "3". Pies (grupa psów), który zmyli lub zgubi trop po gonie trwającym 20 - 30 minut i nie próbuje poprawić tropu lecz rozpoczyna szukanie następnego zwierza, albo wraca do przewodnika, nie okazując chęci do dalszej pracy - nie może otrzymać stopnia wyższego "3". Jeżeli pies (grupa psów) po gonie trwający mniej niż 20 minut zmyli lub zgubi trop, po czym wraca do przewodnika i nie wykazuje chęci do dalszej pracy - nie może otrzymać stopnia wyższego niż "1". Głos - dźwięczność, donośność Za głos słaby, niezbyt donośny, lecz o znacznej częstotliwości - pies otrzymuje stopień nie wyższy niż "2", a w razie wydawania głosu tylko z rzadka - nie wyższy niż "1'. Głos nie charakterystyczny dla ogara (chrypiący, urywany) ocenia się również stopniem "1". Stopnie od "2" do "4" otrzymują psy o silnych, dźwięcznych i donośnych głosach (na podstawie osobistego wrażenia sędziów). Głos - melodyjność Najwyższym stopniem "4" ocenia się głos melodyjny, o 3 tonacjach wysokości. Za głos o jednym tonie pies otrzymuje stopień "1". Stopnie pośrednie otrzymują psy za głosy o mniejszej melodyjności (2 tony wysokości z podwywaniem). Przy ocenie głosów sfor, par i złai należy uwzględniać nie tylko melodyjność głosu poszczególnych psów, ale również różnicę w tonacji głosów wchodzących w skład danej grupy. Jeśli dwa psy mają głosy o różnej wysokości tonu, lecz jednemu z nich brak melodyjności, albo o jednakowej tonacji i melodyjności - otrzymują stopień "3". Za głosy o różnej tonacji, lecz o słabej melodyjności, albo o różnej tonacji lecz niemelodyjne - ocenę "2", a za głosy o jednakowej tonacji i niemelodyjne - stopień "1". Głos - pewność głoszenia Najwyższym stopniem "4" ocenia się w tej konkurencji psa, który daje głos wyłącznie na ciepłym tropie lub na widok gonionego zwierza. Jeżeli następują krótkie przerwy w "graniu" na skutek "zniesienia się" psa - otrzymuje on ocenę "3". Pies, który daje głos nie tylko na ciepłych tropach, ale również na tropach żerującego w nocy zwierza, przy czym jednak ruszy go z legowiska - otrzymuje także stopień "3". Jeżeli pies daje głos na tropie gonionego zwierza z rzadka, ale w równych odstępach czasu - może otrzymać ocenę od "2" do "3", a jeśli goni na tropie człowieka - otrzymuje stopień "1". Pies, który daje głos przy poprawianiu tropu - otrzymuje, w zależności od częstotliwości głoszenia, ocenę od "1" do "2". Za gon "w piętę" - pies otrzymuje stopień "1". W tej konkurencji nie mogą otrzymać wysokiego stopnia psy pracujące grupowo (sfora, złaja lub para), jeżeli podczas dołączenia się do psa, który rozpoczął gon, dają głos od razu, pomimo, że nie są jeszcze na tropie ruszonego zwierza. Szybkość włączenia się do gonu Na głos rozpoczętego gonu przez jednego, wchodzącego w skład sfory, pary lub złai, pozostałe psy tej grupy powinny natychmiast energicznie włączyć się do gonu. Jeśli włączą się do gonu dopiero po pewnym czasie od jego rozpoczęcia - otrzymują stopień od "2" do "3", zależnie od długości tej zwłoki. W razie, gdy część złai włącza się do gonu lub do poprawiania tropu niechętnie i ze znacznym opóźnieniem - cała złaja otrzymuje stopień od "1" do "2", zależnie od długości opóźnienia. Równość chodów Psy sfory, pary lub złai powinny gonić zwierza w zwartej grupie, nie rozciągając się. Jeżeli w skutek różnic szybkości