Podręcznik

Poniższy komentarz i sugestie są jedynie osobistą opinią autora. Produkty wymienione nie są jedynymi wartościowymi na rynku. Poniższy podręcznik został stworzony wyłącznie jako sugestie dotyczące opieki nad szczeniakiem i w żadnym wypadku nie powinien zastąpić fachowej rady weterynarza.

•   Kiedy pies jest już w domu

Szczeniak powinien jadać trzy - cztery razy dziennie (skonsultuj to z lekarzem weterynarii). Należy mu podawać karmę Eukanuba Puppy. Pamiętaj o tym by pies miał zawsze dostęp do świeżej wody. Ustaw odpowiednio klatkę psa i włóż do niej ręcznik lub koc. Jeżeli wyznaczyłeś w domu specjalny teren dla psa, wstaw tam klatkę i pozostaw drzwi otwarte; wyściel resztę przestrzeni papierami by pies mógł się tam załatwiać. Miskę z wodą postaw w pobliżu klatki. Postaw klatkę jak najdalej od wejścia do psiego kojca, po to by szczeniak mógł odejść od klatki jak najdalej gdy będzie musiał się załatwić.

SZCZEPIENIA !!!

Razem ze szczeniakiem dostaniesz od hodowcy historię jego szczepień, zabierz ją ze sobą gdy pierwszy raz udasz się z psem do weterynarza. Listę szczepień, które pies przeszedł i tych, które go czekają powinieneś dostać od hodowcy w momencie zakupu psa. Szczepienia co roczne wykonuje się gdy wszystkie szczenięce zostały już wykonane. W tej sprawie zdaj się na swojego weterynarza.

Beagle są to psy łatwe w pielęgnacji. Oto kilka szczegółów.

Kąpanie i szczotkowanie:

Chociaż beagle mają krótką sierść, wymaga ona tego by poświęcać jej nieco uwagi.

Ponieważ beagle zrzucają sierść należy je regularnie szczotkować. To jak często należy kąpać psa zależy od tego jak wiele czasu spędza on na powietrzu i od klimatu w jakim przebywa. Oczywiście jeśli cierpisz na alergię lub masz biały dywan i meble będziesz musiał kąpać swego beagla nieco częściej.

Generalnie kąpiel raz na 6 miesiący powinna wystarczyć. Jeśli masz piaszczyste podwórko, albo twój beagiel uwielbia kopać, będziesz musiał kąpać go częściej. Pamiętaj, że należy używać dobrych jakościowo, specjalnych szamponów dla psów (nie używaj szamponów dla ludzi, bo są one zupełnie nieodpowiednie dla psiej skóry i sierści). Pamiętaj o tym by psa dobrze spłukać bo nie wypłukany, a wysuszony szampon może spowodować świąd skóry.

Podstawowa zasada: po kąpieli należy psa szczotkować, szczotkować i szczotkować.

Szczotkowanie beagla jest bardzo ważne jako, że ma on dosyć gęstą sierść. Beagle gubią sierść i regularne szczotkowanie (przynajmniej raz w tygodniu) pomoże zmniejszyć jej ilość na twoim dywanie i meblach.

Pielęgnacja uszu:

Beagle są to psy, które mają opadające uszy. Z tego powodu są one narażone na częste infekcje, dlatego uszy muszą być czyszczone i sprawdzane raz w tygodniu. Na rynku jest wiele dobrych środków do czyszczenia psich uszu, wystarczy wpuścić kilka kropli w kanał uszny i dobrze rozprowadzić. Należy także bardzo starannie wycierać uszy po kąpieli, to zapobiega rozwijaniu się grzybicy.

Do przemywania używam wacika do uszu, należy tylko pamiętać by nie wkładać go zbyt głęboko. Kiedy ucho jest mocno zainfekowane należy je wypłukać używając specjalnej strzykawki do uszu, najlepiej gdy zrobi to lekarz.

