Bardzotrudno jest ocenić, co wyrośnie ze szczeniaka. Wszyscy staramy się przewidziećjego przyszłe cechy, jaki będzie gdy stanie się dorosły, a w tych"gdybaniach" z reguły polegamy na zdaniu kolegów po fachu. Oto dwaszczeniaki o opinię na temat których poprosiliśmy dwóch hodowców owieloletnim doświadczeniu: BobaBoothe, jurora AKC i Boba Goodfellow z Alpha Centauri. Ich przemyśleniazamieszczamy poniżej. A co państwo sądzicie na temat zdjęć?
BobGoodfellow - Alpha Centauri
Zdjęciez wystawy "A" pokazuje egzemplarz, którego wiek oceniłbym na pięćtygodni, a nie jak jest w rzeczywistości na dziewięć. Z tego powodu wnioskuję,że wzrost szczeniaka w przyszłości nie przekroczy 36 cm(13 cali), choćbudowa czaszki sugeruje jej rozrost w późniejszym wieku. Po osiągnięciudorosłości korpus psa będzie krótki, można powiedzieć kwadratowy,obszernej budowy o dobrym kośćcu z szyją krótką, mocnymi żebrami, lędźwiamii ogonem. Uszy mają odpowiednią długość, w ładny sposób okalają pysk i sądobrze osadzone, co jednak może się zmienić wraz z rozrostem czaszki. Ciemięjest odpowiednio zaokrąglone, dobrej długości i proporcjonalne względempyska, równie obiecujący jest brak fałdy czołowej. Szczeniak może miećproblemy z szyją. Nozdrza są zbyt małe, choć u suki nie jest to cecha rażąca.Kształt oczu, ich osadzenie i kolor są wprost fenomenalne, choć ogólnierzecz biorąc wygląd psa może nie być tak miły i delikatny, jak można by sądzićna pierwszy rzut oka. Łapy mają mocne prosto ustawione kości, a stawykolanowe przednich i tylnich odnóży nie są wykrzywione ani na zewnątrz anido wewnątrz, w przeciwieństwie do pęcin i stawów skokowych, które kończąsię podobnymi do kocich delikatnymi łapami. Spodziewam się, że sposóbporuszania się psa będzie ociężały, a przednie i tylnie łapy będą miałyprzesadnie duży obszar zasięgu. ( Wszystkie te wnioski wyciągnąłem napodstawie jednego ciemnego zdjęcia, przy pomocy czarodziejskiej różdżki iwahadełka. Czy wspominałem już, ze zajmuję się także poszukiwaniem żyłwodnych?)
DziękiBogu, że pokaz "B" odbył się, gdy pies miał 14 tygodni, a nie szesnaście.Szesnaście tygodni to wiek, kiedy wszystkie moje psy stają się pokraczne, ażadna część ich ciała nie pasuje do innej. Zwykle mam ochotę aby na następnedwa miesiące schować je głęboko do worka, ale szczęśliwie zwierzaki szybkowyrastają z tej komicznej fazy. Tę sukę zamierzam potraktować tak, jakby jejproces jej chaotycznego wzrostu ustabilizował się, faza brzydoty minęła irozpoczął się okres dojrzewania. Jej wzrost wynosi 45 cm (15 cali), ciałona pierwszy rzut oka zdaje się być zaokrąglone. Jest psem eleganckim,szlachetnym, podobnym do wyżła, obrys ciała jest odrobinę kanciasty zdoskonałymi, wspaniale przystosowanymi do biegu łapami. Jej kości są okrągłe,proste i mocne. Grzbiet to uosobienie tego, do czego dąży każdy hodowca:odpowiednia długość żeber, wspaniały, wart milion dolarów ogon i jegodoskonała nasada. Wraz z osiągnięciem dojrzałości klatka piersiowa opuścisię, a brzuch stanie się takim samym powodem do komplementów jak grzbiet. Łebpowinien nabrać cech dorosłości, ciemię zwiększy się i będzie zakończoneokrągłym zagięciem. Z rzeźby czaszki wokół oczu wnioskuję, że pyskniewiele się poszerzy. Brwi, kształt