poszczególnych psów następujące rozciągnięcie - otrzymuje ona stopień od "2" do "3", zależnie od wielkości różnicy w szybkości chodów. W razie znacznego rozciągnięcia się grupy psów - otrzymuje ona stopień od "1" do "2". Rączość (szybkość chodów) Do oceny stopniem "4" wymaga się, by pies (grupa) ścigał zwierza szybkim galopem, podążając za nim z opóźnieniem nie przekraczającym 1 minuty, przy czym gon powinien trwać nie krócej niż 20 minut. Ocenę pracy w tej konkurencji dokonuje się dopiero po 10 minutach od chwili rozpoczęcia gonu. Jeżeli pies(grupa)goni zwierza, zmieniając tempo szybkości, raz szybkim, raz wolniejszym galopem - można mu dać ocenę "3". Jeżeli przy zmianie tempa szybkości pies (grupa) przechodzi z galopu w kłus - otrzymuje ocenę od "2" do "3", w razie gonu szybkim kłusem - stopień od "1" do "2", a truchtem - ocenę "1". Jeżeli pies (grupa)goni stępem, przechodząc tylko od czasu do czasu w kłus - otrzymuje również stopień "1". Karność i posłuszeństwo Psy pracujące pojedynczo - najwyższy stopień "4" otrzymuje pies, który chodzi luzem przy nodze przewodnika oraz szybko wraca do niego na jego wołanie lub głos rogu (jeżeli nie jest na tropie zwierza lub nie poprawia tropu), a po powrocie przychodzi "do ręki" lub bez oporu daje się wziąć na smycz. Jeżeli pies chodzi spokojnie przy nodze, ale nie luzem tylko na smyczy - wówczas ocenę obniża się o jeden stopień. Jeżeli pies niechętnie wraca z kniei do przewodnika na jego wołanie lub głos rogu, a po powrocie nie chce przyjść "do ręki" lub nie daje się wziąć na smycz - ocenę obniża się, zależnie od stopnia nieposłuszeństwa, do wysokości "1" lub "2". Pies, który nie chodzi spokojnie przy nodze, szarpie się i ciągnie na smyczy oraz nie wraca z kniei na wołanie przewodnika lub głos rogu, a poza tym nie przychodzi "do ręki" i nie daje się wziąć na smycz - nie może otrzymać stopnia wyższego niż "1". Sfora lub para psów - najwyższy stopień "4" otrzymują psy, które chodzą luzem przy nodze przewodnika oraz wykazują całkowite posłuszeństwo, szybko wracają z kniei na wołanie lub głos rogu (jeżeli nie są na tropie zwierza lub nie poprawiają tropu), nie obawiają się "ręki" przewodnika. Psom, które chodzą przy nodze przewodnika zesforowane, lecz nie na smyczy - ocenę można ewentualnie obniżyć, a jeżeli chodzą zesforowane i na smyczy - to powinno się obniżyć ją o jeden stopień. Psom, które niechętnie lub w ogóle nie przychodzą do ręki przewodnika i nie dają się wziąć na smycz - ocenę obniża się zależnie od stopnia nieposłuszeństwa do wysokości "1" lub "2". Psom, które niechętnie wracają na wołanie przewodnika lub głos rogu, a poza tym boją się "ręki" przewodnika i nie dają się wziąć na smycz - ocenę obniża się do stopnia "1". Psy, które chodzą przy nodze tylko zesforowane i na smyczy oraz niechętnie wracają z kniei na wołanie przewodnika lub głos rogu, a po powrocie nie przychodzą do "ręki" i nie dają się wziąć na smycz - nie mogą otrzymać oceny wyższej niż "1". Podobną ocenę otrzymują psy, które nie przychodzą do nogi na rozkaz przewodnika, znajdując się w pobliżu niego, a prowadzone na smyczy szarpią się. Złaja psów - powinna chodzić luzem zwartą grupą za nogą przewodnika, na wydany przez niego z odległości ca 50 m rozkaz "stój" natychmiast się zatrzymać oraz na głos rogu niezwłocznie wracać