Pielęgnacja zębów:

Jeżeli zaniedbasz zęby twojego psa może to pogorszyć jego ogólną kondycję, a poza tym drogo cię kosztować bo wizyty u psiego dentysty nie są tanie. Szczotkowanie zębów raz dziennie lub co drugi dzień pozwoli utrzymać je w dobrym stanie. Aby ze szczotkowaniem nie było problemów gdy pies będzie dorosły należy przyzwyczajać go do tego już od szczenięcia. Jeżeli jeszcze nigdy tego nie robiłeś zacznij od masowania dziąseł i zębów palcem wskazującym (dobrze będzie abyś śmiał się, nucił jakąś piosenkę lub mówił coś do psa rozbawionym tonem… wiem, że brzmi to dosyć dziwacznie ale w przypadku gdy twoje działania psu się nie spodobają twoje wesołe zachowanie może przekonać go, że jest to rodzaj zabawy, a wtedy lepiej zniesie całe przedsięwzięcie).

Kiedy pies już przyzwyczai się do masażów gołym palcem spróbuj owijać go wilgotną gazą i "szczotkować" jego zęby. Kiedy przywyknie także do tego użyj do szczotkowania nieco sody (pamiętaj o śmianiu się i nuceniu).

Kiedy już przyzwyczaisz psa do powyższych praktyk  zakup psią szczoteczkę do zębów (może być ludzka pod warunkiem, że jest miękka) i specjalną pastę do zębów dla psów (soda także świetnie się sprawdza, a poza tym jest tania) i możesz rozpocząć codzienne mycie zębów.  

Duża kość ze szpikiem w środku jest doskonała do czyszczenia zębów trzonowych, mogę cię także zapewnić, że będzie to ulubiony dla twojego psa sposób czyszczenia zębów. Pamiętaj o tym, że gryzienie kości może czasem spowodować uszkodzenie zębów, dlatego jeśli dajesz psu kości sprawdzaj zęby pod względem pęknięć. Nie dawaj małych kości bo pies może je połknąć w całości. Pamiętaj o tym aby dokładnie czyścić zęby tuż przy linii dziąseł, nie koniecznie codziennie.

Pielęgnacja pazurów:

W przypadku niektórych beagli to może być prawdziwe wyzwanie. Niektóre psy zgadzają się na obcinanie pazurów, podczas kiedy inne są w stanie zaakceptować tylko piłowanie. Ja osobiście najpierw pazury obcinam, a potem wygładzam ich końce pilnikiem. Radzę by zainwestować w dobrą obcinarkę do pazurów i specjalny pilnik. Możesz je kupić w każdym sklepie dla zwierząt. Jeżeli nie wiesz jak obcinać pazury (obcięcie ich zbyt krótko może być bardzo bolesne dla psa) zwróć się z tym do weterynarza.

Pazury należy obcinać już szczeniętom raz w tygodniu. Ja przez pierwsze osiem tygodni używam normalnej obcinarki dla ludzi, potem rozpoczynam cały skomplikowany proces przyzwyczajania ich do obcinania lub piłowania przy użyciu specjalnych urządzeń. Biorę pilnik - daję nagrodę, biorę psią łapę - daję nagrodę, spiłowuję jeden pazur - daję nagrodę, itd, itd. Jeśli twoje psy są podobne do moich, za ciasteczko zrobią wszystko. Do obcinania pazurów stawiam moje psy na specjalnym stole do pielęgnacji, ale wiele osób robi to, gdy pies stoi na podłodze lub siedzi na kanapie.

To jak często należy obcinać pazury zależy od tego po jakiej powierzchni chodzi twój pies (chodzenie po betonie będzie służyło ścieraniu się pazurów w sposób naturalny) i od tego jak szybko one rosną. Niektórzy robią to raz w tygodniu ale ja uważam, że dwa razy w miesiącu całkowicie wystarczy, ważne jest jednak by robić to regularnie, bo nie obcięte pazury mogą przeszkadzać w chodzeniu lub deformować stopę.