oczu, ich barwa i umiejscowienie wczaszce będą sprawiały miłe i przyjemne wrażenie. Pozytywnym dopełnieniembyłoby jednak ciemniejsza pigmentacja wokół oczu. Uszy są dobrze osadzone,odpowiedniej długości oraz kształtu i bardzo ładnie okalają pysk. Pysk będzienieco krótszy od tylniej części czaszki i skierowany ku dołowi. Nozdrza mogłybybyć dłuższe, ale są adekwatne jak dla suki. Gardło i szyja są czyste, azgryz bez zarzutu. Barwa sierści jest tym, co nazywam "foczym płaszczykiem";maść wspaniała na wystawy, ale nie dobra dla psa. Moją główną obawą jest konflikt pomiędzy wzrostem kośćca, a pędemorganizmu ku dojrzałości płciowej. Suka może zbyt gwałtownie osiągnąć górnągranicę wielkości. Jej kłus będzie sprężysty, pełen gracji, odpowiedni doporuszania się przy gruncie (zwłaszcza jeśli wziąć po uwagę długość łap),z wyraźnie zaznaczonym środkiem ciężkości. Pies może mieć problemy zewstawaniem i podbieganiem. Inne sposoby biegu mogą być zbyt szybkie jak dlapolowań na lisy. (Nie potrzebowałem wcale wahadełka i różdżki aby toprzewidzieć. Tego typu próby przewidywania przyszłości są zabawne, alenajlepiej sprawdza się rzut monetą).
Większośćludzi wybrałaby psa ze zdjęcia "A", ale ja stawiam na zdjęcie "B".
Zadaniestałoby się łatwiejsze, gdyby zdjęcia były większe i kolorowe, a sporouwagi poświęcono tłom, które mogą ukryć wiele ważnych szczegółów. Jeślimogę zasugerować, to przy kolejnych tego typu artykułach robić więcej zdjęći wybierać te, które pokazują szczeniaki w naturalnym otoczeniu pod różnorodnymikątami. Staramy się ocenić budowę, proporcje, sposób przybierania pozyprzez wybrane egzemplarze. Z tego powodu zdjęcia robione w naturalnychwarunkach są bardziej wartościowe niż te w sztucznych i wymuszonych. Pozycjanarzucona na zdjęciu "A": ogon i łeb uniesione wysoko zmusza szczeniaka donienaturalnego wykrzywienia liniigrzbietowej i schowania głowy pomiędzy łopatkami. Przesadne rozciągnięcietylnich łap powoduję zwiększenia masy naciskającej na przednie, co w efekciepowoduję, że pies kuca i zgina łapy, starając się utrzymać równowagę. Na zdjęciu "B" te same starania orazludzkie ręce wykrzywiają łeb i pysk zwierzęcia, nie pozwalając dostrzecnaturalnego wyglądu szyi i łopatek. Wykonanie zdjęć dobrze ukazujących psajest pracochłonne, jednak owocuje bardzo pomocnymi fotografiami.
BobBooth - Southspring
Kiedyzacząłem hodować Beagle (psy gończe), a można powiedzieć, że było tobardzo dawno temu, miałem doświadczonego znajomego, który powiedział mi, żedokładne przewidzenie jaki pies wyrośnie ze szczeniaka, jest praktycznie niemożliwe. Dlatego zwykł kłaść dłoń na podłodze, wybierać do hodowlipierwszego szczeniaka który do niego podbiegł. To dobra metoda, jeśli chodzitakie psiaki, ale nie mając żadnego z nich przed sobą mój wybór będziezależał od dokładnej analizy zdjęć.
Miłyi delikatny "wyraz pyska" ładne ciemne oczy z obwódką, dobrze zachowaneproporcje pomiędzy szczęką, a samą czaszką. Szyja zdaje się być odrobinęza krótka, podobnie jak lędźwie, ale ciężko to definitywnie stwierdzić,gdyż szczeniak ma zaledwie dziewięć tygodni. Zakrzywienie łopatek i tylnichłap jest odpowiednie, czoło solidnie sklepione, kości mocne, a ogon takżenie pozostawia pola do zarzutów.