z kniei (jeżeli nie jest na tropie zwierza lub nie poprawia tropu) Jeżeli spełnia wszystkie te warunki - otrzymuje stopień "4". Jeżeli psy chodzą za nogą przewodnika tylko będąc zesforowanymi - ocenę obniża się o jeden stopień. Za niewykonanie rozkazu "stój" wydanego z odległości ca 50 m - stopień obniża się do "2", a za niewykonanie w ogóle rozkazu "stój" - do "1" Psy, które nawet zesforowane nie chcą iść za nogą przewodnika, a poza tym są nieposłuszne, w zależności od stopnia nieposłuszeństwa - otrzymują ocenę "1" lub "2". Próby i konkursy pracy psów gończych - pracujących pojedynczo
Najwyższa liczba punktów do zdobycia: 25 x 4 = 100 Próby i konkursy pracy - psy gończe pracujące w parze, sforze lub złai
Najwyższa liczba punktów do zdobycia: 25 x 4 = 100 * Regulaminy Prób i Konkursów Pracy Psów Myśliwskich zostały zatwierdzone na posiedzeniu Zarządu Głównego PZŁ w dniu 20 stycznia 1998 r. wchodzą w życie z dniem opublikowania. Tracą moc dotychczasowe Regulaminy Prób i Konkursów Psów Myśliwskich. § 1 Na próbach pracy psy myśliwskie małych ras mogą pracować w dwóch grupach: Grupa I - to psy pracujące jako płochacze. Zgodnie z podziałem FCI, zaliczone są tu następujące rasy psów: myśliwskie spaniele i teriery, płochacze niemieckie (wachtelhundy) oraz inne zaliczone do sekcji płochaczy grupy VIII FCI. Grupa II - jamniki standardowe i karłowate, szpice myśliwskie oraz psy z sekcji gończych (na drobną zwierzynę) grupy VI FCI. Ponadto, w drodze promocji - ogary i gończe polskie. § 2 W próbach uczestniczyć mogą psy w wieku od 6 do 24 miesięcy. § 3 Przed rozpoczęciem prób sprawdza się reakcję psów na strzał. Te, które okażą się wyraźną lękliwość na strzał, podlegają dyskwalifikacji. § 4 Pracę psów ocenia się w niżej podanych konkurencjach z ustalonymi, niezmiennymi współczynnikami. Psom wyróżnionym komisja sędziów, zależnie od uzyskanych ocen i sumy punktów, których limity zawarte są w tabelach, przyznaje dyplomy I°, II°, III°. w nielimitowanych konkurencjach przyznanie dyplomu uwarunkowane jest uzyskaniem przez psa minimum oceny "1". OBJAŚNIENIA I WSKAZÓWKI DO OCENY Na próbach ocenia się głównie cechy wrodzone psów. Szczególną uwagę zwraca się na ich wiatr i pasję łowiecką. Psy pracują pojedynczo w kolejności wylosowanych numerów. O kolejności przeprowadzania konkurencji "skłonność do pracy w wodzie" decyduje sędzia główny. Podczas przeszukiwania terenu psy powinny być prowadzone pod wiatr. 1. Wiatr Wiatr, czyli czułość węchu na odwiatr zwierzyny, ocenia się na podstawie obserwacji pracy psa, np. podczas szukania kuropatw, zwietrzenia zająca w kotlinie, lub przy gonie po jego tropie. Oceniając konkurencję "wiatr" powinno się uwzględniać właściwości charakterystyczne dla danej rasy, np. spaniele i szpice myśliwskie mają skłonność do pracy górnym wiatrem, podczas gdy płochacze niemieckie, jamniki i gończe pracują raczej wiatrem dolnym. Błędy i kryteria ocen Ocenę "4"może otrzymać pies, który przy korzystnym wietrze wyraźnie zaznacza obecność zwierzyny z odległości co najmniej 5 m, ani razu nie omija zwierza bez zaznaczenia go, szybko podejmuje trop niewidzianego zająca i trzyma go jak najdokładniej na minimum 50 metrach. Pies, który przy pomyślnym wietrze kilkakrotnie ominie zwierzynę bez jej zaznaczenia, zwietrzy zwierzynę z odległości