Pchły:

Przy całej gamie produktów przeciw pchłom na rynku nie ma żadnego wytłumaczenia jeśli twój pies ma pchły. Dobre ogrodzenie wystarczy by odizolować twego psa od innych i uniemożliwić przenoszenie pcheł na niego. Aby całkowicie zabezpieczyć twego psa przed pchłami musisz zastosować trzy stopniowy program:

- prać co tydzień posłanie twego psa,

- odkurzać mieszkanie,

- spryskiwać psa środkami przeciw pchłom.

To wystarczy byście ty i twój pies nigdy nie mieli problemów z pchłami.

W sklepach z artykułami dla zwierząt możesz kupić specjalne środki przeciw pchłom do rozpylania po mieszkaniu. Zabezpiecz pieska również przeciwko kleszczom przenoszącym straszliwe choroby.

Wizyty kontrolne u weterynarza:

Właściwa pielęgnacja to jeszcze nie wszystko, regularne wizyty kontrolne u lekarza i co roczne szczepienia, to niezbędny element właściwej opieki nad psem. Weterynarz może pomóc ci także w rozwiązaniu wielu problemów, które możesz mieć ze swoim beaglem.

•   Żywienie Beagla

Właściwa dieta to podstawa: psia karma wysokiej jakości. Np. Purina pro Plan, Eukanuba, Royal Canine, Iams, by wymienić tylko kilka. Jeżeli decydujesz się na zmianę diety, rób to na przestrzeni 7 dni by uniknąć problemów żołądkowo-jelitowych.

Do 16 tygodnia życia powinieneś karmić szczeniaka 4 razy dziennie, potem 3 razy a gdy skończy rok - jeden lub dwa razy dziennie.

 Karm psa codziennie o tej samej porze lub o porach jak najbardziej zbliżonych Wstawiaj jedzenie do klatki i daj psu 15 - 20 minut na spokojne zjedzenie. Jeżeli cos zostanie - zabierz to. Metoda taka nauczy psa pewnej dyscypliny jedzenia i ustabilizuje wydalanie. W przypadku choroby pozwoli ci to na szybkie wychwycenie, że coś jest nie tak i umożliwi określenie weterynarzowi kiedy nastąpiła zmiana. Nie karm psa na każde żądanie bo to spowoduje jego otyłość. Psy nie rodzą się obżartuchami ale staja się nimi gdy się im na to pozwoli.

Nigdy nie dawaj psu kości z kurczaka. Możesz CZASEM dać psu produkty z własnego stołu jak np. ryż, ziemniaki czy warzywa, ale nie mogą one stanowić jego stałej diety.

Nie przekarmiaj psa. Jednak przyjemnie pulchniutki szczeniak lepiej zniesie chorobę niż zupełnie chudy.

PIES MUSI MIEĆ ZAPEWNIONY STAŁY DOSTĘP DO ŚWIEŻEJ WODY.

Kogo byś nie spytał każdy ma własną teorię na temat jak żywić Beagla .Wielu opowiada się za dodatkiem surowych produktów takich jak warzywa, surowe mięso, inni twierdzą, że niezbędny jest dodatek witamin, minerałów i ziół. Wiele osób gotuje specjalnie dla swojego psa ( mam wiele uznania dla tych osób gdyż ja rzadko kiedy gotuję nawet dla siebie). Jednak przeważająca większość właścicieli psów karmi swoje pupile gotowymi produktami. Ja osobiście też do nich się zaliczam.

 Gdybym ja miał psa, który ma jakieś problemy gastryczne lub jest uczulony na pewne produkty nie rozmnażał bym takiego psa. Wychodzę z założenia, że wszystko jest dziedziczne i jeżeli pies nie toleruje gotowego pożywienia nie należy przekazywać jego genów dalej i nie ważne jak piękny może mieć ten pies wygląd. Ja osobiście spodziewam się że moje psy będą świetnie znosiły dostępne na rynku produkty.