Bardzoładne uszy, zakrzywienie tylnych łap i nasada ogona. Nie podoba mi się za tojej głowa. Wygląda ona topornie, głównie, jak mi się wydaje, za sprawąciemnych plam na łbie i wokół oczu. Na niekorzyść psa działa także zdjęcie,które sprawia wrażenie jakby zwierzę zezowało w stronę słońca. Łopatkisuki sprawiają wrażenie zbyt spadzistych, brak wysunięcia klatki piersiowej,przez co pies kojarzy się z "muszlą morską".
Oczywistejest, że wolę szczeniaka ze zdjęcia "A" niż tego ze zdjęcia "B",choć na moją ocenę wpływa ich wiek, kiedy były robione zdjęcia. Najchętniej wziąłbym jednak oba, pozwolił im dorosnąć wspokoju i dopiero wtedy je oceniał. Dojrzały pies może sprawić, że sądywydawane nad szczeniakiem okażą się całkowicie bezpodstawne. Psy są żywymiistotami które się zmieniają, czasem na lepsze, czasem na gorsze.
Bardzotrudno jest ocenić, co wyrośnie ze szczeniaka. Wszyscy staramy się przewidziećjego przyszłe cechy, jaki będzie gdy stanie się dorosły, a w tych"gdybaniach" z reguły polegamy na zdaniu kolegów po fachu. Oto dwaszczeniaki o opinię na temat których poprosiliśmy długoletniego hodowcęLeslie Hiltz z Starbuck-Torbay,jurora AKC. Ocena została wydana na zaprezentowanych państwu powyżej zdjęciach.
LeslieHiltz, Starbuck Torbay
SzczeniakA
Ogólnie rzecz ujmując szczeniak jest proporcjonalnie zbudowany, kościma mocne a umaszczenie przyjemne dla oka. Łeb psa mógłby być większy,dobrze by się wtedy uzupełniał z rozmiarami całego ciała. Uszy, patrząc zboku, są odpowiednio umieszczone, dobrego kształtu i wielkości. Czaszka jestlekko zaokrąglona, ale przednia część pyska powinna być dłuższa ibardziej kwadratowa. Przyglądając się zdjęciom prezentującym psa od przoduuważam, że jego oczy winny być większe, a szczęka solidniej zbudowana.
Szczeniak pochylony jest do przodu, co daje fałszywy obraz długościjego przednich łap. Myślę, ze jeśli byłoby mi dane zobaczyć jak chodzi,okazałoby się, że są odrobinę za krótkie. Również szyja powinna byćtrochę dłuższa. Ze zdjęcia nie da się nic wywnioskować na temat żeber.Aby cokolwiek o nich powiedziećtrzeba szczeniaka wziąć na ręce i wybadać manualnie. Tylko dzięki dokładnemuzbadaniu psa można powiedzieć czy żebra są długie a lędźwie krótkie, cojest dobrą proporcją, czy też ich stosunek do siebie to 50/50 procent. A możejest na odwrót żebra to 1/3, a lędźwie to 2/3 proporcji, cechy którychwszyscy chcemy uniknąć.
Klatka piersiowa szczeniaka jest odpowiednich rozmiarów, choć zadpowinien znaleźć się niżej, co jednak może zostać skorygowane jeśli stawyskokowe będą ustawione bardziejpionowo. Położenie ogona i jego długość są zadowalające, a po osiągnięciudojrzałości będzie sprężysty i pokryty gęstą sierścią.
Przód psa prezentuje się najmniej okazale. Przednie łapy powinny byćprostsze, szczeniak wyraźnie pochyla się na lewą stronę i podejrzewam, żejego stawy łokciowe nie są tak mocne, jak być powinny. Z tyłu patrząc możnazauważyć, że stawy skokowe są dobrze ustawione, a stopy silne i mocne.