mniejszej ni ż 3 m, zgubi trop niewidzianego zająca na odcinku krótszym od 50 metrów i nie odnajdzie go samodzielnie, nie może otrzymać w tej konkurencji oceny wyższej niż "1". Jeżeli pies przy pomyślnych warunkach, powodowany pasją łowiecką, spłoszy zwierzynę bez zaznaczenia jej, nie należy traktować tego jako błąd. 2. Pasja Pasja przejawia się chęcią wytrwałego poszukiwania lub tropienia zwierzyny. Przejawia się również w sposobie głoszenia zwierzyny lub jej tropu. Tu również należy uwzględniać właściwości charakterystyczne danej rasie, np. szpice myśliwskie nie głoszą uchodzącej, ale oszczekują tylko osaczoną zwierzynę, teriery i jamniki z kolei oszczekują już z pasją trop niewidzianej zwierzyny. 3. Ściąganie i zaznaczanie zwierzyny Zaznaczanie obecności zwierzyny wyraża pies znacznym zwolnieniem tempa chodów i ożywiona akcją ogona. 4. Gon zająca Po naprowadzeniu psa na trop zająca, który pomknął nie zauważony przez niego, powinien on jak najszybciej rozpocząć gon, trzymając trop jak najdokładniej i jak najdłużej. W razie zgubienia tropu powinien samodzielnie go odnaleźć. Również po naruszeniu zająca z kotliny powinien pogonić go jak najdalej. Oceniając gon, należy uwzględnić cechy charakterystyczne dla danej rasy: np. spaniele goniąc zwierzynę na oko powinny ją oszczekiwać, natomiast po tropie niewidzianego zająca mogą podążać milczkiem. Szpice myśliwskie z kolei nie wydają głosu zarówno idąc po tropie niewidzianego zwierza, jak i goniąc go na oko. Jamniki, teriery i gończe wydają głos zarówno na samym tropie, jak i podczas gonu na oko. 5. Skłonność do buszowania Buszowanie przeprowadza się w lesie w niezbyt gęstym podszytem lub w takiej kulturze leśnej, która umożliwi utrzymywanie kontaktu wzrokowego przewodnika z psem. Dopuszcza się przeprowadzanie tej konkurencji w polu, na którym bytują bażanty. Pies powinien przejawiać skłonność do systematycznego przeszukiwania terenu za zwierzyną, przy czym powinien starać się utrzymywać kontakt wzrokowy ze swym przewodnikiem. Wypłoszenie i pogonienie zwierzyny nie stanowią błędu. Najwyższą ocenę może otrzymać pies, który przeszukuje teren chętnie, wytrwale i szeroko, nie tracąc przy tym kontaktu z przewodnikiem. Błędami są trzymanie się w bliskiej odległości od przewodnika i brak chęci do poszukiwania zwierza i współpracy z przewodnikiem. 6. Skłonność do wyparowywania Obszar wyparowywania powinien być pokryty gęstwiną lub zadrzewieniem z gęstym podszytem (zasiedlone bażantami remizy śródpolne, zagajniki lub zarośla). Puszczony pod wiatr w suche zarośla pies powinien wykazywać skłonność do przeszukiwania ich i wyparowania z nich zwierzyny. W tym czasie przewodnik pozostaje na skraju zarośli. Nie należy traktować jako błąd, gdy pies po krótkim przeszukaniu zarośli wyjdzie na ich skraj i bez zachęty lub zachęcany podejmie dalsze przeszukiwanie. Błędami natomiast są: opuszczanie zarośli po krótkim pobycie w nich i brak chęci do ponownego podjęcia pracy oraz gonienie zwierzyny, mimo odwoływania psa przez przewodnika. 7. Skłonność do posłuszeństwa i współpracy z przewodnikiem Od młodego psa nie wymaga się jeszcze bezwzględnego posłuszeństwa tylko wyraźnej skłonności do wykonywania otrzymanych rozkazów i do utrzymywania kontaktu z przewodnikiem podczas przeszukiwania terenu. Jeżeli na polecenie sędziego przewodnik nie zdoła przywołać psa w ciągu 15 minut - pies nie może otrzymać w tej konkurencji oceny wyższej niż "0". 