Muszę przyznać też, że zdarza mi się "wyczyścić lodówkę" i dawać moim psom  różne smakołyki: rośliny, ryż, zupę i coś do gryzienia. Wszyscy lubią zmiany od czasu do czasu. Moje psy nie są wyjątkiem, więc staram się różnicować ich dietę od czasu do czasu. Beagle jako rasa są zawsze głodne.  Wielu właścicieli przekarmia swoje psy myśląc, że one są rzeczywiście głodne. ( Nigdy nie daję tak dużo pożywienia jak jest zalecane na opakowaniu bo to o wiele za dużo dla normalnego Beagla.) Daję mniej więcej odpowiednik 1 - 2 filiżanek karmy dziennie. Spróbuj wyczuć żebra u swojego Beagla. Jeśli nie możesz tego zrobić z łatwością czas na dietę.

Kiedy muszę przestawić któregoś z moich Beagli na dietę używam zielonego groszku. Mieszam jedną filiżankę groszku z pożywieniem i dzielę normalną rację na pół.

Dodaję do pożywienia witamin. Kiedy my ludzie przechodzimy na dietę jemy więcej warzyw. To samo osiągam dając psom zielony groszek.

•   Jak unikać najczęstszych problemów

Doświadczenie jest najlepszym nauczycielem na świecie. Chciałbym podzielić się doświadczeniem jakie zdobyłem przez wiele lat. Muszę też przyznać, że była to trudna szkoła.

PCHŁY:

Pojawił się na rynku nowy wspaniały produkt o nazwie Frontline. Jeśli go użyjesz, pies na pewno nie będzie miał pcheł. Jest to spray, którym spryskujesz psa, i który zostaje w gruczołach łojowych skóry. Następnie wraz z tłuszczem zostaje wydalony na włos i w ten sposób pchły zostają zabite. Używając tego produktu  nie miałam problemów z pchłami po wystawach, spacerach czy wizytach w innych domach. Z mojego doświadczenia wynika, że trzeba go stosować ok. raz na 3 miesiące. Inny dobry produkt to Advantage. Jedyny problem to ten, że łatwiej się zmywa.

GRYZIENIE:

Nigdy nie dawaj psu butów do gryzienia, bo będzie on myślał, że buty służą do gryzienia i na pewno nie odróżni tanich czy starych butów przeznaczonych dla niego od najnowszego drogiego nabytku. Co więcej, dobra skóra może mu przypaść do gustu bardziej niż szmaciane kapcie. Wszystkie szczeniaki będą gryźć, bo tak jak w przypadku dzieci ząbkowanie oznacza potrzebę gryzienia. Twój pies będzie gryzł do czasu gdy skończy rok, dlatego zapewnij mu zabawki do gryzienia by w ten sposób zmniejszyć jego zainteresowanie innymi rzeczami.

Gdy znajdziesz swojego psa jak będzie on gryzł coś czego nie powinien, zabierz mu to łagodnie mówiąc "daj". Zawsze daj mu w zamian jego zabawkę mówiąc "weź" a potem "dobry pies", gdy będzie miał w zębach właściwą rzecz. Jeżeli twój pies nie będzie chciał oddać ci tego co gryzie, rozewrzyj mu delikatnie szczęki w miejscu, gdzie dolna i górna szczęka się łączą. Pamiętaj tylko by tak uchwycić jego pysk, by wargi psa izolowały twoje palce od jego zębów. W ten sposób, jeżeli pies zewrze szczęki, ugryzie siebie. Pamiętaj o komendzie "daj" i pochwaleniu go gdy weźmie swoją zabawkę

UCIEKANIE:

Szczeniaki uwielbiają zabawę w berka, co więcej, to człowiek bardzo często jest tym goniącym. Zacznij tę zabawę już z małym szczeniakiem i naucz go, że gdy odbiega za daleko, ty go nie gonisz. Wręcz przeciwnie, odejdź kawałek, kucnij albo usiądź i IGNORUJ szczeniaka. Pies powinien przyjść do ciebie żeby się dalej bawić. Pozwól mu się dotknąć i dopiero wtedy pogłaszcz go i przytul. Podanie mu wtedy jakiegoś smakołyku też powinno pomóc oduczyć go uciekania. Stopniowo jak pies będzie rósł, zacznij używać komendy "chodź tu".