SzczeniakB:
Kolejny szczeniak, który posiada odpowiednie proporcje, ale jak dla mniepowinien mieć mocniejszy kościec. Sierść tego beagle'a jest krótsza idelikatniejsza niż poprzednio omawianego. Jego głowa jest ładniejsza niższczeniaka A, zwłaszcza jeśli weźmie się pod uwagę czaszkę i pysk. Ułożenieuszu i sposób w jaki okalają pysk jest idealne. Niestety zdjęcie powoduje, żepewne szczegóły umykają i mam ochotę powiedzieć: "obróć łeb jeszczebardziej!".
Od przodu patrząc pies sprawia przyjemne wrażenie, a zwłaszcza jego dużeślepia. Pysk jest odpowiednio kanciasty. Szyja jest dobrej długości i o ilemogę dostrzec na zdjęciu, że jest dobrze osadzona na barkach, które z koleiutrzymują przednie łapy w świetnej pozycji względem ciała. Stawy łokcioweprzylegają do klatki piersiowej, ale po raz kolejny nie mogę wydać w stuprocentach pewnego werdyktu bez zbadania manualnego żeber. Grzbiet szczeniakajest silny i naprężony, a ogon wysoko osadzony. Zad powinien być bardziej umięśnionyi mocniejszy. Mierząc od bioder do stawów skokowych ten szczeniak jest dłuższyod psa A, dlatego też jego stawy kolanowe będą bardziej kanciaste. Patrzącod przodu, stawy łokciowe sprawiają wrażenie mocnych, a łapy są proste.Widok od strony zadu tylko potwierdza opinię, ze koście szczeniaka powinien byćmocniejszy.
Inne atrybuty, ważne dla psa, którego prezentuje się na wystawach, awięc zachowanie i sposób poruszania z oczywistych względów nie mogły byćzaprezentowane, dlatego też ich nie oceniałam.
Bardzotrudno jest ocenić, co wyrośnie ze szczeniaka. Wszyscy staramy się przewidziećjego przyszłe cechy, jaki będzie gdy stanie się dorosły, a w tych"gdybaniach" z reguły polegamy na zdaniu kolegów po fachu. Oto dwaszczeniaki o opinię na temat których poprosiliśmy długoletnich hodowców Carrol Diaz i Boba Goodfellow. Ocena została wydana nazaprezentowanych państwu powyżej zdjęciach.
CarrolDiaz - Page Mill
SzczeniakA
Bardzopodobają mi się łaty. Ogon jest niestety fatalny, ale ma szansę poprawić sięwraz z procesem dojrzewania psa. Głowa jest ładna; jej zalety to: ciemne oczyi zgrabne uszy. Pies powinien mieć większą klatkę piersiową, dłuższąszyję i łapy mniej płaskie. Ciężko jest ocenić ośmiotygodniowegoszczeniaka, ale gdyby przyszło mi decydować, czy podjąć się dalszej hodowli czy zrezygnować, zatrzymałabym psa.
SzczeniakB
Głowa sprawia przyjemne wrażenie, głównie ze względu na ciemne oczy,ale uszy są zbyt wysoko umieszczone. Z boku patrząc odnoszę wrażenie, żepyskowi przydałby się większe wargi. Tylnia część czaszki jest jak dlamnie zbyt wydłużona. Szczeniak ma ładną szyję, krótkie plecy z silniezaznaczonym karkiem, jednak klatka piersiowa pozostawia wiele do życzenia, jaki brak odpowiedniej krzywizny zadu. Ogon natomiast jest bez zarzutu.
BobGoodfellow - Alpha Centari
Dobra ocena szczeniaków na podstawie zdjęcia jest bardzo trudnymzadaniem, jako że zdjęciepokazuje jedynie pewien określony moment w czasie, a chwila ta może nie byćreprezentatywna. Szczeniak jest ustawiany do zdjęcia, a jego właściciel chceaby pies zaprezentował się z jak najlepszej strony. Pies stoi wyprostowany, głowęma nienaturalnie uniesioną. Szczeniak stara się zachować równowagę iprzesuwa swój środek ciężkości do przodu. Wszystkie zwierzętainstynktownie starają się zachować równowagę i balans, czy to stoją, czyto się poruszają. Każda obca siła, która działa na psa, zakłóca tenobraz i zafałszowuje ocenę, dlatego najlepsze zdjęcia, na podstawie którychmożna oceniać psy, powinny je przedstawiać w naturalnym otoczeniu i pozie.