8. Skłonność do pracy w wodzie Podczas pracy psa w wodzie nie wolno stosować przymusu. Można natomiast zachęcać go, by wszedł do wody, rzucaniem do niej kamyków tak, by pies widział. Im chętniej i głębiej wchodzi pies do wody po otrzymaniu rozkazu bez dodatkowych zachęt (rzucania kamyków), tym wyższą otrzymuje ocenę. Przewodnikowi wolno trzykrotnie rzucać kamyki, ale każdorazowo obniża się jego psu ocenę o "1" stopień. Ocenę "4" może otrzymać pies, który chętnie wejdzie do wody i swobodnie przepłynie dystans co najmniej 5 metrów. Pies który mimo zachęcenia nie wejdzie w ciągu 10 minut do wody, otrzymuje ocenę "0". Tabela ocen prób pracy psów pracujących jako płochacze
Najwyższa liczba punktów do zdobycia: 30 x 4 = 120 * Uwaga: suma współczynników przy uwzględnieniu punktu 4a. Przy punktacji przyjmuje się w tej konkurencji tylko jeden współczynnik: albo a), albo b). Tabela ocen prób pracy psów pracujących jako gończe
Najwyższa suma punktów do zdobycia: 26 x 4 = 104 * Uwaga: suma współczynników przy uwzględnieniu punktu 4a. Przy punktacji przyjmuje się w tej konkurencji tylko jeden współczynnik: albo a), albo b). KONKURS PRACY PSÓW MYŚLIWSKICH MAŁYCH RAS § 1 Konkursy Przeprowadza się w dwóch grupach: Grupa I - przeznaczona jest dla psów pracujących jako płochacze. Zgodnie z podziałem FCI, będą to psy z sekcji płochaczy grupy VIII oraz terierów myśliwskich z grupy III. Grupa II - przeznaczona jest dla psów pracujących jako gończe na drobną zwierzynę. zgodnie z podziałem FCI, będą to psy sekcji gończych (na drobną zwierzynę) grupy VI, a ponadto jamniki standardowe karłowate - grupa IV, oraz szpice myśliwskie z grupy V. Dopuszcza się udział polskich ras psów gończych. § 2 Konkursy grup I i II przeprowadza się w dwóch klasach: A i B. § 3 Z wyjątkiem "zachowania się na stanowisku" we wszystkich konkurencjach psy pracują pojedynczo, w kolejności wylosowanych numerów startowych. Pracę psów ocenia się w niżej podanych konkurencjach, z ustalonymi niezmiennymi współczynnikami. Psom wyróżnionym komisja sędziów, w zależności od uzyskanych ocen i końcowej sumy punktów, przyznaje dyplomy I°, II°, III°. Limity ocen sum punktów zamieszczone są w tabelach. Przyznanie dyplomu uwarunkowane jest ponadto uzyskaniem przez psa w konkurencjach nielimitowanych oceny nie niższej niż "1". OBJAŚNIENIA I WSKAZÓWKI DO OCENY 1. Wiatr Ocenia się, biorąc pod uwagę jego siłę, pewność i rodzaj (górny, dolny). Miernikiem siły wiatru jest odległość, z jakiej pies zdolny jest zwietrzyć zwierzynę. Pewność to umiejętność odróżnienia odwiatru samej zwierzyny od odwiatru pozostawianego przez nią na tropach w paprzyskach, kotlinach i innych, jak również odróżnienie odwiatru małych, niełownych ptaków. Oznakami pewności wiatru są: szybkie przejście od ściągania do doprowadzania zakończonego wypłoszeniem zwietrzonej zwierzyny (zarówno podczas pracy w polu, jak i niskich zaroślach), zaznaczanie tylko bardzo krótkim ściąganiem tropów i śladów zwierzyny oraz małych ptaków. Przy wystawianiu stopnia za wiatr należy oceniać oddzielnie każdy z jego elementów składowych, tj. siłę, pewność i rodzaj wiatru. Jeżeli jakość tych elementów nie jest wyrównana, to ostateczna ocena w tej konkurencji nie powinna być wyższa od wystawionej za najniżej oceniany element wiatru psa. Oceną "4" może otrzymać tylko pies, który: - podczas pracy w niskich, suchych zaroślach bądź w polu posługuje się przeważnie górnym wiatrem, - przed wejściem w gęste, wysokie zarośla lub w szuwary stara się górnym wiatrem złowić odwiatr zwierzyny, - szybko i zdecydowanie prowadzi do zwietrzonej zwierzyny, - pracujący na tropie zwierzyny posługuje się wyłącznie dolnym wiatrem. 