GRYZIENIE:

Naturalnym zachowaniem szczeniaków jest gryzienie się nawzajem, dlatego również naturalnym jest, że będą to robiły w stosunku do swoich opiekunów. Nie ma nic złego w tym, że pies weźmie twoją rękę do pyska, ale gryzienie jest nie dopuszczalne. Zachowaj się więc jak zbyt mocno ugryziony szczeniak, wycofaj się z zabawy, wydaj okrzyk bólu i odejdź. Ignoruj szczeniaka. Natomiast gdy pies bawi się z tobą delikatnie, zawsze go nagradzaj. (Tego typu zachowań młody pies uczy się w zabawie ze swoim rodzeństwem, dlatego nie powinno się kupować szczeniąt młodszych niż 10 tygodni.) Naucz tego swoje dzieci i nigdy nie zachęcaj ich, żeby biły psa, bo jego naturalnym odruchem będzie gryzienie bijącej go ręki. Podobnie, gdy pies gryzie w czasie zabawy w berka, nie odbiegaj od niego, bo to tylko go pobudza, ale zatrzymaj się, powiedz "nie" i zignoruj go. Ucz szczeniaka przychodzić na zawołanie. W tym celu odchodź od niego na kilka kroków, wołaj go jego imieniem i gdy przyjdzie - dawaj nagrodę. Dając nagrodę powiedz "delikatnie" i nigdy nie odsuwaj ręki z jedzeniem. Od samego początku ucz szczeniaka jedzenia z ręki. Hodowca powinien rozpocząć taki trening przy odstawianiu szczeniaka od suki.

KOPANIE:

Wiele psów kopie i to z wielu powodów. Znowu postaraj się myśleć jak pies. Czy twój pies kopie by zrobić sobie legowisko, czy szuka czegoś pod ziemią, chce zakopać coś, czy robi to z nudów? Nie możesz wpuścić psa do ogrodu  bez opieki. On zawsze znajdzie sobie tam jakąś rozrywkę a świeżo posadzone kwiatki na pewno okażą się takie interesujące! Krety i kretowiska są moją zmorą. Nie mogę się ich pozbyć w żaden sposób, ale mój pies jest w tym bezkonkurencyjny. Niektóre psy będą kopać by wydostać się za ogrodzenie. Pies jest zwierzęciem stadnym i jeśli jest w pobliżu jakiś inny pies, a twój nie dostaje od CIEBIE odpowiednio dużo zainteresowania, może próbować znaleźć sobie kogoś innego do zabawy.

SZCZEKANIE:

Charakter psa determinuje to czy i ile będzie on szczekał. Jeżeli psa ze skłonnościami do szczekania umieści się w środowisku, które będzie go do szczekania stymulowało, np. wśród innych szczekających psów, nie trudno sobie wyobrazić co się będzie działo. Szczenięta z tego samego miotu mogą mieć różną skłonność do szczekania, ale jedno jest pewne, że w każdym miocie znajdzie się choćby jeden szczeniak, który będzie to robił z pasją. Bardzo często jest to także dominujący szczeniak. Być może jest to cecha, która ma mu umożliwić opiekę nad stadem. Nie mniej, może to być męczące. Po pierwsze, zastanów się czy psu się nie nudzi i czy poświęcasz mu odpowiednio dużo uwagi. Czy spędzasz ze swoim psem czas? Następnym razem gdy pies będzie szczękał sprawdź czy nie ma jakiegoś bezpośredniego powodu, i jeśli nie ma postaraj się spędzić z nim trochę czasu. Moje psy szczekają gdy inne psy zbliżają się do naszego ogrodzenia, albo gdy ja bawię się z jednym z nich. Wiele psów szczeka gdy opiekun wraca do domu, ale to jest radosne szczekanie i powinno ustać gdy się z psem przywitasz. 