Każdy, kto chciałby kupić psa na podstawie jedynie zdjęcia, postąpiłbyniemądrze. W takim wypadku kupujący zdaje się jedynie na łaskę hodowcy, któryszczeniaka się pozbywa.
Wracając do mojego zadania: ocenić mam dwa zupełnie różne od siebiepsiaki. Szczeniak A to dziewięciotygodniowy pies, który na pierwszy rzut okazdaje się być europejskiego pochodzenia, a przynajmniej jeden z jego przodkówmiał kontakty ze Starym Kontynentem. Szczeniak B to typowy przedstawicielamerykańskich beagli. Na podstawie zdjęć nie można porównać rozmiarów obupsów, zwłaszcza że nie wiadomo nic na temat ich pochodzenia i rodziców.Zgadywać mogę, ze szczeniak A będzie drobnym 15 calowym psem (37,5 cm), aszczeniak B osiągnie ten rozmiar jako swoje minimum. Żaden z psów nie zdradzacech, które dyskwalifikowałyby go na pokazach takie jak: jasne oczy, krótkiepalce, brak zachowanych proporcji, kręcony ogon czy źle ubarwiony nos. Rzeczjasna cechy pokroju złego zgryzu, ogólny stan zdrowia, forma fizyczna czy sposóbporuszania nie mogą być ocenione na podstawie fotografii.
Uznałem że najciekawszą formą oceny będzie zestawienie cech dominującychw europejskiej i amerykańskiej hodowli, a pozwoli ono dodatkowo na pokazaniewszystkich plusów i minusów jakie prezentują szczeniaki'
Czaszka: "B" okrągła, kopulasta od przodu patrząc i z profilu, podobnakształtem do jabłka, pokryta fałdkami. Czaszka szczeniaka "A" jest gładkai bardziej łagodna w krzywiznach. Nos: wydłużony u psa "B" średniej długościu "A". Pysk: "B" średniej wielkości, krótszy od czaszki,trapezoidalny w przekroju, jeśli spojrzeć od frontu, trochę skierowany ku dołowi.Pysk "A" ma tę samą długość co czaszka, przekrój prostokątny patrzącod przodu. Wargi i płaty nosowe: szczeniak "A" ma pełne, kwadratowe wkształcie wargi, w dolnej partii równoległe do krawędzi pyska. Szczeniak"B" ma mniejsze, węższe ledwie przykrywające dolną część pyska. Oczy:Szczeniak "B" charakteryzuje się ciemnymi, okolonymi linią oczyma, którychkształt nie pozostawia nic do życzenia, podobnie jak ich szerokierozstawienie. Ogólne wrażenie jest miłe i delikatne. Pies "A" ma oczy skośnieułożone, zbyt nisko osadzone, jednak ich wygląd polepszy się wraz zdorastaniem psa i zmianami, jakim ulegnie jego czaszka. Uszy: "B" ma bardzoładnie ukształtowane, osadzone wysoko, krótkie, nie okalają one jednakniestety pyska. "A" charakteryzuje się tym, że jego uszy są długie,nisko osadzone i okalają pysk w pewien uroczy, psi' sposób. Budowa:szczeniak "B" jest krępy, ma krótką klatkę piersiową, niewielkąkrzywiznę barków, łopatka jest dłuższa niż górna część łapy, miednicawyraźnie zaznaczona, co pozwala na zaistnienie większej krzywizny tylnych kończynniż przednich, a uda dłuższe od łydek. Pies "A" ma bardziej prostokątnykształt, dłuższą klatkę piersiową, ładnie zakrzywione łopatki, takiejsamej długości jak górną część łapy przedniej, mocny kark, miednicę łagodniezaokrągloną, a krzywizny tylne ciała odpowiadają kątem nachylenia przednim.Uda są podobnej długości.