2. Sposób szukania Pracując w rzadkich zaroślach lub w polu pies powinien chodzić około 30 metrów w lewo i 30 metrów w prawo od przewodnika. Odległość między przewodnikiem a idącym przed nim psem również nie powinna przekraczać 30 metrów. Przy zmianie kierunku pies powinien tak dokonywać zwrotu, by zawsze znajdować się przed przewodnikiem. Za błędy należy poczytywać przeszukiwanie terenu przez psa bez posługiwania się wiatrem lub bezcelowe bieganie. Przy wyparowywaniu zwierzyny z gęstych zarośli pies powinien wchodzić w niego głęboko (nie kręcić się na skraju) i możliwie dokładnie i szybko przeszukać teren, a spotkaną zwierzynę głosić i wypychać na odległość strzału w kierunku oczekującego na skraju zarośli przewodnika. 3. Szybkość chodów Szybkość chodów powinien pies dostosować do rodzaju terenu, w jakim pracuje, a także do swoich możliwości zwietrzenia zwierzyny w panujących aktualnie warunkach atmosferycznych. Za błędne należy uważać zbyt wolne chodzenie psa w sprzyjających mu warunkach. 4. Ściąganie i doprowadzenie Ściąganie polega na wyraźnym zwolnieniu szybkości chodów psa z chwilą złapania przez niego odwiatru zwierzyny. Towarzyszy temu znaczne ożywienie ruchów, a zwłaszcza wzmożona akcja ogona. Z uwagi na brak stójki omawianych ras, ściąganie powinno być bardzo wyraźne, a doprowadzenie szybkie i zdecydowane. 5. Zachowanie się po strzale Po ruszeniu zwierzyny pies nie powinien jej gonić, lecz pozostać na miejscu i czekać na rozkaz przewodnika. Bez względu na wynik strzału pies powinien zachowywać się spokój i nie gonić za zwierzyną. W celu sprawdzenia zachowania się psa po strzale należy podczas pracy oddać strzał w powietrze. 6. Posłuszeństwo Posłuszeństwo psa polega na jak najszybszym wykonywaniu rozkazów wydanych głosem, gwizdkiem lub znakiem ręki przewodnika. 7. Współpraca z przewodnikiem Polega ona na utrzymywaniu stałego kontaktu wzrokowego i słuchowego psa z przewodnikiem, umożliwiającego mu wykonywanie rozkazu. Stały kontakt z przewodnikiem, nieodzowny jest zwłaszcza podczas buszowania psa. 8. Przynoszenie postrzałka ptaka (włóczka królika lub zająca) 9. Przynoszenie postrzałka królika (włóczka królika lub zająca) Przy ocenia pracy w konkurencjach 8 i 9 mają zastosowanie wskazówki podane w analogicznych konkurencjach pracy wyżłów (punkty 10 i 20). Różnica występuje jedynie w długościach włóczek. Obie włóczki mają po 150 metrów długości. Dla psów grupy II (gończych) zalicza się wykonanie konkurencji nawet wtedy, gdy pies po dojściu do zwierzyny nie podejmie jej, ale zacznie ją głosić lub oznajmi jej obecność. 10. Odszukiwanie zagubionej zwierzyny (ptaka i królika) Przy ocenie tej konkurencji mają zastosowanie wskazówki podane w objaśnieniach do analogicznych konkurencji pracy wyżłów (pkt 12). W przypadku psów grupy II (gończych), jeśli prawidłowo odnajdą zwierzynę, a odnalezioną będą głosić lub ją oznajmią, należy im tę konkurencję zaliczyć. 