Pies szybko zacznie rozróżniać tony twojego głosu. Krótkie, stanowcze "nie" i psiknięcie wodą szybko poskutkują. Ważne jest aby pies wiedział co znaczy "nie". Na przykład, kiedy mój pies zamierzał pogryźć moje okulary słoneczne, moje stanowcze "nie" sprawiło, że szybko zmienił zdanie. Używam butelki z wodą (tzw. syfon) by "wzmocnić" moje komendy. Ta metoda może zdziałać cuda a jest bezbolesna i dla psa i dla mnie.

•   Co trzeba robić by zyskać miano renomowanego
     i odpowiedzialnego hodowcy.

Odpowiedzialny hodowca zawsze i ciągle się uczy. Osoba taka poświęca całe godziny by zdobyć jak najwięcej wiedzy o danej rasie, jej standardach, psim zdrowiu i zachowaniu, innymi słowy staje się ekspertem. Nie ma obecnie żadnej szkoły gdzie można by się tego wszystkiego nauczyć, więc jak zdobyć tą wiedzę.

1. Trzeba dobrze poznać wzorzec rasy. Istnieją broszury na ten temat, a także kasety wideo na których pokazane są psy champion' y , dostępne są także szczegółowe opisy wzbogacone o ilustracje.

2. Trzeba bywać na wystawach. Przyglądanie się wielu psom i studiowanie ich rodowodów pozwala na zapoznanie się z różnymi liniami hodowlanymi i na wyrobienie sobie zdania, która z nich najbardziej nam odpowiada.

3. Trzeba być stowarzyszonym w związku kynologicznym. Każda rasa ma swoją oddzielną sekcję. Sekcje te jak również inne kluby organizują programy edukacyjne i imprezy, które również są okazją do nauki.

4. Trzeba czytać, czytać, czytać. Jest wiele książek dotyczących każdego aspektu posiadania psa: można znaleźć książki dotyczące poszczególnych ras lub wielu ras, zdrowia, hodowli, rozmnażania, genetyce, zachowaniu, szkoleniu. Istnieją także specjalistyczne magazyny. Trzeba oglądać filmy, szczególnie filmy poświęcone wzorcowi rasy, wiele można się z nich nauczyć.

Odpowiedzialny hodowca zna swoje psy. Każdy pies jest najwspanialszy na świecie dla swojego właściciela. Odpowiedzialny hodowca to ktoś kto może uczciwie ocenić zalety i wady każdego ze swoich psów. Wielu z nich może ci nawet powiedzieć, że ich pierwszy pies bardzo często kochany najbardziej był najbrzydszy i najniezdarniejszy ze wszystkich.

Dlaczego taki punkt widzenia może być dobry? Dlatego, że hodowanie psów to odpowiedzialne zajęcie. Dobry hodowca zdaje sobie sprawę z tego, że jeżeli włoży w hodowlę dużo pieniędzy i wysiłku rezultatem będą wspaniałe psy. Aby to osiągnąć muszą być w stanie ocenić wady i zalety każdego psa po to by znaleźć mu partnera/ partnerkę, skrzyżowanie z którym pozwoli wyeliminować wady, a wzmocnić zalety. Aby to uczynić hodowcy wykorzystują wszelkie dostępne środki i sposoby. Najlepszym sposobem na to by nie być przesadnie wpatrzonym w swojego psa jest uczestnictwo w wystawach. Jeżeli pies będzie odnosił na nich sukcesy będziesz mógł utwierdzić się w przekonaniu, że ma on dużo do zaoferowania dla rozwoju rasy.

Odpowiedzialny hodowca bardzo dba o swojego psa. Aby wyhodować wartościowe szczeniaki trzeba zacząć dużo wcześniej przed skojarzeniem psa i suki. Tak pies jak i suka wymagają opieki i stałej pielęgnacji jeśli mają wydać wartościowe potomstwo.