Kark:U szczeniaka "A" jest mocny ze średnim kątem nachylenia względem lędźwii niewyraźną granicą pomiędzy szczytową linią czaszki, a najwyższympunktem łopatek. Szczeniak "B" charakteryzuje się słabym grzbietem zwłaszczaw okolicach miednicy, obniżającym się w miejscu w którym łączą się plecyi kłąb. Ogon: Jak można się spodziewać pies "B" ma krótszy niż"A". Niepokojące anomalie, jakie można dostrzec u "A" zapewne zaniknąwraz z procesem dojrzewania. Łapy: Bez najmniejszej wątpliwości możnapowiedzieć, że szczeniak "B" po osiągnięciu dojrzałości będzie miałwyżej osadzony korpus. Przewidywany system poruszania: "A" będzie biegałsprawnie, zręcznie, choć kłus będzie oznaczał dla niego problemy. Głowauniesiona, prostopadle do ciała (środek ciężkości przesunie się do przodu). Biegać będzie niezbyt szybko, ale pewnie. "B"nienajlepsza koordynacja, związana z różnicą w krzywiznach aparaturuchowego. Bieg będzie niezgrabny i połączony z przesadną pracą łap. Głowauniesiona wysoko, a środek ciężkości przesunie się do tyłu. W czasie chodupies będzie sprawny i szybki, choć biego może mu sprawiać problemy.
Znacznie bardziej podoba mi się wygląd "A" z jego formą"starego-malutkiego" psa, choć szczenięcość "B" czyni z niegoidealnego zwierzaka do pokazywania go na wystawach za oceanem
Rzeczypomocne przy ocenianiu psów:
-
Narysowanielinii uwidaczniających proporcje i budowę szczeniaka
-
Zmierzenieposzczególnych części ciała.
-
Obliczenieproporcji.
-
Spisywanieobserwacji
-
Wyobrażeniesobie wszystkich szczegółów psa, oraz zwierzaka w całości.
-
Porównanieszczeniaków
-
Odwoływaniesię doświadczeń. Nie należy bać się analogii czy luźnych skojarzeń.
-
Niema sensu walczyć z przeczuciem. Czasem serce podpowiada lepiej niż rozumdyktuje.
-
Spisanieprzemyśleń i ich ponowne zanalizowanie.
-
Wyciągnięciewniosków
Kiedynie można podjąć decyzji należy zdać się na los. Proponuję rzut monetą!
Bardzotrudno jest ocenić, co wyrośnie ze szczeniaka. Wszyscy staramy się przewidziećjego przyszłe cechy, jaki będzie gdy stanie się dorosły, a w tych"gdybaniach" z reguły polegamy na zdaniu kolegów po fachu. Oto dwaszczeniaki o opinię na temat których poprosiliśmy długoletniego hodowców:Sharon Clark i Alyce Gilmore. Ich ocena została wydana po zapoznaniu się zzamieszczonymi powyżej zdjęciami.
Sharon Clark - Swan Lake
Ta suka reprezentuje dobry typ rozrodczy, ma wspaniały łeb, ciemne oczyo łagodnym wyrazie oraz odpowiednie ułożenie i kształt uszu, które zdająsię okręcać wokół końcówki pyska, upodabniając zwierzę do baseta. [...]Długość jej szyi jest odpowiednia i ładnie koresponduje z krótkim, ładnymgrzbietem i nasadą ogona. Sklepienieklatki piersiowej jest dobrze ustawione. Barki i łapy są bez zarzutu, podobniejak ich kościec. Peciny sprawiają wrażenie odrobinę zbyt długich.
Ogólnie rzecz ujmując myślę, że suka jest typową 15 calową (47cm)przedstawicielką swojego gatunku, która będzie cennym elementem programuhodowli.
AlyceGilmore - Bayou Oaks
Podoba mi się ta suka. Ocenianie szczeniaka który ma 11 tygodni jesttrochę trudniejszym zadaniem niż zwykle, ponieważ po 9 tygodniu życiaproporcje ciała zmieniają się wraz ze wzrostem. Ten egzemplarz charakteryzujesię wspaniałymi barkami i dobrą długością przednich łap, co jest cechąrzadko spotykaną we współczesnych hodowlach.