11. Praca na tropie niewidzianego zająca (gon) Gon odbywa się w polu. Przewodnik naprowadza psa na trop zająca, którego pies nie widział. Pies powinien szybko podjąć trop. Przez pierwsze 50 metrów przewodnik może prowadzic go na otoku. Najwyższe oceny otrzymują psy, które goniąc w niskich uprawach, przy lekkim wietrze, wilgotnym powietrzu lub utrzymującej się rosie, trzymają trop zająca przez minimum 250 metrów. Natomiast przy wysokich temperaturach, suchym powietrzu lub padającym ulewnie deszczu, pracując na nie porośniętym podłożu - na najwyższe oceny zasługują psy, które trzymają trop na długości ponad 150 metrów. Psy trzymające trop, przy korzystnych warunkach, na długości mniejszej niż 50 metrów, kwalifikują się do oceny "0". 12. Samodzielność podczas wyparowywania Samodzielność pracy psa należy oceniać podczas wyparowywania zwierzyny w gęstych zarośli. Oznaka samodzielności jest np. opuszczenie przez psa zarośli, bez rozkazu przewodnika, po dokładnym ich przeszukaniu i ewentualnym wypłoszeniu kryjącej się w nich zwierzyny. Pies powinien wyparować zwierzynę i nie gonić jej poza przeszukiwany teren. Pies, który podczas gonienia ruszonej zwierzyny nie opuści przeszukiwanego obszaru bądź opuści go jedynie na krótko i sam zaraz powróci do niego, zasługuje na najwyższą ocenę. Do niżej podanych konkurencji mają zastosowanie wskazówki podane w objaśnieniach regulaminu "Konkursów wyżłów": - "Bobrowanie bez kaczki" - pkt 14; - "Bobrowanie za żywą kaczką" - pkt 15; - "Przynoszenie kaczki z szuwarów" - pkt 16; - "Przynoszenie ubitej kaczki z głębokiej wody" - pkt 17; - "Pozostawanie na miejscu i zachowanie się po postrzale" - pkt 19; - "Zachowanie się na stanowisku" - pkt 25; - "Praca po farbie" - pkt 18. Z tym że dla małych ras długość tropu wynosi 400 m na konkursach krajowych, a na regionalnych może być 300 m. Tabela ocen grupy I klasy "A" - psów pracujących jako płochacze
Najwyższa liczba punktów do zdobycia: 50 x 4 = 200 * Uwaga: suma współczynników przy uwzględnieniu pkt. 12a. Przy punktacji przyjmuje się w tej konkurencji tylko jeden współczynnik: albo a), albo b). Tabela ocen grupy II klasy "A" - psów pracujących jako gończe na drobną zwierzynę
Najwyższa liczba punktów do zdobycia: 50 x 4 = 200 * Uwaga: suma współczynników przy uwzględnieniu pkt. 11ńa. Przy punktacji przyjmuje się w tej konkurencji tylko jeden współczynnik: albo a), albo b). Tabela ocen grupy I klasy "B" - psów pracujących jako płochacze
Najwyższa liczba punktów do zdobycia, bez konkurencji dodatkowych: 63 x 4 = 252 dodatkowo: 4 x 4 = 16 Uwaga: * suma współczynników przy uwzględnieniu pkt. a). Przy punktacji przyjmuje się tylko jeden współczynnik: albo a), albo b). **Pkt. 17b) i c) stanowią konkurencje dodatkowe, nieobowiązujące. Tabela ocen grupy II klasy "B" - psów pracujących jako gończe na drobną zwierzynę
Najwyższa liczba punktów do zdobycia, bez konkurencji dodatkowych: 63 x 4 = 252 dodatkowo: 4 x 4 = 16 Uwaga: * suma współczynników przy uwzględnieniu pkt. a). Przy punktacji przyjmuje się tylko jeden współczynnik: albo a), albo b). **Pkt. 13b) i c) stanowią konkurencje dodatkowe, nieobowiązujące. |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||