To oznacza stałą opiekę weterynaryjną, regularne ćwiczenia, właściwą dietę. Właściwa opieka oznacza także staranie by utrzymać psa w zdrowiu psychicznym. Zestresowane psy mogą mieć problemy z płodnością, a hodowcy wieżą, że temperament suki wpływa na szczeniaki.

Dobrzy hodowcy nie rozmnażają nieśmiałych i niezrównoważonych psów.

Odpowiedzialny hodowca jest osobą oddaną swoim szczeniakom. Staje się niańką, żywieniowcem, nauczycielem, psim psychiatrą i psim psychologiem. Przez pierwsze tygodni suka zazwyczaj zaspakaja wszystkie potrzeby szczeniaków. Oczywiście zawsze zdarzają się nie przewidziane sytuacje jak np.: Gdy suka nie ma mleka lub gdy osieroci szczeniaki. W każdym przypadku hodowca musi zapewnić szczeniętom bezpieczeństwo, ciepłe i suche miejsce, a suce trzy (lub więcej) razy więcej jedzenia niż normalnie.

Odkąd szczeniaki zaczynają jeść same stają się bardzo zabawne, ale i bardzo uciążliwe. Zabiegi pielęgnacyjne jak czyszczenie, karmienie, pielęgnacja sierści oraz treningi, opieka weterynaryjna i czas zabawy zwiększa się 4, 6 lub 10 razy. W latach osiemdziesiątych przeprowadzono badania na trzydziestu pięciu miotach, że hodowca spędza przeciętnie 345 godzin z suką oraz jej szczeniakami.

Odpowiedzialny hodowca bardzo starannie wybiera dom, w którym umieści swojego szczeniaka. Zanim przyjdzie czas na to by szczenięta trafiły do nowych domów hodowca daje z siebie bardzo dużo. I oto nadchodzi najtrudniejsze zadanie - "wypuszczenie psów w świat i upewnienie się że trafią do rodzin, które zapewnią im miłość i opiekę przez następne 10 do 13 lat. Jak widać hodowca jest także doradcą w sprawach adopcji.

Hodowca musi upewnić się, że potencjalny właściciel psa będzie prowadził taki tryb życia, który umożliwi mu właściwe zajmowanie się swoim psem.

Odpowiedzialny hodowca musi nauczyć się przedkładać dobro szczeniąt nad korzyści finansowe z ich ewentualnej sprzedaży.

Wspomniane wyżej badania wykazały, że czasem hodowcy nawet tracą na hodowli, a nie zarabiają, nie licząc już czasu i wysiłku włożonego w wychowanie psów (jeśli chodzi o mój ostatni miot przestałem liczyć straty po nagłym cesarskim cięciu, a czerwca prawie nie pamiętam.

Dobry hodowca wie, że jest odpowiedzialny za życie. Przyjemna strona bycia hodowcą to telefony od rodzin z wiadomościami o postępach szczeniąt… pierwsze zęby, pierwsze urodziny, pierwsza wystawa… listy, kartki z wakacji z załączonym zdjęciem psa, albo psa i całej rodziny. To właśnie jest wspaniałe.

Ale są też telefony z pytaniami jak obcinać pazury, albo bardziej dramatyczne: rozwodzimy się i żaden z nas nie może zatrzymać psa, proszę wziąć go z powrotem albo znaleźć mu inny dom. Odpowiedzialny hodowca jest zawsze w pogotowiu tak w dobrych sytuacjach jak i w złych. Dobry hodowca zdaje sobie sprawę z tego, że był odpowiedzialny za powołanie zwierzęcia do życia i będzie za nie odpowiedzialny do dnia jego śmierci. Jest niemalże przedłużeniem rodziny nowego właściciela.

Bardzo smutnym jest dla hodowcy dzień gdy po jakichś dwunastu latach od sprzedania psa otrzymuje telefon, że pies zmarł ze starości. Jednocześnie wie, że przeżył on te lata mając miłość i opiekę i że wniósł do domu miłość i radość.