Tylna krzywizna ciała znajduję się w harmonii z przednią, a szerokośćbioder jest odpowiednia. Przypuszczać mogę, że pies porusza nisko przy ziemi.Jej budowa jest krępa, jak na ten okres rozwoju, choć zwróciłabym baczniejsząuwagę na ten aspekt, gdyż w przyszłości może on zaważyć na ocenach jakiebędzie zbierał u hodowców. Cechą, którą doceniam u dorosłych beagli jestopuszczenie klatki piersiowej poniżej stawu łokciowego, jednak ta cechaprzychodzi z czasem. Jej obecność u szczeniaka spowodowała, że z początku
Uznałam,iż jej łapy są za krótkie, choć ich długość odpowiada tej pomiędzystawami łokciowymi, a kłębem. Pomimo mylnego pierwszego wrażenia stwierdziłam,że szczeniak ma rozbudowana klatkę piersiową i nisko się nosi nad ziemią.Uszy psa są długie i dobrze osadzone. Wiele szczeniaków "dorasta" doswoich uszu, tak więc nie dyskwalifikowałabym jej tylko na podstawie tejcechy. Łeb i jego wygląd nie pozostawiają nic do zarzucenia, pysk jestkanciasty, choć byłoby dobre gdyby już więcej nie wydłużał się bardziej,choć ten efekt może być zniwelowany przez zwiększenie się rozmiarówczaszki. Pies może mieć problemy z gardłem i nadmiernie się ślinić. Kości,łapy i długość ogona nie pozostawiają nic do życzenia. Zatrzymałabym tesukę gdyż ma ona szansę stać się silnym punktem w programie hodowli, zpowodu choćby samych barków.
Sharon Clark - Swan Lake
Sukama bardzo kształtny łeb, wspaniale ciemne oczy, a uszy dobrze osadzone iodpowiedniej długości, choć mogłyby być odrobinę bardziej zaokrąglone. Tacecha jednak nie ma zbyt dużego wpływu na ocenę psa. Najważniejsze jestjednak ich prawidłowe umiejscowienie i rozmiar. Pies stoi równo i prosto, mamocny kościec i silne łapy. Szyja zdaje się dobrze wyglądać, jednak zpowodu sztywno wyprostowanych barków nie łączy się tak łagodnie z grzbietem jak powinna. Klatka piersiowa jest zbyt wysuniętai dlatego nie jest odpowiednio solidnie sklepiona. Grzbiet wygląda na zaokrąglonyw nadmierny sposób. Nasada ogona nie pozostawia pola do zarzutów. Tylnie łapysą zbyt długie.
Podsumowującsuka nie jest właściwie zbudowana i dlatego pozostawiłabym ją jako maskotkęi nie wiązała z nią żadnych nadziei hodowlanych.
AlyceGilmore - Bayou Oaks
Tasuka także mi się podoba. Ciało ma zwarte, a linia grzbietu jest bardzo wyraźna.Kształt głowy sprawia odpowiednie wrażenie, a zwłaszcza kanciasty pysk. Uszymają odpowiednią długość i są świetnie osadzone. Pies wygląda miło idelikatnie. Łopatki są mocne, łapy odpowiednio ułożone, choć zwróciłabymuwagę na lewą, która jest wykrzywiona na zewnątrz. Jeśli z czasem ta cechanie zaniknie uznałabym ją za poważną skazę.
Chciałabymmieć okazję, aby lepiej się przyjrzeć biodrom i ich szerokości. Moją uwagęzwróciło także to, że pęciny nie wyglądają na fotografii na dobrzeustawione. Jej postawa mnie martwi, gdyż jest nie odpowiednia dla psa w tymwieku i bardzo bym chciała zobaczyć jej sposób poruszania. Kościec jestmocny i ogólnie rzecz ujmując pies wygląda bardzo ładnie.
Zatrzymałabymtego szczeniaka, ponieważ rokuje pewne nadzieje.
System oceny szczeniaków Jean Dills
Opublikowany ostatnio w czerwcu 1995 roku system oceny szczeniaków JeanDills, był częścią wywiadu "Spotkanie z hodowcą". Od tamtego czasuwielu ludzi zajmujących się hodowlą zaadaptowało go do swych własnych celówi odczekał się wielu pochlebnych opinii. Z tego względu uznaliśmy, że wartodokonać kolejnej publikacji.
"chciałbympodkreślić - mówi autorka - że system sprawdził się w mojej hodowli.Inne linię mogą się różnić i hodowcy powinni o tym pamiętać, biorąc poduwagę i uwzględniając podane wymiary i dostosowując je do własnej hodowli.Od chwili w której szczeniak zostaje poddany mierzeniu będziemy notowaliwymiary jego oczu, uszu, ogona, kąty krzywizny ciała charakter. W ciągu kilkunastępnych miesięcy pies będzie z tygodnia na tydzień zmieniał się corazbardziej, ale jeśli jego proporcje były w wieku 6 i pół tygodnia właściwe,możemy mieć prawie stu procentową pewność, że gdy osiągnie dojrzałość,będzie wspaniałym przedstawicielem swojej rasy."
Jean Dills jest powszechnie szanowanym hodowcą i właścicielkąPickadly Beagle, pamiętanych z wystaw z lat 60-tych i 70-tych. Obecnie jest sędziąAkc i mieszka w Arlington w stanie Waszyngton.
Należy narysować tabelę i od góry wpisać w rzędy podane niżej hasła.Potem wszerz kartki wpisać imiona szczeniaków i tak aby każde było w osobnejkolumnie. Na przecięciach kolumn i rzędów należy notować wymiary.
Wymiarypowinno się wziąć, kiedy szczeniak ma sześć i pół tygodnia.
1.Pęcina- obwód musi przekraczać 3 cale (7,5cm)
2.Łydkowa łapy - Długość od górnej części stawu kolanowego do podłożanie może przekraczać 3 cali (7,5cm)
3.Udo - długość od złączenia uda do stawu kolanowego powinna wynosić tylesamo ile wynosi długość pęciny, albo szczeniak będzie miał zakłóconąkrzywiznę tylnej części ciała. Przy psie mierzącym 15 cali (37,5cm) różnicerzędu pół cala (1,25 cm) nie są niczym nadzwyczajnym.
4.Grzbiet - długość od kłębu (szczyt łopatki0 do podstawy ogona niepowinna przekraczać wysokości psa w łopatce.
5.Przednia łapa - Odległość pomiędzy stawem kolanowym, a podstawą łapy(mierzona wzdłuż tylniej części łapy) powinna wynosić w tym wieku psamniej niż polowa jego wysokości.
6.Pysk - Obwód pyska mierzony wokół jego środka musi wynosić mniej niż półtorajego długości i nie może przekraczać 6 i pół cala (16,5 cm). Wszelkieznaki szczególne uważane są za defekty.
7.Szyja - Długość wyciągniętej szyi mierzona od kłębu do nasady czaszkipowinna wynosić minimum 3 cale (7,5cm)
8.Klatka piersiowa - Obwód mierzony dokładnie za przednimi łapami będziewynosił od 13 cali (32,5cm) do 13 i pół cala (33,25cm) i jest adekwatny dlaszczeniaka ważącego 6 funtów.
9.Wysokość- Mierzona jest od najwyższego punktu łopatek w naturalnej pozycji stojącejdo podłoża. 7 i pół cala (18 cm) jest górną granicą jeśli w przyszłościpies ma mierzyć do 15 cali (27,5cm). Szczeniaki mierzące 6 i pół cala (15cm)osiągają wysokość do 13 cali (28cm).
10.Waga- Szczeniaki powinny ważyć od 6 do 6 i pół funta, jeśli mierzą od 7 do 7i pół cala.
Uwaga:Jako, że zadaniem tego systemu jest próba przewidzenia proporcji i budowy psa,dlatego pomiary małego szczeniaka i wymagane jego wymiary powinne byćdostosowane do jego wieku.
|